Στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων έχουν βρει προσωρινή στέγη εκατοντάδες ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες, εν αναμονή της ένταξής τους σε δομές φιλοξενίας, οι οποίες ασφυκτιούν.
Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), σήμερα διατίθενται 1.195 θέσεις, ενώ ο συνολικός αριθμός των ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων στην Ελλάδα ανέρχεται στους 3.558.
«Επισκεπτόμαστε τους ανήλικους στα κρατητήρια και τους ενημερώνουμε για το νομοθετικό πλαίσιο, καθώς οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η κράτησή τους (προστατευτική φύλαξη) γίνεται λόγω της παράνομης εισόδου τους στη χώρα» ανέφερε η συντονίστρια Δράσεων Παιδικής Προστασίας της ΑΡΣΙΣ, Σοφία Παπαδοπούλου.
«Παίρνουμε το ιατρικό ιστορικό τους και τους δίνουμε ρούχα, είδη υγιεινής και τηλεκάρτες για να επικοινωνήσουν με τους συγγενείς τους» συμπληρώνει.
Το 2017, η διεπιστημονική ομάδα της ΑΡΣΙΣ υποστήριξε 353 ασυνόδευτους ανήλικους, σε χώρους κράτησης στη Θεσσαλονίκη, αριθμός που αυξήθηκε, από τον Ιανουάριο μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου του 2018, φτάνοντας τους 598.
Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, που υποστηρίζονται από τις υπηρεσίες της ΑΡΣΙΣ, είναι συνήθως παιδιά, ηλικίας από 15 έως 17 ετών. Προέρχονται κυρίως από χώρες όπως η Συρία, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, η Αλγερία και το Μαρόκο.
Η έννοια της προστατευτικής φύλαξης αποτελεί προσωρινό μέτρο για την προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων μέχρι να οριστεί κατάλληλη δομή φιλοξενίας από το ΕΚΚΑ, όπως διευκρινίζει σε ανακοίνωσή της η ΜΚΟ.
«Στην πράξη, ωστόσο, η προστατευτική φύλαξη λαμβάνει χώρα σε κελιά αστυνομικών τμημάτων, όπου η χρονική διάρκεια παραμονής κυμαίνεται από τριάντα μέρες μέχρι και τρεις μήνες, υπό κανονικές συνθήκες κράτησης και μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα προαυλισμού!
»Στα κελιά μπορεί να παραμένουν το ίδιο διάστημα τρεις έως και είκοσι ανήλικοι, ενώ συχνά τα κελιά τους είναι δίπλα σε κελιά που κρατούνται ενήλικες, οι οποίοι μπορεί να κατηγορούνται για εγκλήματα που άπτονται του κοινού ποινικού δικαίου και σε κάποιες περιπτώσεις ανήλικοι κι ενήλικες κρατούνται στα ίδια κελιά», περιγράφεται σχετικά.
Συχνά τα κελιά, σύμφωνα με την ΑΡΣΙΣ, «δε διαθέτουν καν φυσικό φωτισμό, ή τουαλέτες και οι συνθήκες υγιεινής είναι πολύ κακές ως προς τη συχνότητα καθαρισμού, τόσο των κελιών, όσο και των κλινοσκεπασμάτων».
