«Προεδρική Δημοκρατία versus Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας». Αυτός είναι ο τίτλος του συνεδρίου που συνδιοργάνωσαν στην Λευκωσία η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων. Παρουσία του Κύπριου προέδρου Ν. Αναστασιάδη και του Έλληνα ομολόγου του Πρ. Παυλόπουλου, ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης αναφέρθηκε στους κινδύνους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στις μέρες μας η Δημοκρατία ως θεσμικό σύστημα εκπροσώπησης και ως διαδικασία διευθέτησης σε πολιτικό επίπεδο των κοινωνικών διαφορών, ανισοτήτων και επιδιώξεων. Το έλλειμμα που παρατηρείται δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την άνθιση αντιδημοκρατικών τάσεων και αντιλήψεων, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν την απειλητική πλέον ακροδεξιά, όχι μόνο στις χώρες μας αλλά και διεθνώς, τόνισε ο κ. Βούτσης, προκρίνοντας την «αναγκαιότητα για συνεχή αναστοχασμό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος».
«Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να δει τους πολλαπλούς και πολυεπίπεδους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες δημοκρατίες. Αλλά ταυτόχρονα να δει και τις αντίστοιχες προκλήσεις για εναλλακτικές επιλογές υπέρβασής τους», είπε χαρακτηριστικά και αναφέρθηκε στους κινδύνους «που προκύπτουν από τον περιορισμένο και περιοριστικό ορισμό της έννοιας της δημοκρατίας μόνον ως απλής διαδικασίας ανάδειξης κυβερνήσεων», κάτι, που όπως εξήγησε, «συχνά οδηγεί σε ταύτιση νομιμότητας και νομιμοποίησης».
Επίσης, αναφέρθηκε στους κινδύνους που προέρχονται «από την επικράτηση μιας ακραίας αγοραίας λογικής, ενός είδους φονταμενταλισμού των «αγορών» που οδηγεί σε ολοκληρωτικές λογικές της διαβόητης ΤΙΝΑ (There Is No Alternative – Δεν υπάρχει Εναλλακτική), οι οποίες αποκλείουν κάθε εναλλακτική λύση», ενώ μίλησε και για τους κινδύνους που προκύπτουν «από τον μετασχηματισμό των θεσμών, οι οποίοι υποβαθμίζουν την πολιτική σε απλή τεχνοκρατική διαχείριση, που μετατρέπουν την κυβέρνηση σε “διακυβέρνηση”».
Ο Πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε στους «μετασχηματισμούς που περιορίζουν τη δημοκρατική λογοδοσία, αφού τα σημαντικά επίδικα επαφίενται στη βούληση τεχνοκρατών και στη βούληση υπερεθνικών θεσμών», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους κινδύνου που προκύπτουν «από μια πολιτική κουλτούρα πόλωσης, που ακυρώνει τον ουσιαστικό διάλογο και εγκαθιστά λογικές μηδενικού αθροίσματος», καθώς και σε εκείνους που προκύπτουν «από την αντιμετώπιση της κοινωνικής διαμαρτυρίας με επιλεκτικό μόνο σεβασμό στο κράτος δικαίου, γεγονός που οδηγεί σε σταδιακή παραγκώνιση των θεμελίων ακόμη και του πολιτικού φιλελευθερισμού, περιορίζοντας πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες».
