Η Ιταλία και η Ελλάδα, όντας γειτονικές χώρες, έχουν συνδέσει την ιστορία τους σε πολλά θέματα. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία ήταν πολύ στενές και πολλά τα πράγματα που μας ενώνουν. Ένα από αυτά είναι η μεσογειακή διατροφή. Μια διατροφή που όλο και περισσότερο γίνεται παράδειγμα προς μίμηση. Όμως οι συνθήκες αλλάζουν και μαζί αλλάζουν και οι διατροφικές μας συνήθειες.
Στο πλαίσιο της εβδομάδας «Η ιταλική κουζίνα στον κόσμο», που οργάνωσε η ιταλική πρεσβεία και περιελάμβανε διάφορες εκδηλώσεις, ο πρέσβης της Ιταλίας παρέθεσε στην κατοικία του στην Αθήνα στις 23 Νοεμβρίου ένα δείπνο με θέμα «Το μέλλον της μεσογειακής διατροφής». Αυτής της διατροφής που αποτελεί κοινή κληρονομιά για τις δύο χώρες, όμως αν δεν φροντίσουμε να την προστατέψουμε και να την πλησιάσουμε σωστά, κινδυνεύει να χαθεί. Οι συνθήκες της ζωής μας αλλάζουν και απέχουμε πολύ από τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι που τη διαμόρφωσαν.
Εκτός όμως από τις δυσκολίες, τονίστηκαν σ’ αυτό το δείπνο τα κοινά σημεία και οι παράλληλες πορείες των γεύσεων και των προϊόντων των δύο χωρών. Αυτό έγινε μέσα από το μενού που σερβιρίστηκε, τη φροντίδα και την εκτέλεση του οποίου είχε αναλάβει ο γνωστός σεφ Πάνος Ιωαννίδης. Έχοντας σπουδάσει και ζήσει πολλά χρόνια στην Ιταλία, ήξερε πώς να χειριστεί τα υλικά, πώς να τονίσει τις ομοιότητες και να κάνει υπέροχους συνδυασμούς. Θέλει πολύ θάρρος να μαγειρέψεις το κριθαράκι σαν ριζότο (και να το κάνεις ίσως και καλύτερο από το ρύζι) και να το συνδυάσεις με ιταλικό πεκορίνο, τσιπς από ελληνικά λουκάνικα και τρούφες από τη Χαλκιδική. Θέλει πολλή φαντασία να κάνεις το μουσακά ελαφρύ και απαλό με γέμιση από ιταλικό φρέσκο λουκάνικο, γραβιέρα Κρήτης και λευκή τρούφα της Alba. Όσο για το επιδόρπιο, δίπλες (ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά γλυκά) από τη Μεσσηνία με μέλι και καρύδια, παγωτό με μέλι αρωματισμένο με θυμάρι, φρούτα μαριναρισμένα σε grappa και κρέμα zabaglione με ελληνικό Vinsanto.
Ίδια θάλασσα, ίδιος ήλιος, κοινή ιστορία και παράλληλες γεύσεις. Είναι ωραίο όταν πέφτουν τα σύνορα, έστω και μέσα στο πιάτο μας και ανοίγουν οι ορίζοντες, για να ανοίγει και το μυαλό μας.
