‘’Και να η καδένα του, και να η κοιλιά του

Κι απέ το πούρο του κι η αφεντιά του..’’

Π.Φύλλης.

Σε ένα άλμπουμ της δεκαετίας του 50 εμφανίζεται ένα κύριος μεσόκοπος ψηλός, καλοθρεμμένος, κρατώντας μια ρεπούμπλικα στο χέρι. Ακουμπάει με το άλλο χέρι στην σκάλα ενός αεροπλάνου ελικοφόρου και δίπλα του στέκεται μια πανέμορφη νεαρή κοπέλα. Σε μια άλλη φωτό το ζευγάρι στέκεται περήφανο δίπλα σε μια γαλάζια Μπούικ σε έναν από  μεγάλους δρόμους της Αθήνας της εποχής. Πατησίων, Συγγρού; Δεν είναι σίγουρο. Σίγουρο είναι ότι οι στίχοι του ποιητή συμπυκνώνουν την ιστορία του ζεύγους:

‘’Κι όταν ετσίτωσε τά αυτί για νύφη

Επολυσκλεφτηκε και πολυξιστη

..All right, good, αυτήν.

Την Ευγενούλα. Την ομορφότερη

Την πιο μικρούλα..’’

Ψάξαμε λίγο να δούμε την ιστορία του καλοστεκούμενου και εμφανώς εύπορου μετανάστη, γύρισε στην πατρίδα να αναπαυτεί και να κάνει σπιτικό. Ρωτήσαμε λοιπόν τον κάτοχο του άλμπουμ πώς δημιούργησε την περιουσία του,  και να τι μας είπε.

‘’Απ’ ότι άκουσα κι εγώ, στα παλιά χρόνια, ο Τζων δούλεψε, όπως οι περισσότεροι Έλληνες της, στην αρχή στην κουζίνα, μετά σε δική του επιχείρηση, αλλά τα λεφτά τα έκανε από το εμπόριο Κινέζων’’. Ρωτήσαμε τι διάβολο εμπόριο είναι αυτό;

‘’Να. Εκείνη την εποχή σε κάποιες Πολιτείες είχε απαγορευτεί η είσοδος Κινέζων. Έλα μου όμως που η αγορά και οι συγγενείς τους κάτοικοι της Πολιτείας από παλιά, θέλανε Κινέζους! Έτσι, η παρέα του Τζων έβαζε σε βαρέλια τους ανθρώπους σε μια Πολιτεία που δεν υπήρχε απαγόρευση, έριχνε τα βαρέλια στο ποτάμι, και στην γειτονική Πολιτεία με απαγόρευση έβγαζε τα βαρέλια και τους Κινέζους. Βέβαια, όπως μου είπαν, κάποια βαρέλια μαζί με τους ανθρώπους χάνονταν.  Αλλά τι να κάνουμε. Αυτά έχει το εμπόριο..’’

Η ιστορία, αληθινή ή όχι, μας μαθαίνει πολλά.

  1. Το εμπόριο είναι προσοδοφόρα Μπίζινα. Γνωστή αρχή από την εποχή του Μάρκο Πόλο αλλά και της Αρχαίας Ελλάδας. Τότε που οι  Ελληνιστικοί χρόνοι αναδείχτηκαν, πέρα από τους πολέμους, ως οι πρώτοι που στήριξαν την οικονομία τους και την χρηματοδότηση των μεταξύ τους πολέμους σε μια πρώτη μορφή περιφερειακής παγκοσμιοποίησης.
  2. Το εμπόριο έχει κέρδη σημαντικά, αλλά και κινδύνους. Αν μάλιστα αφορά ανθρώπους, οι κίνδυνοι δεν είναι μόνο οικονομικοί για τους ‘’επενδυτές’’ , αλλά και για ανθρώπους. Το βλέπουμε και σήμερα με τα χιλιάδες θύματα στην Μεσόγειο ή με τις απελπισμένες πορείες δεκάδων χιλιάδων Λατινοαμερικάνων που ψάχνουν στον Αμερικάνικο ήλιο μοίρα γι αυτούς και τα παιδιά τους. Ή και με την εκμετάλλευση από σπείρες άτυχων γυναικών της γειτονιάς μας. Και θα το δούμε να αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις με την επιταχυνόμενη κλιματική αλλαγή.
  3. Το εμπόριο είναι αναπόφευκτο. Καμία χώρα δεν μπορεί να είναι αυτάρκης. Ξέρουμε, ότι τα εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα έχουν στον πυρήνα της λογικής τους την εθνική αυτάρκεια. Να ζούμε με αυτά που παράγουμε. Ότι κι αν κοστίσει αυτό στον ‘’λαό’’ . Χρέος για τον λαό είναι να προσφέρει εαυτόν στην ιδέα του πατριωτισμού και της απομόνωσης. Κι αυτό, όπου εφαρμόστηκε αυστηρά  η ιδεολογία, οδήγησε στην εξαθλίωση ή σε πολέμους (Αλβανία, Ναζιστική Γερμανία με την θεωρία του ζωτικού χώρου).
  4. Κοινωνική αντίδραση. Από την άλλη όμως, , μια άλλη επικίνδυνη ‘’αρρώστια’’ του συστήματος, οδήγησε σε ίδιους ατραπούς με τον απομονωτισμό. Κι αυτή η ασθένεια ονομάζεται ‘’ανισορροπία του εμπορικού ισοζυγίου’’. Σκεφτείτε για παράδειγμα τις ανάγκες της Ευρώπης ή της Κίνας σε σόγια για να διατηρήσουν την κτηνοτροφία τους. Η σόγια παράγεται  μόνο σε κάποιες μεσοδυτικές   Πολιτείες των ΗΠΑ, στην Αργεντινή και στην Βραζιλία. 40 εκ. τόνους χρειάζεται η Ε.Ε. τον χρόνο. Κι έτσι, κάθε φορά που κάποιος Τραμπ επιβάλει δασμούς πέρα από τους προβλεπόμενους από τον Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου (ΔΟΕ) σε κάποια προϊόντα, τα πρώτα αντίμετρα περιλαμβάνουν την σόγια σε ισορροπία τρόμου για τις οικονομίες και των  δυο πλευρών.

Η ιστορία που διηγηθήκαμε, πραγματική ή όχι, περιέχει και τα δυο στοιχεία εντάσεων. Η απαγόρευση στην διακίνηση των ανθρώπων, δημιούργησε την ανάγκη δημιουργίας παραεμπορίου μέσα από  εγκληματικές οργάνωσεις. Από την άλλη η απαγόρευση από την Πολιτεία που έφταναν τα βαρέλια-άνθρωποι προήλθε προφανώς από την αντίδραση της κοινωνίας στην ελεύθερη διακίνηση.

Η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γερμανία και η Ελλάδα έχουν αρνητική δημογραφική εξέλιξη. Η Μ.Βρετανία στηρίζει την οικονομία και τις κοινωνικές υπηρεσίες της σε γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό και ερευνητές. Από πού θα βρούμε τα μυαλά και χέρια να μας κάνουν την δουλειά; Είτε εφαρμόζοντας μια  στοχευμένη πολιτική μετανάστευσης, είτε από τις εγκληματικές οργανώσεις με σύγχρονα ‘’βαρέλια’’.  Αντί λοιπόν με την ‘’ανθρωπιστική’’ πολιτική αλληλεγγύης να ανοίγουμε τον δρόμο στον σύγχρονο αυταρχισμό-λαϊκισμό, χρειαζόμαστε πρώτον να εξηγήσουμε στον κόσμο τα δημογραφικά μας χάλια –δείτε στοιχεία από την σχετική μελέτη της διαΝΕΟσις – πέρα από τις ανθρωπιστικές μας υποχρεώσεις. Κοιτάξτε τι έπαθε η κ. Μέρκελ με το άνοιγμα των συνόρων της,  που είχε προαναγγελθεί από τον Γερμανικό ΣΕΒ.

Συμπέρασμα. Μια ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική απαιτείται για την μετανάστευση,  που να παίρνει υπόψη και τις ανάγκες της Οικονομίας, αλλά και τις αντιδράσεις των κατοίκων των φτωχών περιοχών που ‘’δεν μπορούν να ξυπνάνε και να βλέπουν μαντήλες’’ ή να αναγκάζονται οι ίδιοι  σε μετανάστευση, έστω εσωτερική. Εύκολο; Καθόλου. Αλλά κάτι πρέπει να γίνει, αν δεν θέλουμε οι Λεπέν και οι Μπάνον να καθορίσουν το μέλλον των παιδιών μας και της Ένωσης.

Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης  μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της διαΝΕΟσις.