Πράσφατα ένας εκ των υπουργών της κυβέρνησης δήλωνε με αφοπλιστική ειλικρίνεια σε συνομιλητές του ότι »ο ωφέλιμος χρόνος για την κυβέρνηση τελειώνει τον προσεχή Δεκέμβριο ή το αργότερο τον προσεχή Ιανουάριο».
Και διευκρίνιζε χαρακτηριστικά πως »ότι έχουμε να κάνουμε θα πρέπει να το προσπαθήσουμε μέχρι τότε».
Γιατί απλούστατα μετά η χώρα θα εισέλθει σε καθαρή προεκλογική περίοδο και όλα θα τελούν υπό το βάρος του εκλογικού κύκλου.
Βάσει των παραπάνω, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει στο τρίμηνο Νοεμβρίου – Ιανουαρίου να κλείσει τις μεγάλες τρέχουσες εκκρεμότητες και ιδιαιτέρως εκείνες που σχετίζονται με την οικονομία.
Δηλαδή να κλείσει τους λογαριασμούς του τρέχοντος έτους, να οριστικοποιήσει το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος και να ξεκαθαρίσει τους προς διανομή διαθέσιμους πόρους.
Εκτιμάται ότι για το τρέχον έτος θα έχει στη διάθεσή της περίπου 1 δισ. ευρώ. Απ’ αυτό θα διατηρήσει απόθεμα περίπου 400 εκατ. ευρώ, για να αντιμετωπίσει τυχόν δημοσιονομικές αποκλίσεις στο πρώτο τρίμηνο του 2019 και τα υπόλοιπα προτίθεται να τα διαθέσει προς ενίσχυση των φτωχότερων νοικοκυριών με τη μορφή επιδομάτων αλληλεγγύης.
Εχει επίσης δεσμευτεί ότι έχει ήδη προϋπολογίσει και θα αποδώσει τα αναδρομικά σε ενστόλους, δικαστικούς, γιατρούς του ΕΣΥ και πανεπιστημιακούς. Για το σκοπό αυτό αναμένεται να φέρει σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή στις αρχές Νοεμβρίου.
Ουσιαστικά μιλάμε για εισοδηματικές ενισχύσεις σε περίπου δύο εκατομμύρια νοικοκυριά, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη συνέχεια.
Ωστόσο η μεγαλύτερη εκκρεμότητα σχετίζεται με την έγκριση του νέου προϋπολογισμού για το 2019 , από τους στόχους και τη μορφή του οποίου θα κριθεί αν και πόσο θα περικοπούν οι συντάξεις.
Η κυβέρνηση έχει αποδώσει σχεδόν υπαρξιακή διάσταση στην μη εφαρμογή των περικοπών και εν πολλοίς στηρίζει την όποια εκλογική της επίδοση στη διατήρηση της ακεραιότητας των συντάξεων.
Ηλπιζε μέχρι πρότινος ότι θα καταφέρει να πείσει εταίρους και δανειστές για την ορθότητα της επιλογής της. Ομως τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν οι αμφισβητήσεις και κατ’ επέκταση αμφιβολίες. Δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι που θεωρούν απαραίτητο το μέτρο και απαιτούν έστω μερική εφαρμογή του ή παντελή κατάργηση των αντίμετρων.
Στο βαθμό λοιπόν, που αφαιρεθούν βαθμοί ελευθερίας στο χειρισμό των συντάξεων και επιπλέον απαιτηθούν επιβεβαιώσεις διατήρησης της μεταρρυθμιστικής τροχιάς ,τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν ομαλά για τον κ. Τσίπρα.
Τα πολιτικά αντίμετρα, η σκληρότητα έναντι πολιτικών αντιπάλων, οι νυχτερινές χειροπέδες, η καταδίωξη ακόμη και συζύγων και όλα εκείνα που στοχεύουν στην υπενθύμιση των βαρών της άλλης πλευράς , θα φαντάζουν φωτοβολίδες μπροστά σε ενδεχόμενη περικοπή των συντάξεων.
Στην περίπτωση αυτή όλα, από το »μακεδονικό» και τις καταγγελίες Κοτζιά, μέχρι τη σύγκρουση με τον Καμμένο και το γενικότερο αίσθημα ανημπόριας και καθήλωσης των προσδοκιών, θα λάβουν άλλες διαστάσεις, απόλυτα καταδικαστικές για την τύχη της κυβέρνησης Τσίπρα.
Οπως λένε και όσοι μετρούν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής για την κυβέρνηση.
Φθάνει κάποια στιγμή που ότι κι αν κάνεις, ότι κι αν πεις ουδείς ακούει, ουδείς συγκινείται..
