Αρντά Τουράν. Ο -κατά πολλούς- κορυφαίος ποδοσφαιριστής στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Ενας παίκτης-είδωλο για τους γείτονες. Ο απόλυτος σταρ της χώρας. Ο παίκτης που έκανε ακόμη και τον Σουλτάνο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να «υποκλιθεί» στη γοητεία του σπάνιου ταλέντου και της ανεκτίμητης αξίας του. Μια σχέση εκτίμησης, σεβασμού, μια ισχυρή φιλία, που έδωσε στον Αρντά υπερεξουσία και ελευθερία κινήσεων σε παράλογο βαθμό.
Η επιβεβαίωση της σχέσης έρχεται τον Ιανουάριο του 2018. Ο Αρντά αποχωρεί από την Μπαρτσελόνα και με μια απόφαση-σοκ, επιστρέφει στην Τουρκία. Όχι για την αγαπημένη του Γαλατασαράι, την Μπεσίκτας ή τη Φενέρμπαχτσε. Αλλά για λογαριασμό της Μπασάκσεχιρ. Κίνηση γεμάτη συμβολισμούς και νόημα. Αντί για τις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας, στη νέα δύναμη του τουρκικού ποδοσφαίρου. Την ομάδα του Σουλτάνου. Την ομάδα που μετονόμασε το γήπεδό της σε «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Την ομάδα, οι φανατικοί οπαδοί της οποίας φέρεται να αποτέλεσαν τη βασική δύναμη κρούσης στα… ανεπίσημα αντίποινα εναντίων όσων (θεωρήθηκε ότι) συμμετείχαν στο αποτυχημένο πραξικόπημα, λειτουργώντας ως πολιτοφύλακες, ως «ομάδες διαφύλαξης της κυριαρχίας του Σουλτάνου» στην Πόλη. Σε αυτή την ομάδα πήγε ο Τουράν. Με τις ευλογίες του ηγέτη της χώρας.
Στις 12 Μαρίου 2018 ο Ερντογάν γίνεται «μέλος» της οικογένειας του διεθνούς Τούρκου ποδοσφαιριστή. Επιβεβαιώνοντας ότι η επιστροφή του ήταν μια προσωπική του επίδειξη δύναμης, δίνει το παρών ως μάρτυρας (κουμπάρος) στον γάμο του Τουράν με την επί δύο χρόνια σύντροφό του, Ασλιχάν Ντογκάν. Ο απόλυτος άρχων του κράτους, δίπλα στον απόλυτο σταρ και πρώτο βιολί της προπαγάνδας για τον «καλό μουσουλμάνο», το ιδανικό παράδειγμα Τούρκου πολίτη.
Κι όμως, τους τελευταίους μήνες ό,τι έχτισε ο Ερντογάν με τον Τουράν, γκρεμίστηκε. Εκκωφαντικά. Με τον 31χρονο ποδοσφαιριστή της Μπασάκσεχιρ να καταρρίπτει ένα προς ένα όλα τα (τεχνητά) προτερήματα που του είχε προσδώσει η τουρκική κοινωνία. Ο καλός πατριώτης, ο οικογενειάρχης, ο θρήσκος, ο «καθρέφτης» του Σουλτάνου, που δεν δίνει την παραμικρή αφορμή, τα διέλυσε όλα. Και μαζί κλόνισε την εμπιστοσύνη του Ερντογάν.
Τι έκανε; Και τι δεν έκανε… Εχοντας να αγωνιστεί από τις 4 Μαΐου 2018, λόγω ποινής αποκλεισμού 16 αγωνιστικών (σ.σ. έσπρωξε βοηθό διαιτητή στο Μπασακσεχίρ-Σίβασπορ 1-1), έχει άπλετο ελεύθερο χρόνο. Και τον χρησιμοποίησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Στις 10 Οκτωβρίου κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα αλκοόλ σε κλαμπ της Κωνσταντινούπολης, μέθυσε σε ακραίο βαθμό, παρενόχλησε σεξουαλικά τη γυναίκα του διάσημου Τούρκου τραγουδιστή Μπερκάι και στη συνέχεια, αφού του έσπασε τη μύτη με κουτουλιά, ακολούθησε το ζευγάρι στο νοσοκομείο, έβγαλε πιστόλι (δίχως να έχει άδεια οπλοφορίας), τους ζήτησε να τον… σκοτώσουν και εν συνεχεία πυροβόλησε.
Το «κουστούμι» που προτείνει ο εισαγγελέας φτάνει τα 12,5 χρόνια φυλάκισης! Η Μπασάκσεχιρ τον τιμώρησε με πρόστιμο-ρεκόρ 370.000 € (μόλις το… 1/10 του εξωφρενικού μισθού του). Αλλά η πιο σκληρή τιμωρία δεν θα είναι άλλη από το τέλος της φιλίας με τον Σουλτάνο. Μια φιλία που εάν τελείωσε οριστικά, μπορεί να τον στείλει έως και πίσω από τα κάγκελα!
Ή ακόμη και στο… εξπρές του μεσονυκτίου, εάν του «φορτώσουν» τις κατηγορίες για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα. Κατηγορίες που φαντάζουν ακραίες, για τον αθλητή που πριν λίγους μήνες ο Ερντογάν πάντρεψε. Αλλά στην Τουρκία του 2018, ποιος μπορεί να ξέρει…
