Έχει προκαλέσει και δικαίως την έκπληξη και την οργή της κοινής γνώμης η απόφαση του Εφετείου της Λάρισας να καταδικάσει σε 10 χρόνια φυλάκιση μια καθαρίστρια που προκειμένου να βρει δουλειά, πλαστογράφησε το ενδεικτικό σε απολυτήριο του Δημοτικού, όπως απαιτούσαν τα κριτήρια για την επιλογή της. Είναι κάτι προφανές ότι η ποινή που επιβλήθηκε δεν έχει καμιά αναλογία με το παράπτωμα της καθαρίστριας , που όλα αυτά τα χρόνια δούλευε κανονικά στην υπηρεσία της.
Η απάνθρωπη καταδίκη της οφείλεται στο ότι εφαρμόστηκε στην περίπτωση της ο απαρχαιωμένος νόμος περί καταχραστών τη δημοσίου, που προβλέπει ποινή από 10 χρόνια μέχρι και ισόβια! Το δικαστήριο στην περίπτωση της δεν έκανε το αυτονόητο, να αλλάξει το κατηγορητήριο με το οποίο παραπέμφθηκε για το αδίκημα της, συνεκτιμώντας τα πραγματικά γεγονότα. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν προσπάθησε να καταχραστεί χρήματα του δημοσίου, αλλά να εξασφαλίσει τα προς το ζην,δουλεύοντας κανονικά και όχι υπεξαιρώντας χρήματα.
Είναι ενδεικτική για την αβελτηρία της Δικαιοσύνης η ανάρτηση που έκανε σε κοινωνικά δίκτυα η πρόεδρος του ΣτΕ κυρία Σακελλαροπούλου : «10 χρόνια στην καθαρίστρια με το πλαστό πτυχίο… 5-15 χρόνια για τη δολοφονία του νεαρού αμερικανού στη Ζάκυνθο.. δεν θέλω να σχολιάσω , απλά προβληματίζομαι…» Παρέμβαση έκανε και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που ζήτησε τη δικογραφία προκειμένου να τη μελετήσει για να κινηθούν οι διαδικασίες αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης.
Έστω και εκ των υστέρων φαίνεται ότι η παράλογη αυτή ποινή ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά και των υπευθύνων και της κοινωνίας. Γιατί φαίνεται ότι η περίπτωση της καθαρίστριας δεν είναι και η μοναδική με εξωφρενικές ποινές με βάση τον συγκεκριμένο νόμο μετά την αποκάλυψη εκατοντάδων πλαστών πιστοποιητικών για διορισμό στο δημόσιο.
Μόνο που δεν κρίθηκαν και δεν κρίνονται όλοι με τα ίδια μέτρα και σταθμά. Για αυτό είναι καιρός να ξυπνήσει και η πολιτεία για να προσαρμόσει τον απαρχαιωμένο και ισοπεδωτικό αυτό νόμο στη σημερινή πραγματικότητα και η Δικαιοσύνη ώστε να φροντίσει να υπάρχει αναλογικότητα μεταξύ αδικήματος και ποινής.
Ας ελπίσουμε ότι η οδυνηρή πράγματι περιπέτεια της άτυχης γυναίκας, να γίνει αφορμή για να ξαναδούν οι αρμόδιοι και τον παραλογισμό συγκεκριμένων νόμων αλλά και τις επαναλαμβανόμενες αδικίες στην απονομή δικαιοσύνης. Για να σταματήσει επιτέλους να επικρατεί και στην κοινωνία αυτό το διαρκές αίσθημα αδικίας,μεταξύ ισχυρών και απόκληρων…
