Να πάρουν «μαθήματα» από την μακρά και οδυνηρή μάχη της Ελλάδας για την έξοδο από την κρίση προτρέπουν του Βρετανούς οι Financial Times, ενόψει του επερχόμενου Brexit.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος Τόνι Μπάρμπερ περιγράφει τις πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική οικονομία και το πολιτικό σύστημα όλα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ γίνεται και αναφορά στην εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ από τους ψηφοφόρους του και την μεταπήδησή αυτών στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφερόμενο στο στην κυβέρνηση, το δημοσίευμα αναφέρει πως «εγκατέλειψε τα ακραία πειράματά του στην εξουσία το πρώτο ήμισυ του 2015» και εξελίχθηκε σε «φυσικό αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ», ενώ για τον Αλέξη Τσίπρα είπε πως υπέστη «μετάλλαξη» και από κει που «κάποτε τον φοβόντουσαν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως έναν Λένιν του Αιγαίου και τώρα είναι ο αγαπημένος του κατεστημένου της ΕΕ».
«Η βρετανική κυβέρνηση και εκείνοι που αδυνατούν ακόμη να καταλήξουν σ’ έναν ορισμό του Brexit, μπορούν να διδαχθούν από τον μακρύ, οδυνηρό αγώνα της Ελλάδας. Κάποια μαθήματα προσφέρουν λόγους ελπίδας. Αποδεικνύεται ότι ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και μία κοινωνία μπορεί να αναδυθεί, μωλωπισμένη μεν, αλλά βασικά άθικτη από τις σοβαρότερες προκλήσεις εν καιρώ ειρήνης. Άλλα μαθήματα που δείχνουν πως ένα εκκεντρικό έθνος στην άκρη της Ευρώπης μπορεί να ξαναβρεί έναν εποικοδομητικό ρόλο για τον εαυτό του ίσως να μην ηχούν και τόσο ευχάριστα στα αυτιά όσων υποστηρίζουν το Brexit», αναφέρει το άρθρο.
Στη συνέχεια επιχειρεί μια αναδρομή στην ελληνική κρίση: «Η αγωνία της Ελλάδας άρχισε τους τελευταίους μήνες του 2009, όταν η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κεντροαριστερού πρωθυπουργού, αποκάλυψε την τρομερή αλήθεια για τα δημοσιονομικά της χώρας. Το 2010 άρχισαν μια οκταετής περίοδος επείγουσας οικονομικής διάσωσης, υπό την ΕΕ και το ΔΝΤ και η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα de facto προτεκτοράτο των πιστωτών της. Η περίοδος διάσωσης έληξε τον Αύγουστο, αλλά έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα καθεστώς επιτήρησης που απαιτεί αυστηρή τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, οικονομική μεταρρύθμιση και διοικητική αναθεώρηση με αντάλλαγμα την υποστήριξη των πιστωτών».
Και συνεχίζει το άρθρο μιλώντας για τις πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας στα χρόνια της κρίσης, καθώς και την καλπάζουσα ανεργία, την απώλεια ενός τετάρτου του ΑΕΠ, την αύξηση στα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.
Ωστόσο, αναφέρει πως «δεν συνέβησαν τελικά τα χειρότερα. Ο εξτρεμισμός δεν επικράτησε στην Ελλάδα. Αν και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσης το 2015-2016 δεν ανεφύη στην Ελλάδα ένα μεγάλο αντιμεταναστευτικό, αντιμουσουλμανικό κόμμα όπως σε άλλα κράτη της ΕΕ. Η Χρυσή Αυγή δεν τα πήγε ποτέ ιδιαίτερα καλά.
»Έχοντας εγκαταλείψει τα ακραία πειράματά του στην εξουσία το πρώτο ήμισυ του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ένα αντισυστημικό κόμμα, αλλά ο φυσικός αντικαταστάτης του ΠΑΣΟΚ. Ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής στο»All Souls College Oxford», υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε μια φάση «μετα-λαϊκίστικης πολιτικής». Υπ’ αυτή την έννοια προηγείται του ευρωπαϊκού κύκλου. Την ώρα που άλλες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με παραλλαγές του λαϊκισμού, η Ελλάδα έχει ήδη επανέλθει σε ένα κλασικό δικομματικό σύστημα, όπου εναλλάσσονται στην εξουσία η μετριοπαθής Αριστερά και η Δεξιά. Κι αυτό το επιχείρημα ίσως αποδείξουν οι εκλογές του ερχόμενου έτους, όππου η αντιπολιτευόμενη κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία είναι το φαβορί για να επικρατήσει».
«Σκεφτείτε επίσης την καριέρα του Αλέξη Τσίπρα», γράφει ο Τόνι Μπάρμπερ και συνεχίζει: «κάποτε τον φοβόντουσαν στις πρωτεύουσες της ΕΕ ως ένα είδος Λένιν του Αιγαίου. Τώρα είναι ο αγαπημένος του κατεστημένου της ΕΕ, όχι μόνον γιατί κατάπιε το φάρμακο της διάσωσης και βοήθησε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Τα περισσότερα χειροκροτήματα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την Ουάσιγκτον τα κερδίζει για την πρωτοβουλία επίλυσης της κόντρας της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό. Πρόκειται για μια από τις πλέον δυσεπίλυτες, δυνητικά επικίνδυνες διαμάχες στα Βαλκάνια. Κι ο κ. Τσίπρας όχι μόνον κάνει μια προσπάθεια, αλλα έδειξε ότι είναι έτοιμος να ορθώσει ανάστημα στη Ρωσία, χώρα που παραδοσιακά είναι κοντά στην Ελλάδα και να διώξει Ρώσους διπλωμάτες για να κρατήσει ζωντανή την επίλυση του “μακεδονικού”».
«Η Ελλάδα ξαναβρίσκει το δρόμο προς την εσωτερική σταθερότητα και μια ασφαλή θέση στην ευρωπαϊκή τάξη. Το βρετανικό σκάφος, αντίθετα, απομακρύνεται από την ΕΕ, μολονότι ούτε το αλληλοσυγκρουόμενο πλήρωμά του ούτε οι σαστισμένοι επιβάτες του γνωρίζουν πού κατευθύνεται» γράφει συμπερασματικά ο αρθρογράφος.
