Την παραπομπή τεσσάρων προσώπων, αλλά και την απαλλαγή των υπολοίπων 18, εκ των 22, που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση της μεταβίβασης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά (ENAE) στη γερμανική εταιρεία HDW/Ferrostaal, το 2002, αποφασίζει με το υπ΄ αριθμόν 856/2018 αμετάκλητο βούλευμα του, το Συμβούλιο Εφετών.
Το δικαστικό Συμβούλιο δείχνει, συγκεκριμένα, εδώλιο για τον Γεώργιο Κοντάκη, τότε πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων και αντιπρόεδρο στο Δ.Σ. των Ναυπηγείων, τον Αντώνιο Λιβανό, τον Hans –Joachim Schmidt, στέλεχος της γερμανικής εταιρείας, και τον Κωνσταντίνο Εμμανουήλ, δικηγόρο και αδελφό του Σωτήρη Εμμανουήλ, πρώην επικεφαλής των Ναυπηγείων.
Σύμφωνα με τη δικαστική κρίση, απαλλάσσονται οι Ιωάννης Μίχας και Σταύρος Μαρκάτος, πρώην νομάρχης και αντινομάρχης Πειραιά, αντιστοίχως, ο πρώην γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Ιωάννης Σμπώκος, ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, καθώς και οι : Γεώργιος Κολίρης, Νικόλαος Λεονταρίτης, Σταύρος Κτωρίδης, Μιχαήλ Νομικός, Γεώργιος Χατζηγιαννίδης, Δημήτρης Λαδόπουλος, Γεώργιος Χαιρέκακος, Παναγιώτης Στάμου, Γεώργιος Παλαιολόγου, Παναγιώτης Ασπροδίνης, Ζαχαρίας Ανδρουλάκης, Νικόλαος Παρασκευόπουλος, Δημήτριος Κουτιανίδης και Δημήτρης Πουλιέζος.
Στο πλαίσιο της δικογραφίας αυτής, διερευνήθηκαν οι συνθήκες μεταβίβασης των Ναυπηγείων στη γερμανική κοινοπραξία, αλλά και οι ποινικές ευθύνες όλων των εμπλεκομένων φορέων στην επίμαχη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών προσώπων που συμμετείχαν σε επιτροπές.
Δήλωση Ιωάννη Μίχα
«Υπάρχουν Δικαστές στην Αθήνα…
Μετά από έναν αγώνα που διήρκησε σχεδόν μια οκταετία ήλθε η δικαίωσή μου. Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το υπ’ αριθμ. 856/2018 αμετάκλητο πλέον βούλευμά του έκρινε ότι δεν υπάρχουν όχι απλώς επαρκείς αλλά καθόλου ενδείξεις για να στηριχθεί η σε βάρος μου κατηγορία, για μια σειρά από πράξεις που μου απεδίδοντο, όπως και σε άλλους συγκατηγορουμένους μου. Η προσπάθεια πολιτικών, και όχι μόνον, αντιπάλων μου να με εμπλέξουν – με απώτερο σκοπό την παραπομπή μου – στην πολύκροτη υπόθεση της προμήθειας από την πατρίδα μας γερμανικών υποβρυχίων, εκσυγχρονισμού των ήδη υπαρχόντων και προώθησης των συμφερόντων της Γερμανικής Κοινοπραξίας Ferrostaal – HDW προκειμένου αυτή να αποκτήσει τα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ) και τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων έναντι των ανταγωνιστών τους, απέτυχε παταγωδώς.
Όλοι εκείνοι που στόχευαν στην ηθική και πολιτική μου εκμηδένιση εισέπραξαν την απάντησή τους. Παρά το γεγονός ότι διανύουμε περίοδο κοινωνικής αποσύνθεσης και γενικευμένου αμοραλισμού, με κυρίαρχη την ηθική του συμφέροντος, φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα στην ελληνική κοινωνία, ισχυρές εστίες αντίστασης που αγωνίζονται να εξαλείψουν το κακό ή τουλάχιστον να το περιχαρακώσουν σε θύλακες μικρής εμβέλειας.
Σ’ αυτόν τον αγώνα θα εξακολουθήσω να δίνω και το δικό μου παρόν, όπως μέχρι τώρα με αυταπάρνηση έπραξα, έχοντας οδηγό μου το όραμα μιας κοινωνίας στην οποία θα ευημερούν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί, και η οποία θα εναρμονίζει τις αντιθέσεις με την εκατέρωθεν συνείδηση των ορίων και της ευθύνης, στο βαθμό βέβαια που μου το επιτρέπουν οι ανθρώπινες αδυναμίες μου».
