Η αποκάλυψη για το άνοιγμα των λογαριασμών του Κ. Σημίτη, της οικογένειας του, αλλά και του Μ. Χρυσοχοϊδη και του Β. Μαλέσιου για μια υπόθεση που σέρνεται χρόνια τώρα, χωρίς ποτέ να έχει αποδειχθεί τίποτε, αποδεικνύει ότι η μηχανή στοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων δουλεύει στο φούλ, προετοιμάζοντας το κατάλληλο κλίμα για τις επερχόμενες κάλπες.
Προφανώς η Αρχή καταπολέμησης ξεπλύματος δεν ξύπνησε ξαφνικά, μετά από τόσο καιρό, για να ζητήσει το άνοιγμα των λογαριασμών. Σύμφωνα με πληροφορίες κάποιοι, έστειλαν κάποια στοιχεία (;) τα οποία ήταν υποχρεωμένη να διερευνήσει. Άρα κάποιο άλλο κέντρο έχει βάλει μπροστά τη βιομηχανία διώξεων κατά πολιτικών αντιπάλων, με προφανή στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων και την πολιτική εκμετάλλευση τους.
Είναι αποδεδειγμένο άλλωστε ότι η κυβερνητική προπαγάνδα και τα γνωστά φερέφωνα της προετοιμάζουν εδώ και καιρό το έδαφος της σκανδαλολογίας, με κάθε είδους μεθόδους για να εξοντώσουν πολιτικά όσους θεωρούν αντιπάλους τους. Άλλωστε ο κ. Τσίπρας δεν χάνει ευκαιρία να στοχοποιεί το «παλιό πολιτικό σύστημα» για να δημιουργεί κλίμα ακραίας πόλωσης και διχασμού, μήπως και καταφέρει να διασωθεί πολιτικά.
Είναι φανερό πια ότι οδηγούμαστε σε μια προεκλογική περίοδο, όπου θα κυριαρχεί η εντυπωσιοθηρία, η δημαγωγία και η λασπολογία. Και στο επίκεντρο, όπως φαίνεται θα βρίσκεται κυρίως ο χώρος της κεντροαριστεράς, καθώς αποτελεί μήλο της έριδος για την πολιτική κυριαρχία της επόμενης μέρας. Γιατί μπορεί στην Ευρώπη ο κ. Τσίπρας να ανακαλύπτει τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά εδώ προτιμά να διαμοιράσει τα ιμάτια της και να συγκυβερνά με τον Καμμένο.
Παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο, όπως είπε ο μέχρι χθες στενός συνεργάτης του κ. Κοτζιάς, γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει επί της ουσίας δεν είναι τα σκάνδαλα, αλλά το δικό του πολιτικό μέλλον. Με τη χώρα ακόμα στην εντατική, με τις τράπεζες νεκροζώντανες, με την οικονομία να προσπαθεί να συνέλθει, επιμένει να καλλιεργεί την πόλωση και το διχασμό, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Κι άλλες φορές στο παρελθόν η χώρα έχει ζήσει στιγμές ακραίων πολιτικών συγκρούσεων με διώξεις πολιτικών. Θα περίμενε όμως κανείς ότι μετά από την περιπέτεια δέκα χρόνων κρίσης, ιδιαίτερα από ένα κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό, ότι κάτι θα έχει αλλάξει. Ότι τα παθήματα θα είχαν γίνει μαθήματα. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι κάποιοι παραμένουν αμετανόητοι…
