Βασικό χαρακτηριστικό μιας δημοκρατίας είναι η διάκριση των θεσμών και των εξουσιών. Για την κυβέρνηση όμως των Σύριζα – ΑΝΕΛ αυτά είναι ψιλά γράμματα που ούτε τους ενδιαφέρουν, ούτε τους απασχολούν. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων να πείσουν ότι έχουν αλλάξει, παρά τις θωπείες με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία,οι αντιλήψεις τους, η πολιτική συμπεριφορά τους παραμένει αμετακίνητοι στο περιβόητο » εμείς ή αυτοί», στο ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν…
Τα όσα εκστόμισε λοιπόν στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος του, ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Πολάκης δεν αποτελούν ούτε κεραυνό εν αιθρία, ούτε κάποιο λάθος εν τη ρύμη του λόγου του. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που απειλεί, ούτε η πρώτη φορά που «ξεφεύγει» σε αντιδημοκρατικές ατραπούς. Έχει επιβραβευτεί μάλιστα από τον κ. Τσίπρα για αυτή του τη συμπεριφορά, διατηρώντας την υπουργική του θέση σε όλους τους ανασχηματισμούς.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι συνηθίζουμε πλέον σε αυτή την απαράδεκτη αντιδημοκρατική υστερία. Οι φορείς της ανεξάρτητης δικαιοσύνης που εργαλειοποιείται κατά το δοκούν από υπουργούς και βουλευτές συνήθως ανέχονται και σιωπούν για τις προκλήσεις που δέχονται. Οι δικηγορικοί σύλλογοι, λαλίστατοι συνήθως για συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, περί άλλα τυρβάζουν όταν καταπατούνται βάναυσα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα.
Η αριστερά κάποτε ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών, η πρώτη που έδινε μάχες, με προσωπικές θυσίες απέναντι σε κάθε είδους αυταρχικές λογικές και πρακτικές. Σήμερα ως φορέας εξουσίας, τα στελέχη της που τη διαχειρίζονται, όχι απλώς ευτελίζουν τις ιδέες της αλλά για να μη χάσουν τις καρέκλες τους, ακολουθούν βαθύτατα αντιδημοκρατικές πρακτικές.
Κι άλλες φορές στο παρελθόν υπήρξαν πολωτικές αντιπαραθέσεις. Η πολιτική χυδαιότητα, ο καθημερινός διχαστικός λόγος και η αντιδημοκρατική νοοτροπία που ζούμε σήμερα όμως υπερβαίνουν κατά πολύ τις ακραίες συγκρούσεις του παρελθόντος.Τα μισόλογα των συντρόφων του κ. Πολάκη δεν συνιστούν δυστυχώς ουσιαστική διαφοροποίηση. Από την ώρα που ο κ. Τσίπρας τον ανέχεται και τον επιβραβεύει, είναι και ο ίδιος συνυπεύθυνος.
Είναι κατάντια πραγματικά ένα κόμμα που ήρθε στην εξουσία με υποσχέσεις ότι θα απαλλάξει τη χώρα από τις σκοτεινές στιγμές της μεταπολίτευσης, να υιοθετεί πρακτικές και αντιλήψεις που παραπέμπουν στις πιο μελανές στιγμές της ιστορίας μας.
