Από τους δεκάδες δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που κάλυψαν τις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία το τελευταίο δίμηνο, τρεις έχουν εντελώς διαφορετική προοπτική. Πρόκειται για τρεις νεαρούς σύρους φωτογράφους που βίωσαν την εμπειρία εντελώς διαφορετικά από τους ευρωπαίους συναδέλφους τους και μίλησαν γιΑ αυτό στο γαλλικό πρακτορείο AFP για το οποίο εργάζονται.
«Ενώ εργαζόμουν φωτογραφίζοντας τις διαδηλώσεις έκανα συνεχώς συγκρίσεις με όσα συνέβαιναν στις διαδηλώσεις στη Συρία. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η αστυνομία. Καταλαβαίνω ότι για τους Γάλλους υπήρξε πολλή βία. Δακρυγόνα, βομβίδες κρότου-λάμψης, μη θανάσιμα όπλα για τον έλεγχο πλήθους, εκατοντάδες συλλήψεις. Αλλά για εμάς ήταν η μέρα με τη νύχτα» είπε ο ένας από αυτούς, ο Σαμίρ αλ Ντούμι.
«Οι αστυνομικοί μάς άφησαν να περάσουμε στη ζώνη των διαδηλώσεων ενώ κρατούσαμε φωτογραφική μηχανή!» πρόσθεσε εντυπωσιασμένος. «Πήγα προς αυτούς, τους είπα σε σπαστά γαλλικά ότι είμαι δημοσιογράφος και τους έδειξα την ταυτότητά μου. Μου ζήτησαν την επίσημη δημοσιογραφική ταυτότητα, αλλά δεν έχω ακόμη. Γι’ αυτό γκούγκλαρα τον εαυτό μου στο κινητό μου και τους έδειξα τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει. Με άφησαν αμέσως να περάσω. Στη Συρία, αν κρατάς φωτογραφική μηχανή, θα σε απαγάγουν οι αστυνομικοί. Παραμένεις όσο το δυνατόν πιο μακριά τους».
Ενας άλλος, ο Αμπουλμονάμ Εάσα, δήλωσε «σοκαρισμένος από το επίπεδο της βίας από την πλευρά μερικών διαδηλωτών, που έκαιγαν αυτοκίνητα και έσπαγαν βιτρίνες. Δεν περίμενα τέτοια βία. Πίστευα ότι ο κόσμος είναι πολιτισμένος στη Γαλλία και θα διαδήλωνε ευγενικά. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα υπήρχαν τέτοιες συγκρούσεις. Πίστευα ότι η αστυνομία απλώς θα στεκόταν παράμερα και θα παρακολουθούσε. Δεν περίμενα να ρίξει δακρυγόνα. Ποτέ στη ζωή μου δεν πίστευα ότι θα έβλεπα τέτοια πράγματα στο Παρίσι».
«Αλλά παρά όλη αυτή τη βία κανένας δεν πέθανε. Στη Συρία οι διαδηλώσεις στην αρχή της εξέγερσης ήταν εντελώς ειρηνικές και τόσος κόσμος πέθανε. Στη Συρία είχαμε ειρηνικές διαδηλώσεις και κόσμος πέθαινε. Στη Γαλλία έχετε βίαιες διαδηλώσεις και κανένας δεν πέθανε».
Ο Σαμίρ τον συμπλήρωσε: «Οταν εμείς οι Σύροι αρχίσαμε να διαδηλώνουμε, ζητούσαμε απλώς ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα. Στην αρχή δεν ζητούσαμε καν να ανατραπεί το καθεστώς. Και άρχισαν αμέσως να μας σκοτώνουν. Αν είχαμε κάνει όσα έκαναν οι Γάλλοι εδώ, θα είχαν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα εναντίον μας».
«Ακουσα κάποιον να φωνάζει στη διάρκεια της διαδήλωσης «Αυτό είναι πόλεμος!». Χαμογέλασα. Μπορείτε να φανταστείτε πώς μου ακούστηκε. Αυτό δεν είναι πόλεμος, άνθρωπέ μου. Καταλαβαίνω ότι ήταν περισσότερη βία απ’ όση έχετε συνηθίσει, αλλά δεν είναι πόλεμος. Ούτε καν πλησιάζει».
«Κανένας δεν θα
τους πυροβολούσε»
Ο Αμπντουλμονάμ θεωρεί ότι «και μόνο ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι διαδηλωτές λέει πολλά για τις διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες. Στο Παρίσι, όταν η αστυνομία έκανε έφοδο προς τους διαδηλωτές, εκείνοι έτρεχαν μακριά, ανασυντάσσονταν και πήγαιναν σε άλλο σημείο να διαδηλώσουν ή να προκαλέσουν φασαρίες. Δεν αισθάνονταν την ανάγκη να διαφύγουν. Κανένας δεν θα τους πυροβολούσε».
«Φωτογράφισα έναν διαδηλωτή που τον έσερνε η αστυνομία. Ενας αστυνομικός τον χτύπησε με το κλομπ του και ο συνάδελφοί του τον σταμάτησαν. Υστερα ήρθαν άλλοι διαδηλωτές και πήραν τον πρώτο από τα χέρια των αστυνομικών. Αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ στη Συρία. Οταν φθάνει η αστυνομία, τρέχεις μακριά γιατί αν σε πιάσουν θα σε σκοτώσουν. Στη Συρία οι διαδηλώσεις δεν τελειώνουν ποτέ με δακρυγόνα και συλλήψεις. Τελειώνουν με θανάτους και εξαφανίσεις. Ακόμα και να συλληφθείς στη Γαλλία, γνωρίζεις ότι δεν θα πεθάνεις».
Τον τρίτο φωτογράφο, τον Ζακαρία Αμπντελκάφι, τον εντυπωσίασε ότι στη Γαλλία «υπάρχουν πολλές φωτογραφίες διαδηλωτών που μιλούν ή φωνάζουν στους αστυνομικούς. Στη Συρία ποτέ δεν υπάρχουν φωτογραφίες διαδηλωτών και αστυνομικών μαζί. Δεν πλησιάζεις αστυνομικό αν είσαι διαδηλωτής».
Του άρεσε η φωτογραφία που τράβηξε μιας αστυνομικίνας. «Με είδε να τη φωτογραφίζω και χαμογέλασε. Για μένα, αυτό τα συνοψίζει όλα. Μου επέτρεψε να τη φωτογραφίσω και με βοήθησε χαμογελώντας. Αυτό θα ήταν ανήκουστο στη Συρία».
Θυμάται τον αδελφό του στη Συρία. «Αστυνομικοί με πολιτικά πήγαν στο σπίτι μου για να με συλλάβουν επειδή ήμουν δημοσιογράφος και τραβούσα φωτογραφίες και βίντεο στις διαδηλώσεις. Δεν ήμουν εκεί. Τους άνοιξε ο μεγαλύτερος αδελφός μου και τους είπε ότι έλειπα. Ζήτησαν την ταυτότητά του και όταν είδαν ότι ήταν αδελφός μου τον συνέλαβαν. Αυτά συνέβησαν το 2012. Δεν έχουμε ακούσει τίποτα για την τύχη του έκτοτε. Δεν γνωρίζουμε αν είναι ζωντανός ή νεκρός».
Ο Αμπντουλμονάμ είπε: «Φίλοι στη Συρία βλέπουν τις φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων» και ανησυχούν ότι η Γαλλία θα πάρει τον ίδιο δρόμο με τη Συρία. Προσπαθώ να τους εξηγήσω τις διαφορές. Ελάχιστοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκτός Παρισιού. Αλλά δεν υπάρχουν μαζικοί θάνατοι. Επίσης ο κόσμος διαδηλώνει τα Σαββατοκύριακα. Την υπόλοιπη εβδομάδα δεν συμβαίνει τίποτα».
«Οι φίλοι μου μού λένε «πρόσεχε μη σκοτωθείς εκεί στη Γαλλία». Τους απαντώ: «Αστειεύεστε; Είναι εντελώς διαφορετικά εδώ. Τελειώνουμε την κάλυψη μιας διαδήλωσης και μετά πηγαίνουμε σε ένα καφέ για ποτό»».
Σύμφωνα με τον Σαμίρ, «μια μεγάλη διαφορά με τη Συρία είναι ότι εδώ οι διαδηλώσεις διαρκούν όλη μέρα και συνεχίζονται τη νύχτα. Οταν άρχισαν οι διαδηλώσεις στη Συρία, έπρεπε να τις σχεδιάζουμε εκ των προτέρων. Επιλέγαμε ένα μέρος, πηγαίναμε να διαδηλώσουμε για πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά και μετά σκορπίζαμε πριν φθάσει η αστυνομία. Εδώ είναι σαν ανοιχτό μπαρ, όλοι μπορούν να έρθουν και το πάρτι διαρκεί ώρες».
