Οι κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» σε ολόκληρη τη Γαλλία όχι μόνο δεν λένε να κοπάσουν, αλλά έχουν προκαλέσει τεράστια κοινωνική ανάφλεξη, απειλώντας να τινάξουν στον αέρα την κυβέρνηση του γάλλου προέδρου. Ο Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με τη χειρότερη κρίση της θητείας του και μια από τις πιο βίαιες διαδηλώσεις στη χώρα εδώ και δεκαετίες. Πολλοί συγκρίνουν τα σημερινά επεισόδια με τον Μάη του ’68.
Είκοσι μέρες μετά τη διεθνή προβολή του και τις μεγαλειώδεις τελετές για την επέτειο των εκατό χρόνων από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου παρουσία δεκάδων ξένων ηγετών, η αντίθεση είναι εκκωφαντική, σχολιάζει η εφημερίδα «Le Monde»: ο Μακρόν επισκέφθηκε τα σημεία των ταραχών στο Παρίσι, χωρίς να… βγάλει λέξη και μόνο με δύο tweets λίγη ώρα αργότερα ευχαρίστησε τις δυνάμεις ασφαλείας και τους πυροσβέστες για το έργο τους.
Αφού ανακοίνωσε αρχικά ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής έκτακτης ανάγκης προκειμένου να μην επαναληφθούν τα βίαια επεισόδια, στη συνέχεια η κυβέρνηση απέρριψε αυτό το σενάριο και κάλεσε τους «νόμιμους» διαδηλωτές και τους εκπροσώπους των κομμάτων να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ώστε να βρεθεί τρόπος να επικρατήσει ηρεμία και να μην επιτραπεί ξανά στους «επαγγελματίες ταραχοποιούς» να διεισδύσουν στις διαμαρτυρίες, που ξεκίνησαν με αφορμή την άνοδο στα καύσιμα και οι οποίες διευρύνονται κάθε μέρα και πιο πολύ, προσελκύοντας ψηφοφόρους από όλο το φάσμα της πολιτικής.
Το διακύβευμα που στηρίζει σχεδόν το 80% των Γάλλων πλέον είναι η εναντίωση στην ευρύτερη οικονομική πολιτική του «προέδρου των πλουσίων», ενώ ο συμβολισμός της βίας – σχολιάζουν αναλυτές – είναι πολύ ισχυρός: μια σύγχρονη υπερκομματική εξέγερση από αγρότες, επαγγελματίες, συνταξιούχους και δημόσιους υπάλληλους η οποία μετέτρεψε τα διάσημα αξιοθέατα και τα πιο ακριβά βουλεβάρτα του γαλλικής πρωτεύουσας (και όχι μόνο) σε εμπόλεμη ζώνη.
Προς το παρόν είναι αμφίβολο εάν η έκκληση στο τραπέζι των διαβουλεύσεων από πλευράς της κυβέρνησης οδηγήσει κάπου. Μέχρι σήμερα οι διαδηλωτές δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για διαπραγματεύσεις, για να ξεκινήσουν διάλογο εξάλλου πρέπει να εκπροσωπούνται από ηγέτη ή συντονιστική επιτροπή, γεγονός που αρνούνται, ενώ την ίδια ώρα δεν έχουν διαμορφώσει συγκεκριμένες διεκδικήσεις.
Ενώ όλοι τάσσονται υπέρ ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου και κοινό αίτημα είναι η απόρριψη της πολιτικής του Μακρόν, ορισμένοι περιορίζονται στα φορολογικά μέτρα, άλλοι εστιάζουν στην αύξηση του κατώτατου μισθού ή στη μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, άλλοι στην κατάργηση των αυξήσεων στα καύσιμα και οι πιο ριζοσπαστικοί αξιώνουν την παραίτηση του γάλλου προέδρου με εκλογές εδώ και τώρα.
Την ίδια ώρα, το χάσμα μεταξύ του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων» και του γάλλου προέδρου φαίνεται να είναι πιο μεγάλο παρά ποτέ. Για την ακρίβεια, ο Μακρόν «δεν το είδε ποτέ να έρχεται», επισημαίνουν αναλυτές που εκτιμούν ότι αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα, τις διαστάσεις του οποίου αρνείται να δει, μιας και θεωρεί ότι το κίνημα θα «ξεθωριάσει».
«Ο Μακρόν είναι σαν τον Λουδοβίκο τον 16ο που δεχόταν σημειώματα παραπόνων αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα» σχολιάζει στην εφημερίδα «Le Parisien» ο ιστορικός, ειδικός σε συνδικαλιστικά ζητήματα και κοινωνικά κινήματα, Στεφάν Σιρό. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική έξοδος από την κρίση, θα είναι ένα «μονοπάτι μεγάλο», εκτιμά ο αρθρογράφος του εβδομαδιαίου περιοδικού «Le Point» Φιλίπ Τεσόν, που μιλά για «μοναξιά» του Εμανουέλ Μακρόν.
