Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που ο Πάνος Καμμένος πήγε στην Ουάσιγκτον και με ύφος πρωθυπουργού παρουσίασε στους έκπληκτους αμερικανούς συνομιλητές το διαβόητο Plan B του για να μπορέσει να ανακοπεί η «ρωσική διείσδυση» στα Βαλκάνια.
Μάλιστα, δεν δίστασε να ενημερώσει μετά την κοινή γνώμη ότι συζήτηση για νέες αμερικανικές βάσεις και συνολικά την ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τότε έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις απόψεις του ως μια ακραία έκφραση της συνολικής φιλοαμερικανικής στροφής της κυβέρνησης Τσίπρα και δεν είχαν άδικο.
Στην πραγματικότητα, ο Πάνος Καμμένος έχει μιλήσει για τις σχέσεις της Ελλάδα με τις ΗΠΑ με ένα ύφος που θυμίζει την εποχή των πρώτων μετεμφυλιακών ετών όταν ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα είχε πιο μεγάλη δύναμη και από τον πρωθυπουργό της χώρας.
Τα είχαμε δει αυτά και όταν είχε πάει ο Καμμένος να επισκεφτεί την Ουάσιγκτον για την τελετή ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Τότε εάν κανείς διάβαζε τα διάφορα τουίτ του ή χάζευε τις φωτογραφίες που ανέβαζε θα πίστευε ότι ο έλληνας ΥΠΕΘΑ άμα ακούσει τον αμερικανικό εθνικό ύμνο τινάζεται όρθιος και βάζει το χέρι στην καρδιά.
Βέβαια, ο Πάνος Καμμένος δεν ήταν πάντα επικεντρωμένος στους αμερικανούς.
Μάλιστα για μια μεγάλη περίοδο είχε παρουσιαστεί ως ιδιαίτερα φιλορώσος.
Το 2012 υποστήριξε ότι η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο δανεισμού από τη Ρωσία.
Ανάλογες προτάσεις για να δανειστούμε εάν χρειαστεί από τη Ρωσία είχε κάνει και το καλοκαίρι του 2015.
Ακόμη και αργότερα είναι γνωστό ότι παρουσίαζε ως σημαντική την παρουσία του ομογενή Τζορτζ Παπαδόπουλου στο επιτελείο Τραμπ, του ίδιου που αργότερα κατηγορήθηκε για σχέσεις με τη Ρωσία.
Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι σε αμερικανικά ΜΜΕ έχουν υπάρξει έως και κατηγορίες ότι ο Καμμένος είναι ο «άνθρωπος των Ρώσων στην ελληνική κυβέρνηση», ιδίως όταν π.χ. το 2014 υπήρχαν σχέσεις των ΑΝΕΛ με ρωσικά think tank.
Άλλωστε, ήταν ο Πάνος Καμμένος αυτός που βρέθηκε στη Ρωσία το 2014 για να παραστεί στο γάμο του εφοπλιστή Καραγιώργη με κουμπάρο τον Ρώσο ολιγάρχη Κονσταντίν Μαλοφέεφ, χρηματοδότη των φιλορωσικών κινημάτων στην Ουκρανία.
Βέβαια, όχι πως όλα αυτά είχαν κάποια ιδιαίτερη πραγματική σημασία.
Στην πραγματικότητα οι ΑΝΕΛ και η ηγεσίας τους απλώς προσπαθούσαν να φανούν ότι ταυτίζονται με το «φιλορωσικό» αίσθημα ενός μέρους του «αντιμνημονιακού κινήματος».
Γι’ αυτό και όταν βρέθηκαν στην εξουσία και ο Τσίπρας πήρε την επιλογή να πάει την εξωτερική πολιτική σε φιλοαμερικανική στροφή, ο Καμμένος όχι μόνο δεν είχε κανένα πρόβλημα να υιοθετήσει τη νέα γραμμή αλλά και έπαιξε ρόλο στο να προσφέρουμε την αμερικανική αεροπορική βιομηχανία το πακέτο για την αναβάθμιση των F-16 σε μια εποχή που η κυβέρνηση ψήφιζε περικοπές στις συντάξεις.
Όπως και στη συνέχεια να έχουμε όλες αυτές τις δηλώσεις και τις παρεμβάσεις που προσπαθούσα να αποδείξουν πόσο φιλοαμερικανός είναι.
Βέβαια, τότε το ρεπορτάζ ήταν ότι παρά τους ύμνους του στο ΝΑΤΟ, όποτε πήγαινε σε σύνοδο της Συμμαχίας κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά γιατί πήγαινε σε κάθε ομόλογό του και ήθελε να μιλήσουν για πιθανές αγορές, παρότι ήξεραν ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να αγοράσει εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών της χώρας.
Και τώρα ο Πάνος Καμμένος πάει στη Μόσχα και μιλάει ξανά για την ανάγκη συνεργασίας με τη Ρωσία και το πόσο σοβαρό ρόλο παίζει η τελευταία σε διάφορες κρίσεις κ.λπ., την ώρα που λίγο πριν είχε προσπαθεί να προτείνει στους αμερικανούς το σχέδιο για να την ανακοπή της προέλασης της… ρωσικής αρκούδας στα Βαλκάνια.
Στην πραγματικότητα, ο Πάνος Καμμένος κάνει αυτό που έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Χωρίς ιδεολογικό έρμα ιδιαίτερο, άλλο από ένα μίγμα σκληρής δεξιάς, λαϊκισμού και εθνικισμού, ο Πάνος Καμμένος κυρίως επεδίωξε να φαίνεται ότι «ακολουθεί το ρεύμα» και γι’ αυτό μπορούσε να κάνει τόσες πολλές εναλλαγές τοποθέτησης που κάποτε θα τις θεωρούσαμε ένδειξη έλλειψης σοβαρότητας.
Με την εξαίρεση βέβαια των περιπτώσεων όπου εμπλέκονται διάφοροι μεσάζοντες όπως εκείνος ο Παπαδόπουλος με την υπόθεση της πώλησης των βλημάτων στη Σαουδική Αραβία ή οι διάφορο έμποροι όπλων με τους οποίους αρέσκεται να βγάζει χαρωπές φωτογραφίες.
Τότε τα πράγματα είναι όντως πιο σοβαρά…
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν χάλασε κι ο κόσμος, στα τελειώματα είναι της θητείας του, να επανεκλεγεί δεν πρόκειται και απλώς κάνει το κομμάτι του στη Μόσχα.
Μόνο που εξακολουθεί να είναι υπουργός, να έχει την ευθύνη των ένοπλων δυνάμεων, να μπορεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις (π.χ. για το που θα στείλουμε πλοία του στόλου σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά).
Και αυτό λέει πολλά για το πώς λειτουργεί και σκέφτεται η κυβέρνηση.
