Εκλογικό σκηνικό με αμφιλεγόμενα ή με περίπου… σκάνδαλα επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση ως αντιπερισπασμό από την πολιτική επικαιρότητα η οποία μόνο ευνοϊκή δεν είναι για την ίδια.
Μετά τις αλληλοκατηγορίες υπουργών στο υπουργικό Συμβούλιο, η κυβέρνηση ανασύρει ή δημιουργεί εντυπώσεις με υποθέσεις που φέρουν οσμή σκανδάλου και που εστιάζουν για άλλη μια φορά σε πρόσωπα που αποτελούν τους κύριους πολιτικούς της αντιπάλους.
Η επικείμενη πρόταση της πλειοψηφίας για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για πέντε πρώην υπουργούς Υγείας, μετά την προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου, είναι η αρχή του κυβερνητικού σχεδίου το οποίο στοχεύει να περάσει την προεκλογική μάχη και μέσα από τη Δικαιοσύνη, δημιουργώντας συνθήκες ακραίας πόλωσης στο πολιτικό σκηνικό.
Το πόρισμα της πλειοψηφίας της εξεταστικής επιτροπής για την Υγεία θα προτείνεται η σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών πέντε πολιτικών προσώπων, βάζοντας στο «στόχαστρο» τους πρώην υπουργούς Αδωνη Γεωργιάδη, Μάριο Σαλμά, Ανδρέα Λοβέρδο, Μάκη Βορίδη και Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Η κυβερνητική πλειοψηφία εμφανίζεται έτοιμη να ζητήσει περαιτέρω έρευνα, σε ποινική βάση, για τα εν λόγω πολιτικά πρόσωπα, βάζοντας «φωτιά» στο ήδη θερμό πολιτικό σκηνικό και επενδύοντας στη στρατηγική της έντασης με ορίζοντα τις εκλογές.
Το δόγμα «όλα στο φως» είναι στην προμετωπίδα της κυβέρνησης, ενώ την ίδια ώρα η αντιπολίτευση μιλά για βιομηχανία διώξεων μέχρι τις εκλογές με στόχο, όπως τονίζουν κεντρικά στελέχη της, να έχει σε ομηρία κεντρικούς πολιτικούς αντιπάλους. «Έχουν βάλει σε εφαρμογή της επιχείρηση ‘Κορυδαλλός’ στη γραμμή του δόγματος Πολάκη» τονίζουν τα στελέχη της αντιπολίτευσης.
Οι διώξεις προετοιμάζονται εδώ και μήνες και το αντικείμενο είναι σαφές. Για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή.
To νέο φιάσκο τύπου Novartis, γελοιοποιεί περαιτέρω την κυβέρνηση, αλλά και αποκαλύπτει δύο πράγματα, σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο: Πρώτον, πόσο «ανάπηρο» είναι το «δόγμα Πολάκη – Ρσπούτιν» που είναι και το τελευταίο πολιτικό νεροπίστολο που έχει απομείνει στην κυβέρνηση.
Δεύτερον, τον πανικό του Μεγάρου Μαξίμου μπροστά στα πραγματικά σκάνδαλα που «σκάνε» στα χέρια του. Η λογική του «να βάλουμε κάποιον φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές» ή του «άσκησε δίωξη κι άσε τον να πάει παρακάτω να αθωωθεί» προδίδει μόνο θεσμική απρέπεια και πολιτική μοχθηρία.
Δεν αντέχει όσο υπάρχουν τα πραγματικά περιστατικά και δικαστικοί λειτουργοί οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο «Φιλιππινέζας της εξουσίας».
