Στις αρχές του καλοκαιριού η κυβέρνηση… πέταγε. Είχε κλείσει μια συμφωνία με τους δανειστές που έδινε μια σχετική προοπτική για το χρέος. Ετοιμαζόταν για μεγάλες φιέστες με αφορμή την 21η Αυγούστου και την έξοδο από τα μνημόνια. Γέμιζε τα ταμεία με υπερπλεονάσματα για να τα μοιράσει την κατάλληλη στιγμή.
Το «Μακεδονικό» δεν είχε κλείσει ακόμη αλλά είχαν μπει οι βάσεις για μια συμφωνία με τη γειτονική χώρα.
Αν και οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν καλές, στο Μαξίμου ετοιμάζονταν για την τελική αντεπίθεση έχοντας πολλά βέλη στη φαρέτρα τους.
Δεν έφταναν παρά λίγες ημέρες για να καταστραφούν τα πάντα. Η 23η Ιουλίου και η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι ήταν η αρχή της κατάρρευσης του κυβερνητικού success story. Μαζί με την Ανατολική Αττική και τους 99 νεκρούς «κάηκε» και το αφήγημα της ηθικής και ικανής αριστεράς. Οι διαχειριστικές ανεπάρκειες που αναδείχθηκαν και το επικοινωνιακό Βατερλό ήρθαν να σβήσουν και τις φιέστες της εξόδου από την κρίση.
Μαζί άρχισε και η υπόθεση του «Μακεδονικού» να… σαπίζει. Η ελληνική κοινωνία δεν δέχθηκε τη συμφωνία των Πρεσπών, η κυβερνητική συμμαχία παραμένει κλυδωνισμένη, κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση. Και σε όλα αυτά προστέθηκε η οικονομική κατάσταση η οποία δεν έχει καμιά σχέση με το… όραμα της μεταμνημονιακής Ελλάδας που «πούλησε» ο Αλέξης Τσίπρας και οι διαδρομιστές του Μεγάρου Μαξίμου.
