Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, έπρεπε να το διακινδυνεύσουν.
Θα ήταν προφανώς αδιανόητο το να μην προσέλθει χθες αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο την Παρασκευή.
Είναι όμως και εξίσου αδιανόητο να μην είχαν έστω μία υποψία ο Σκουρλέτης, ο Φίλης, ο Γαβρόγλου και οι λοιποί ότι θα τους την έπεφταν διάφοροι και θα τους έκραζαν.
Είναι τόσες πλέον οι αλά καρτ αριστερές αγωνίες του ΣΥΡΙΖΑ, που κάποιοι δεν τους ανέχονται.
Και προφανώς γνωρίζουν ότι εκείνοι που τους προπηλάκισαν δεν είναι ούτε οργανωμένοι της ΝΔ, ούτε Χρυσαυγίτες. Εξ ου και οι χαρακτηρισμοί για φασιστικές συμπεριφορές ήταν ατυχείς και αμήχανες.
Τα όσα υπέστησαν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο την Παρασκευή είναι οι καρποί των όσων έσπειραν τα προηγούμενα χρόνια.
Εκπρόσωποι του ίδιου πολιτικού χώρου είναι αυτοί που την έπεσαν στον Φίλη και παλαιότερα την έπεφταν στους ΠαΣοΚους και τους Νεοδημοκράτες.
Συνεπώς, καλό θα ήταν να τους αντιμετωπίζουν με την στωικότητα που αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα χρόνια τα «δικά τους παιδιά».
Εχει βέβαια και την ατυχία ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκει πολύ εκδηλωτικούς συμμάχους σε λάθος στιγμές.
Ήταν πράγματι ατυχής η σύμπτωση: Μία ημέρα πριν από τους εορτασμούς για το Πολυτεχνείο να βγαίνει ο Αμερικανός πρεσβευτής και να επαινεί τον Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας ότι η Ιστορία θα είναι γενναιόδωρη μαζί του.
Είναι σαν να ρίχνεις λάδι στην φωτιά και σαν να δικαιώνεις την Ζωή Κωνσταντοπούλου, που έλεγε τις προάλλες ότι ο Τσίπρας είναι το κανίς του Τραμπ.
Μπορεί να χαίρονται στο Μαξίμου με κάτι τέτοια, όμως είναι σίγουρο ότι δεν χαίρονται ο Φίλης και οι άλλοι.
Και επειδή την κατσάδα αυτοί την έφαγαν την Παρασκευή, κάποια στιγμή θα ζητήσουν τα ρέστα.
Και άντε να τους εξηγήσεις τότε πόσο καλός είναι ο Τραμπ και πόσο συναρπαστική η ανακάλυψη της Αμερικής.
