Τα τελευταία πολιτικά γεγονότα, με τις κόντρες των υπουργών της κυβέρνησης και εν γένει η εκκρεμότητα του θέματος των Σκοπίων, σε συνάρτηση με την οικονομική κατάσταση της χώρας, θέτουν αφ’ εαυτού το ερώτημα , πού βρίσκεται, πού πάει η Ελλάδα ;
Στον τομέα της οικονομίας η χώρα βολοδέρνει μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας», γιατί χρωστά 345,5 δις Ευρώ, για τα οποία επίσημα πρέπει να πληρώνουμε τοκοχρεολύσια μέχρι το 2060, ενώ δεν πρόκειται να τα εξοφλήσουμε , ούτε σ’ ένα αιώνα.
Ο λαός δεινοπαθεί , γιατί οι μισοί Έλληνες εργάζονται όχι με πλήρες ωράριο, οι άνεργοι φτάνουν το ένα εκατομμύριο, ενώ οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Οι συνταξιούχοι έχουν χάσει μεγάλο μέρος της σύνταξής του και όπως τελευταία ειπώθηκε, 200 χιλιάδες απόμαχοι της εργασίας περιμένουν χρόνια, για να πάρουν τη σύνταξή και το εφάπαξ τους.
Η κυβέρνηση, ενώ ψήφισε περικοπές των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019, τώρα τρέχει πέρα – δώθε παρακαλώντας να μην εφαρμοσθεί ο νόμος, εν όψει των επερχομένων εκλογών, φοβούμενη ότι θα πάθει πανωλεθρία . Το επιχείρημα, που προβάλει στους εταίρους είναι πως έχει εξασφαλίσει ένα καλό οικονομικό «μαξιλάρι» και πέραν τούτου σε δέκα χρόνια θα έχουν πεθάνει όλοι οι υψηλοί συνταξιούχοι, ώστε τα πράγματα θα φτιάξουν και δεν θα υπάρχει έλλειμμα. Από πού όμως μάζεψε αυτά τα λεφτά ; Όλοι ξέρουμε ότι προέρχονται από τους τόσους και τόσους φόρους, που πνίγουν τον ελληνικό λαό, ως θηλιά στο λαιμό του.
Η Ελλάδα στη διεθνή σκηνή
Η χώρα μας στο εξωτερικό αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Οι υπουργοί μας τρέχουν κάθε τόσο στο ΔΝΤ της Ουάσιγκτονν και εκλιπαρούν για χάρες, προκειμένου να μην πληρώσουμε κάποιες δόσεις χρεών ή να συνηγορήσει υπέρ ημών στους Ευρωπαίους εταίρους , για κούρεμα του χρέους. Στις Βρυξέλλες, δημιουργούμε μόνο προβλήματα, γιατί είμαστε συνέχεια με το χέρι απλωμένο, ως άλλοι επαίτες.
Οι σχέσεις μας με τις γείτονες χώρες είναι καλές, μόνο με τη Βουλγαρία, ενώ η Αλβανία εγείρει συνεχώς απαιτήσεις με τις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες και τους Τσάμηδες , ενώ συγχρόνως καταπατούν τα δικαιώματα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Αυτοί το παίζουν μάγκες με τις πλάτες της Τουρκίας. Από την άλλη μεριά είμαστε συνεχώς στην τσίτα με τους Τούρκους. Κάθε τρεις και μία, πότε ο Ερντογάν πότε οι υπουργοί του, μας απειλούν ευθέως με πόλεμο. Με τους γιγαντιαίους μάλιστα εξοπλισμούς τους και τα 83 εκατομμύρια κατοίκους, οι Τούρκοι εξελίσσονται σε μεγάλη δύναμη, που σύντομα δεν θα υπολογίζουν κανέναν και σε κάποια στιγμή θα κάνουν το ντου στο Αιγαίο , για να αλλάξουν το Στάτους Κβο της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία σήμερα αμφισβητούν ανοιχτά. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι τι γίνεται με την Κύπρο, όπου εκεί με τις άμεσες επεμβάσεις τους , για τα πετρέλαια και το Φυσικό Αέριο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξεσπάσει ξαφνικά θερμό επεισόδιο.
Στην όλη κατάσταση η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί τα τεκταινόμενα , ως θεατής και επικαλείται απλά το «Διεθνές Δίκαιο». Δηλαδή, μεγάλη μαεστρία, ισχυρή πολιτική.
Μια και μιλούμε για την Τουρκία, θα πρέπει να αναφέρουμε και το τουρκικό θέμα, που παίζει η Άγκυρα με τους Τούρκους της ελληνικής και βουλγαρικής Θράκης, που ξεπερνούν μαζί το ένα εκατομμύριο ανθρώπους, οι οποίοι καλλιεργούν την ιδέα της δημιουργίας ξεχωριστού κράτους με χάρτες και όλα τα σχετικά. Αλλά η δική μας κυβέρνηση κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Και τώρα το Μακεδονικό θέμα. Οι της ελληνικής κυβέρνησης, ως φαίνεται αγνοούν την ιστορία του θέματος. Η αντιπαράθεση, για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας, άρχισε, όχι χτες, αλλά στη δεκαετία του 1870, προτού ακόμη η Βουλγαρία ελευθερωθεί από τους Τούρκους και συνεχίζεται έκτοτε με σφαγές, πολέμους και άπειρες πολιτικές κόντρες και διενέξεις, μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας / Γιουγκοσλαβίας. Πρόκειται, δηλαδή για ένα πολύ δύσκολο εθνικό θέμα. Και ενώ ως τέτοιο θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με σύμπνοια πολιτικών και λαού, η κυβέρνηση με τον χαρισματικό πρωθυπουργό και τον ειδήμονα υπουργό των εξωτερικών, προχώρησαν να λύσουν μόνοι τους το πρόβλημα των Σκοπίων, αποβλέποντας σε ψηφοθηρικούς στόχους. Δεν προκάλεσαν ούτε καν μια απλή συνεδρίαση των αρχηγών των κομμάτων της βουλής, που εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό.
Ο κ. πρωθυπουργός και οι συν αυτώ, νομίζουν ότι αν καταφέρει ο Ζάεφ να περάσει κάποιες μικροαλλαγές στο Σύνταγμά του, θα έχει λυθεί το πρόβλημα. Οι κυβερνώντες αγνοούν ή καμώνονται πως δεν γνωρίζουν ότι σύντομα η επόμενη κυβέρνηση θα είναι της Ν.Δ. , η οποία
έχει δηλώσει ευθαρσώς, πως δεν θα αναγνωρίσει την όποια σημερινή λύση. Οι της κυβέρνησης, ας διαβάσουν λίγη ιστορία, για να διαπιστώσουν πόσες φορές ανετράπησαν συμφωνηθέντα επάνω σ’ αυτό το σημαντικό και σοβαρό εθνικό θέμα.
Από τα αναφερθέντα μέχρις εδώ γίνεται κατανοητό ότι η Ελλάδα στη διεθνή σκηνή είναι ένα μικρό, οικονομικά καταχρεωμένο και αδύναμο κρατίδιο, το οποίο απειλείται από πολλούς εχθρούς. Και αντί να καλυφθεί με συμμαχίες, πέρα του ΝΑΤΟ, όπως έλεγε κι ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος, το παίζει ξένιαστο, μη βλέποντας τις καταιγίδες που έρχονται.
Εδώ απλά λέμε, ας βάλει ο Θεός το χέρι του….
