Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εάν δεν ανακαλέσει ενώπιον της ολομέλειας της Ιεράς Συνόδου, τις αδιαμφισβήτητα επιπόλαιες, εν κρυπτώ «αποφάσεις» με τον πρωθυπουργό της χώρας μας, με τις οποίες πετάγονται από το Δημόσιο πάνω από 10.000 κληρικοί της Εκκλησίας της Ελλάδος, των συνδεδεμένων μητροπόλεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και της ημιαυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κρήτης, τότε είναι νομοτελειακά δεδομένο, ότι τόσο αυτός, όσο και ο πρωθυπουργός οδεύουν ολοταχώς προς την τελική ρήξη και την απαξίωσή τους, από την ελληνική κοινωνία.
Ο μακαριστός Σεραφείμ είχε πει το ανεπανάληπτο: «Ο κλήρος είναι σαν τα ξυλοκάρβουνα. Όταν τα πιάνεις σβηστά σε μαυρίζουν και όταν τα εγγίζεις αναμμένα σου καίνε τα χέρια»!…
Ο σιβυλλικός αυτός αρχιερατικός χρησμός, με το θυμοσοφικό ύφος του μακαριστού Σεραφείμ, εάν λειτουργούσε, ως πυξίδα, στην κοινή και μοιραία πορεία ενός αναμφισβήτητα συγκροτημένου επιστημονικά ιεράρχη, με ένα αδιόρθωτο καιροσκόπο και ημιμαθή, από τις τάξεις των ισόβιων φοιτητών, πρωθυπουργό, τότε δεν θα ζούσαμε εμείς, οι απλοί πολίτες της χώρας μας, τις σημερινές εμπειρίες της πολιτικο-ιερατικής αλλόφρονης και αμοραλιστικής συναλλαγής, πίσω από τις πλάτες του κλήρου και του 98% των ελληνορθόδοξων θρησκευομένων.
Τόσο ο ανώτατος ιεράρχης, όσο και ο πρωθυπουργός θεώρησαν την κίνησή τους αυτή ως άνετη πλεύση, σε αχαρτογράφητα και γεμάτα από ξέρες νερά. Με άλλα λόγια, επέδειξαν επιπόλαιη σπουδή (βιασύνη) χωρίς την απαραίτητη άλλη σπουδή (μελέτη) του κοινωνικού μας χάρτη.
Σε τελευταία όμως ανάλυση, αυτή η παράβαση του «σπεύδε βραδέως» και μάλιστα με ολιγαρχική εν κρυπτώ συναπόφαση, εναντίον των 10.000 και πλέον κληρικών, που είναι και μία από τις ραχοκοκαλιές του κοινωνικού μας ιστού, αυτή λοιπόν η πρωτοφανής απερισκεψία, ή προπέτεια, συνιστά και μία διπλή περιφρόνηση, τόσο προς τους κληρικούς, αλλά και προς τον λαό, που συνδέεται με το αδιαμφισβήτητο ποσοστό του 98%, με την Ελληνική Ορθοδοξία.
Η όλη αυτή περίπου δίωρη συζήτηση Ιερώνυμου-Τσίπρα, πίσω από τις επτασφράγιστες πόρτες της αρχιεπισκοπής και ερήμην των κοσμικών και θρησκευτικών θεσμών, είναι χωρίς αμφιβολία το αποτέλεσμα της υπολειτουργίας ενός ξεχαρβάλωτου κράτους, που το συγκροτούν κατά το πλείστον «ανεμομαζώματα και διαβολοσκορπίσματα» της Συριζανελικής Βαβυλωνίας.
Είναι λυπηρό να λέγεται αλλά αναπόφευκτο να διαπιστώνεται, ότι το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για τις παράδοξες και ασύμβατες στενές σχέσεις ενός έμπειρου ιεράρχη με ένα ψευδοριζοσπάστη, κατ’ επίφασιν «αριστερό» και πρωταθλητή του πολιτικού ψεύδους, το βάρος λοιπόν γι’ αυτό το ασύμβατο πολιτικο-θρησκευτικό συμπεθεριό το φέρει ατυχώς, ατυχέστατα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας μας, προφανώς υπέκυψε, στο δέλεαρ μιας συναλλαγής, που ορθότατα στο προχτεσινό «Κυριακάτικο Βήμα» χαρακτηρίζεται «Θεία Κωμωδία». Ο πρωθυπουργός, εθισμένος στη χρήση δολωμάτων για την αιχμαλωσία και αχρήστευση των πολιτών, επεξέτεινε την αλιευτική του, παραπλανητική μαστοριά και για την ηθική αιχμαλωσία του ιεράρχη.
Ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς έπεισε και παρέπεισε τον Ιερώνυμο, ότι εξωπετάγοντας από το κρατικό μισθολόγιο το σώμα των ιερωμένων, θα ισοστάθμιζε αυτή τη θυσία με επωφελείς για την Εκκλησία συναλλαγές, υποσχόμενος ταυτόχρονα χορήγηση των χρηματικών ποσών προς την Εκκλησία, που αντιστοιχεί στη μισθοδοσία των κληρικών. Και όλα αυτά, χωρίς να προσδιορίζει, πώς είναι δυνατόν, να επιστρέψουν στο προ του 1968 καθεστώς μισθοδοσίας οι ιερωμένοι, που κυριολεκτικά λιμοκτονούσαν, ως εξαρτημένοι από τα ταμεία των μητροπόλεων, αλλά και ως θύματα συχνών κρουσμάτων αυταρχικής δεσποτοκρατίας.
Μία επιπλέον κουτοπονηριά σε αυτή τη συναλλαγή, είναι ότι α) η τυχόν μισθολογική μετάταξη των ιερέων από το Δημόσιο στην Εκκλησιαστική αρχή, θα ισοδυναμούσε με 10.000 απολύσεις, εντασσόμενες στις απαιτήσεις των πιστωτών μας και β) η με ρουσφετολογική προεκλογική υπόσχεση για προσλήψεις 10.000 νέων δημοσίων υπαλλήλων.
Και μέσα σ’ όλα τα άλλα, σε ορισμένα ραδιοτηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, διατυμπανίζεται αβασάνιστα η είδηση-αυταπάτη, ότι το θέμα της μισθοδοσίας των ιερωμένων έχει προκαλέσει εσωκομματικό διχασμό στον ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέν ανακριβέστερον τούτου, διότι η συγκυβερνώσα ψευδο-αριστερο-ακροδεξιά κοινοπραξία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι μόνον δεν κινδυνεύει από φυγόκεντρες αποστασίες βουλευτών της, αλλά διευρύνεται και υπουργοποιεί περιπλανώμενα πρόσωπα από άλλες φθίνουσες πολιτικές δυνάμεις. Χωρίς βέβαια τούτο να σημαίνει, ότι και μετά τις προσεχείς εκλογές οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είτε από κοινού, είτε με θλιβερούς αποστάτες, θα κατορθώσουν να δουν τους κυβερνητικούς θώκους από την τρύπα πλέον του μακαρονιού…
Όμως η χειρότερη αυταπάτη, που κατατυραννεί αναιτίως μια αντιρρησιακή μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη, που ανοήτως εξισώνει το δόγμα της Χριστιανικής Ορθοδοξίας με εκείνο του μεσαιωνικού Παπισμού.
Είτε τους αρέσει, είτε όχι, οι κύκλοι αυτοί πρέπει να το χωνέψουν και να το ενστερνιστούν, ότι το ελληνορθόδοξο δόγμα είναι το πιο φιλελεύθερο και με έκδηλες κοσμικές διαστάσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, στο χώρο της χριστιανοσύνης. Και από την άποψη αυτή, η θυμοσοφική φράση του παλαιού αντάρτη του Ζέρβα, του ηπειρώτη μακαριστού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, για τα αναμμένα κάρβουνα, παραμένει πάντα επίκαιρη…
Κόλαφος εξ ανατολών
Και μετά τη «Φωνή Λαού-Οργή Θεού», για τις εν κρυπτώ ραδιουργίες, για την οικονομική και διοικητική εξόντωση των ιερέων, ήρθε και η σειρά της εξ ανατολών πατριαρχικής οργής. «Δεν γίνεται να με σέβεται ο Ερντογάν και να με απαξιώνει ο Τσίπρας», φέρεται ειπών ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Έλληνα υπουργό Παιδείας, κατά την επίσκεψή του στο Φανάρι, σύμφωνα με τη σελίδα «Στίγμα» του συναδέλφου Γιώργου Παπαχρήστου, στα χτεσινά «Νέα». Και δυο λόγια για το υπέροχο σκίτσο της Έφης Ξένου, στην ίδια σελίδα, που εικονίζει τον με ψευδονιτσεϊκό μουστάκι Κώστα Γαβρόγλου, ν’ απολογείται, ταπεινωμένος στο σκαμνί, ενώπιον του Πατριάρχη, για τις εκρηκτικά επικίνδυνες επιπολαιότητες του διδύμου Ιερώνυμος-Τσίπρας.
