Η μουσική είναι μεράκι. Είτε το έχεις είτε όχι. Οπως συμβαίνει και με τον Δημήτρη Αθανασίου Τσιβούλα. Μεγάλωσε στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Από μικρός άρχισε σπουδές γύρω από τη μουσική και συγκεκριμένα κιθάρας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα ανώτερα θεωρητικά στο Μακεδονικό Ωδείο . Αργότερα ασχολήθηκε με σπουδές γύρω από τη jazz μουσική. Ταυτόχρονα εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως μουσικός σε διάφορα μαγαζιά της γενέτειράς του πόλης, υπηρετώντας τη ρεμπέτικη, παραδοσιακή μουσική όπως επίσης τη ροκ και την σύγχρονη έντεχνη σκηνή. Από το 1999 είναι ιδιοκτήτης του Ωδείου και Σχολής Χορού Εν Τέχνη, το οποίο έχει εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο χώρο μέσα στον οποίο οι σπουδαστές μπορούν να έρθουν σε επαφή με όλα τα είδη τέχνης όπως μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική. Σήμερα μετράει 2 παραρτήματα όπου φοιτούν πάνω από 400 σπουδαστές κι έναν ενδιαφέρον δίσκο με τον τίτλο «Για όλα και κανένα». Οκτώ αυτοβιογραφικά τραγούδια που κατά κάποιο τρόπο ακτινογραφούν τόσο τον ίδιο όσο και την κοινωνία μας.
Γιατί υπάρχει μοναξιά; Πάντα υπήρχε ή μήπως είναι περισσότερο φανερή λόγω των συνθηκών ζωής ;
«Η μοναξιά είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξής μας. Μόνοι ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο… Μόνοι φεύγουμε.. Ως εκ τούτου πιστεύω ότι η μοναξιά πάντα υπήρχε. Υπάρχουν όμως και είδη μοναξιάς. Υπάρχει η μοναξιά, με την έννοια του να μείνει κάποιος μόνος με τον εαυτό του. Αυτή είναι και η πιο δημιουργική μορφή της. Είναι η μορφή της μοναξιάς, που επιζητώ να έχω έστω για δυο ώρες κάθε μέρα. Ή μάλλον κάθε νύχτα.. Όταν κοιμούνται όλοι.. Τότε είναι που κάνω την ανασκόπηση της μέρας.. Υπάρχει όμως και η κοινωνική μοναξιά. Η βαθιά. Η ουσιαστική. Η πιο άσχημη μορφή της. Αυτή που βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους αλλά είσαι μόνος. Αυτή που σε τρυπάει μέχρι το μεδούλι της ψυχής και που δε μπορείς να την αντέξεις. Δυστυχώς, η κοινωνική αποξένωση, το κυνήγι της ζωής, της επαγγελματικής επιτυχίας, το άγχος, μας οδηγούν πολύ συχνά εκεί. Και είναι κρίμα..»
Γιατί ασχοληθήκατε με τη μουσική ; Υπήρξαν οικογενειακές επιρροές; Υπήρξαν άλλες κι αν ναι ποιες;
«Δεν κατάγομαι από μουσική οικογένεια. Κατάγομαι όμως από μια οικογένεια που λατρεύει τη μουσική. Κυρίως η μητέρα μου. Όλη μέρα στο σπίτι μας έπαιζε το ραδιόφωνο. Η Αλεξίου, η Γλυκερία, ο Νταλάρας είναι πρωταγωνιστές στις παιδικές μου αναμνήσεις. Από εκεί και πέρα όμως το ενδιαφέρον για να ασχοληθώ με τη μουσική ήρθε στα προεφηβικά χρόνια. Τότε που άρχισαν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Τότε λοιπόν, που άρχισε το ενδιαφέρον για το αντίθετο φύλλο άρχισαν να έρχονται τα πρώτα στιχάκια. Τα έγραφα, όλα, αλλά δε τα έδειχνα πουθενά. Ντρεπόμουν.. Συνήθως όλα αυτά που έγραφα τα σιγοτραγουδούσα κιόλας. Κάποια στιγμή λοιπόν ήρθε ως φυσική ανάγκη να πάω να σε μια μουσική σχολή στη γειτονιά μου και να μάθω ένα μουσικό όργανο και συγκεκριμένα κιθάρα.»
Εχω την αίσθηση ότι τα τραγούδια σας είναι αυτοβιογραφικά. Είναι όντως έτσι κι αν ναι γιατί;
«Ναι.. Έτσι είναι. Κάθε λόγος, αίσθημα, πράξη, αντίληψη ,παρατήρηση, σκέψη, συμπεριφορά είναι ένα εν δυνάμει τραγούδι.. Δεν λειτουργεί όμως εγκεφαλικά. Δηλαδή να πω, ..΄΄σήμερα θα γράψω τραγούδι΄΄… Απλά έρχεται. Σαν την άκρη ενός νήματος. Το τραβάω και ξεδιπλώνεται. Μάλιστα πολλές φορές έρχεται σε τελείως άκυρες στιγμές. Παραδείγματος χάρη έχει τύχει να ξυπνήσω, να σημειώσω ένα στίχο και έπειτα να ξανακοιμηθώ. Είναι σαν μια πνοή που έρχεται από μέσα μου.»
Τι θέλετε να «πάρουν» οι ακροατές σας από το άλμπουμ σας;
«Το άλμπουμ μου, το οποίο θα ήθελα να σημειώσω ότι κυκλοφορεί από τη Spider Music, έχει ως στόχο να συστηθώ στο κοινό ως συνθέτης-στιχουργός. Δε ξέρω τι θέλω να πάρουν οι ακροατές από το άλμπουμ. Θα ήθελα να ακούσουν τα τραγούδια και αν κάποιο αγγίξει τη ψυχούλα κάποιου, εγώ θα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Σε ότι με αφορά μπορώ ανεπιφύλακτα να δηλώσω ότι κάθε τραγούδι γεννήθηκε μόνο του. Απλά ήρθε.. Έχει αλήθεια.. Μακάρι αυτή η αλήθεια να μπορέσει να γίνει κατανοητή από το ευρύ κοινό.»
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι σήμερα να γράφει κάποιος μουσική; Να ασχολείται ουσιαστικά μαζί της;
«Αν εννοείται βιοποριστικά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Σχεδόν αδύνατο. Όμως η διαδικασία του να γράψεις δεν είναι εύκολη ή δύσκολη. Είναι ανάγκη. Απλά πρέπει να γράψεις…»
Το 1999 δημιουργήσατε το Εν Τέχνη. Ποια ήταν η αιτία και η αφορμή για αυτό σας το εγχείρημα;
«Δούλευα ήδη ως μουσικός. Κιθαρίστας και τραγουδιστής. Ήθελα όμως κάτι πιο σίγουρο για τη ζωή μου. Δεν άντεχα την αστάθεια της νύχτας. Ταυτόχρονα όμως δε μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική. Οπότε η προοπτική του να διδάσκω μουσική ήταν ότι καλύτερο είχα εκείνη την εποχή. Με το καιρό, η διδασκαλία, η επαφή με τα παιδιά, ήταν κάτι που με συνεπήρε. Με απορρόφησε ολοκληρωτικά. Τόσο η διδασκαλία όσο όμως και το ελεύθερο επάγγελμα. Μου αρέσει που είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και ας ζω σε μια χώρα τόσο εχθρική απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής δημιουργία.»
Πώς βλέπετε τα νέα παιδιά που ασχολούνται γενικότερα με την Τέχνη; Την αγαπούν; Την διαισθάνονται; Υπάρχει καλό φυτώριο;
«Το επίπεδο στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες έχει ανέβει πολύ στην Ελλάδα σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια. Παρόλη την οικονομική κρίση, υπάρχουν πολλά παιδιά που ασχολούνται με τις τέχνες. Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι προικισμένα με πολύ ταλέντο. Έχω τη τύχη να βλέπω καθημερινά μικρούς σε ηλικία μαθητές οι οποίοι περνούν ατελείωτες ώρες μελετώντας ένα τραγούδι ή ένα καλλιτέχνη, ή απλά προσπαθώντας να σκαλίσουν μια καινούργια, δική τους μελωδία. Νιώθω επίσης πολύ τυχερός διότι έχω ήδη μαθητές οι οποίοι έχουν ξεκινήσει και αυτοί με τη σειρά τους τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα. Σε γκρουπ, ατομικά, σε μουσικές σκηνές. Είμαι πολύ περήφανος για αυτούς.»
Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί;
«Να ακολουθήσει τα όνειρά του. Όποια και αν είναι αυτά. Να διαλέξει για επάγγελμά του μία δουλειά που θα την αγαπάει. Αυτός να είναι ο γνώμονας της απόφασής του και όχι η σταθερότητα ή οι οικονομικές απολαβές. Να είναι ευτυχισμένο από την εργασία του. Δεν είναι κρίμα να ζούμε μόνο για το Σαββατοκύριακο;»
Τα επόμενά σας σχέδια;
«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη φάση της προώθησης του δίσκου. Ήδη είναι προγραμματισμένες δύο παρουσιάσεις. Η πρώτη στη Θεσσαλονίκη στη μουσική σκηνή Ξέφωτο τη Κυριακή 25 Νοεμβρίου και η επόμενη στις 2 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Από εκεί και πέρα θα συνεχιστούν τα live σε διάφορες σκηνές της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας αλλά και σε άλλες πόλεις κυρίως της Μακεδονίας. Ταυτόχρονα συνεχίζω να γράφω. Ετοιμάζονται ήδη κάποια πράγματα τα οποία όμως είναι σε πρώιμο στάδιο και δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα. »
Παρουσίαση του άλμπουμ
Δημήτρης Τσιβούλας «Για όλα και κανένα»
Κυριακή 25/11/2018 στις 21:00 στη Μουσική Σκηνή Ξέφωτο στην οδό Λυκούργου 5 περιοχή Λαδάδικα Θεσσαλονίκης.
