Η πονεμένη και συνάμα δυσώδης ιστορία της ουσιαστικά δικτατορικής ποινικοποίησης του πολιτικού βίου της χώρας μας, με τις παγίδες του αντισυνταγματικού νόμου, περί ευθύνης υπουργών, ουσιαστικά ξεκινάει το 1989. Τότε ο Συνασπισμός της Αριστεράς (ΣΥΝ), (και πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ), με την τότε, υπό τον Κων. Μητσοτάκη* ΝΔ, συναποφάζισαν να εξοντώσουν πολιτικά και ηθικά τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν θα ήταν βαρετή χρονοτριβή να υπενθυμίσουμε, τις αιτίες αυτού του «ματωμένου γάμου» των δύο αυτών, εξ ορισμού ασύμβατων πολιτικών δυνάμεων, που χαρακτηρίστηκαν από τους πολιτικούς αναλυτές και τα διεθνή ΜΜΕ, ως μια καταγέλαστη παγκόσμια πρωτοτυπία, πολιτικής ηλιθιότητας και διασυρμού θεμελιωδών αρχών του δημοκρατικού πολιτεύματος. Βασικά λοιπόν κίνητρα αυτής της παρά φύσιν πολιτικής συνεύρεσης ΝΔ-ΣΥΝ, ήταν ότι:
1) Ο ΣΥΝ θεωρούσε την πολιτική διαδρομή του σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ (1974-1989), ως αιτία για την εκλογική συρρίκνωση μιας κατ’ επίφασιν Αριστεράς, που αυτοσυνετηρείτο από την ψευδαίσθηση ότι το προοδευτικό, σοσιαλδημοκρατικών επιλογών Εκλογικό Σώμα, αποτελεί …αναπαλλοτρίωτη ιδιοκτησία (!), τμήματος της δήθεν αναθεωρητικής κομμουνιστογενούς Αριστεράς (ΕΑΡ).
2) Από την πλευρά του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, διαποτισμένος αθεράπευτα από τη βεντέτα των τότε (1965-1967) «αποστατών», με τον πατέρα και γιο Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου, θεώρησε σκόπιμο να επαναλάβει τον αφελέστατα επικίνδυνο, για τον μεταδικτατορικό πολιτικό στίβο, Διχασμό, εκείνης της δραματικής περιόδου.
Η αυλαία της νέας αυτής διχαστικής, για την κοινωνία, περιόδου (1989-1993), έπεσε, σε αυτό το ταραγμένο πολιτικό προσκήνιο, με την απαλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου από τη στημένη με το νόμο «περί ευθύνης υπουργών» σκευωρία, για ανύπαρκτα οικονομικά αδικήματα, αλλά και με τη θριαμβευτική επάνοδο του ΠΑΣΟΚ, στη διακυβέρνηση της χώρας στα 1993-1996, με το ποσοστό του 46,88% των ψήφων του Εκλογικού Σώματος. Η υπό τον Κων. Μητσοτάκη ΝΔ, έλαβε 39,30%, η Πολιτική Άνοιξη (Σαμαράς) το 4,88% και το ΚΚΕ (Παπαρήγα), το 4,54% των ψήφων του Εκλογικού Σώματος.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που διαδέχτηκε τον αποθανόντα το 1996 Α.Γ. Παπανδρέου, με νέο πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη, έθεσε τις βάσεις για τη λειτουργία της εθνικής μας οικονομίας, εντός της Ευρωζώνης και διατήρησε καλές σχέσεις με τη διεθνή αγορά.
Σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο που χαρακτηρίσθηκε ως απο-παπανδρεοποίηση του ΠΑΣΟΚ, άνοιξαν οι πόρτες για την εκκένωση του Κινήματος, από τα ικανότερα σοσιαλδημοκρατικά στελέχη, αλλά και για ομαδικές αποστασίες των χειρότερων καιροσκόπων, με κατεύθυνση προς την Κουμουνδούρου.
Τότε οι οπορτουνιστές, οι πιο αδίστακτοι καιροσκόποι, διεδραμάτισαν τον πιο αισχρό ρόλο γενίτσαρων, στο χώρο της Ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, με ένα και μόνο στόχο: Την ολοκληρωτική διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ, με Σπίρτζηδες, Κουρουμπλήδες, Κοτσακάδες κλπ.
Την ίδια ακριβώς περίοδο, ο Αλέξης Τσίπρας, με τις ευλογίες του μέντορά του, Αλέκου Φλαμπουράρη, έλαβε την εντολή να υποδυθεί το ρόλο ενός νέου Ανδρέα Παπανδρέου, κυριολεκτικά μαγαρίζοντας κάθε κατεκτημένη πολιτική αξία, από το λαό του ΠΑΣΟΚ…
Και όχι μόνον αυτό, αλλά με την αδίστακτη αυτή τυμβωρυχία στο χώρο του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, όλη η προεδρική φρουρά του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, μετατράπηκε από τους πολιορκητές του ΣΥΡΙΖΑ και τους αποστάτες οπορτουνιστές του ΠΑΣΟΚ, σε πεδίο βολής των ελεύθερων σκοπευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των Πασοκογενών γενίτσαρων, κατά του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Αυτές τις ημέρες της ομαδικής παραφροσύνης, η οποία κατατρύχει όλα τα κομματικά και κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των διαδοχικών δημοσκοπικών καθιζήσεων του κόμματος, τα απολωλότα πρόβατα της στάνης της Κουμουνδούρου, ετοιμάζουν πανικόβλητοι το δοκιμασμένο στο παρελθόν όπλο, της Προανακριτικής Επιτροπής για την τελική διάλυση του ΠΑΣΟΚ. «Τρομάρα τους…», που έλεγαν και οι παππούδες μας…
Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύποι, προετοιμάζουν ουσιαστικά, την αυτο-πυρπόλησή τους, σ’ ένα νέο και απείρως πιο αυτοκτονικό Κούγκι, από εκείνο των ημερών της Προανακριτικής Επιτροπής και του Ειδικού Δικαστηρίου, εναντίον του Α.Γ. Παπανδρέου, που οδήγησε και σχεδόν στη διάλυση του ΣΥΝ.
Οι ίδιοι εξαγγέλλουν σήμερα, τη λειτουργία της Προανακριτικής Επιτροπής, σε διαδοχικές χρονικές δόσεις, για το διασυρμό διακεκριμένων στελεχών του ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ, μέχρι τις παραμονές των προσεχών εκλογών. Και όλα αυτά τα χαλκευμένα κατηγορητικά στοιχεία, για να φοβίσουν την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ και για να επανασυσπειρώσουν, επί ματαίω, τις εκατοντάδες χιλιάδες όλων εκείνων που έχουν εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ουσιαστικά, για να εξουδετερώσουν στην πολιτική δράση τους, πανίσχυρα στελέχη, όχι μόνον του ΚΙΝΑΛ, αλλά και της ΝΔ. Και αυτό, στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου, που ατύπως και με χίλια δυο ψέματα περί του εναντίου, την έχει εγκαινιάσει ο ρέπων ακατασχέτως προς τα ψεύδη πρώην καταληψίας σχολικών κτιρίων και νυν πρωθυπουργός.
Το έχουμε ξανατονίσει, ότι η πιο σπάνια, ή ορθότερα, η τελείως άγνωστη λέξη στο Μαδουριανής κοπής, ψευδο-αριστερο-ακροδεξιό συνοθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι η λέξη Δημοκρατία.
Άλλοτε, κάποια εκ του ασφαλούς αρσενικά φόβητρα και άλλοτε κάποια αμπελοφιλοσοφούντα και πληκτικά θηλυκά του ΣΥΡΙΖΑ, επαγγέλλονται την ισοπεδωτική κατάληψη και συγκέντρωση όλων των εξουσιών μιας δημοκρατικά συντεταγμένης χώρας, στο πρόσωπο του ΕΝΟΣ, δηλαδή του Αλεξίου του Μικρού.
Οι ίδιοι αυτοί τύποι, επισείουν τον μπαμπούλα ενός ροπάλου που λέγεται φυλακή, κάθειρξη, δημόσιος διασυρμός. Δηλαδή εικόνες του βρώμικου ’89:
- Με τις πλαστές μαγνητοταινίες κατά του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, που τις πουλούσαν σαν τις τσίχλες και τις φτηνές μπαταρίες, στα πανέρια της Ομόνοιας.
- Με στρατολογημένους από τον ΣΥΝ και τη Ρηγίλλης οδηγούς ταξί, για πλύση εγκεφάλου και κατατρομοκράτηση των επιβατών τους, που δεν προσκυνούσαν το ζεύγος του «ματωμένου γάμου» ΣΥΝ-ΝΔ.
Όμως σήμερα, τα πράγματα έχουν… εκσυγχρονιστεί! Τους παραπάνω τρομοκράτες-γελωτοποιούς, τους έχουν αντικαταστήσει τα θρασύδειλα και μασκοφορούντα ανώνυμα ψευδώνυμα Συριζοτρόλ ή και νέο-αυριανικά παραπλανητικά μίσθαρνα έντυπα, γιατί όχι και τα με μηδενική αξιοπιστία, ακριβοπληρωμένα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, κρατικά κανάλια.
Σήμερα κυριαρχούν, στα άλλοτε ειδυλλιακά Εξάρχεια, οι μασκοφόροι με τις βόμβες μολότοφ με τους εμπρησμούς και της λεηλασίες σπιτιών και μαγαζιών. Όλοι τους δρουν ανενόχλητα, με την οιονεί περιφρούρησή τους από διμοιρίες αδρανών (με άνωθεν οδηγίες) αστυνομικών. Και τα 99% των ταραξιών που προσάγονται στην Αστυνομία αφήνονται ελεύθεροι!..
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως αδυναμία επιβολής της τάξης; Μήπως απαιδευσία και δειλία των οργάνων της Τάξης; Ή μήπως προσχεδιασμένη υποταγή σε μια μειοψηφούσα κυβέρνηση, που θα χρησιμοποιήσει τους μπαχαλάκηδες, όταν υποβιβαστεί στην Αντιπολίτευση, σαν ένα από τα πολλά ρόπαλα κατά της Δημοκρατίας;
Εάν συμβεί το τελευταίο, κάποιες νέες και όχι διπρόσωπες και θρασύδειλες μετεκλογικές κυβερνητικές δυνάμεις, (ο Θεός να βάλει το χέρι του), δεν αποκλείεται να αρπάξουν τα ίδια ρόπαλα για την κάθαρση αυτού του τόπου από τον κόπρο του Αυγείου. Και αυτό γιατί τα ρόπαλα της αντιδημοκρατικής και θρασύδειλης βίας έχουν δύο λαβές.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτή η μορφή εμφυλιοπολεμικής αντεκδίκησης θ’ αποτραπεί και οι αρουραίοι θα κρυφτούν στις στοές τους,εάν η επί θύραις νέα κυβέρνηση δεν αρκεστεί στην οποιαδήποτε κυβερνητική αυτοδυναμία, αλλά θα καλύψει σε μια μεγάλη ομπρέλα της, διακεκριμένα στελέχη και από τον υπόλοιπο μείζονα δημοκρατικό, φιλελεύθερο και προοδευτικό χώρο, εκτός φυσικά από το λικβινταριστικό, το άκρως διαλυτικό, αριστεροφανές και στην ουσία επικίνδυνο και ολιγαρχικό πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ…
______________
* Θεωρώ απαραιτήτως δημοσιογραφικό χρέος μου, να αντιδιαστείλω την ακολουθούμενη μέχρι σήμερα, υποδειγματική πολιτική τακτική, του Κυριάκου Μητσοτάκη, από εκείνην του μακαρίτη πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο Κυριάκος (και είναι προς τιμήν του), σε καμία περίπτωση δεν αναφέρθηκε στην πολιτεία του πατέρα του, κατά την ταραγμένη περίοδο 1965-1967, αλλά και στην κοινοπραξία ΝΔ-ΣΥΝ. Ποτέ, μα ποτέ, έως τώρα, δεν εκλήθη ή αυτοπροαιρέτως αποπειράθηκε να εξωραϊσει εκείνες τις αποτρόπαιες περιόδους. Έτσι, τιμά την μνήμη του πατέρα του, με ταυτόχρονο σεβασμό προς κάθε άλλο έντιμο πολιτικό πρόσωπο, αλλά και προς τη δημοκρατική Κοινή Γνώμη.
Άλλωστε, ο υιός Μητσοτάκη, ήδη έχει δώσει το στίγμα της πολιτικής του συμπεριφοράς, τονίζοντας ότι ακόμη και σε περίπτωση ισχυρής εκλογικής αυτοδυναμίας, θα καλέσει σε συνεργασία και σύμπραξη, αξιόλογα πρόσωπα και από άλλους χώρους, πλην φυσικά του διαλυτικού ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήδη τονίσαμε στον επίλογο του σημερινού μας σημειώματος.
