Στις 29 Οκτωβρίου, κατά την εθνική γιορτή της Τουρκίας, στα ανοικτά της πόλης Αλάνια προγραμματίζεται να ξεκινήσει η πρώτη τουρκική γεώτρηση στην Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Ενέργειας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Νετζντέτ Παμίρ, στο Sputnik, όπως μεταδίδουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με το ΚΥΠΕ, ο Νετζντέτ Παμίρ αποκάλυψε ότι «αυτή είναι η ημερομηνία που έχει δοθεί» και η γεώτρηση θα διαρκέσει πέντε μήνες στα ανοιχτά της πόλης Αλάνια και στη συνέχεια το γεωτρύπανο θα πάει ανοικτά της Φινίκε.

«Εάν βρεθεί φυσικό αέριο- κάτι για το οποίο υπάρχει μεγάλη ελπίδα, καθώς έχουν γίνει τρισδιάστατες και δισδιάστατες έρευνες- τότε θα ενισχυθεί η Τουρκία και η Κύπρος (σ.σ. η τουρκοκυπριακή πλευρά). Οι Ελληνοκύπριοι θα αναγκαστούν να αλλάξουν μέθοδο διαπραγματεύσεων και μάλιστα αυτό μπορεί να στραφεί ενάντια στη διαδικασία. Αυτό μπορεί να δώσει απαντήσεις και στις ανάγκες της Τουρκίας για φυσικό αέριο και να καλύψει ειδικά τις ανάγκες της «βορείου Κύπρου» σε ενέργεια και ηλεκτρισμό» ανέφερε.

Υπενθυμίζεται πως και ο τούρκος υπουργός Ενέργειας, Φατίχ Ντονμέζ, είχε αποκαλύψει πως ο «Πορθητής» θα ξεκινήσει την πρώτη του γεώτρηση στη Μεσόγειο στο τέλος αυτού του μήνα.

«Έχουμε διανύσει σημαντικές αποστάσεις στο θέμα των ερευνών και γεωτρήσεων μας στη Μαύρη Θάλασσα. Τις επόμενες μέρες το γεωτρύπανό μας «Πορθητής» θα ξεκινήσει γεώτρηση» ανέφερε ο Ντονμέζ, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι έχει ξεκινήσει και η διαδικασία αγοράς δεύτερου γεωτρύπανου από την Τουρκία. «Μακάρι και αυτό να το συμπεριλάβουμε σύντομα στο νηολόγιό μας» ανέφερε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αν επιβεβαιωθεί το παραπάνω σενάριο, η Τουρκία θα έχει επιλέξει την πλέον «ανώδυνη» επιλογή – για την Αγκυρα – για έρευνες, αποφεύγοντας, προς το παρόν, περιοχές που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει παραχωρήσει σε εταιρείες στο νότο του νησιού. Αποτελεί ωστόσο μία κίνηση που, ακόμα και αν δεν παρενοχλήσει προγραμματισμένες γεωτρήσεις που έχει συμφωνήσει με εταιρείες η Λευκωσία, παραμένει επικίνδυνη και εξαιρετικά προκλητική.

Στόχος της Άγκυρας  να παγιώσει τετελεσμένα και να διατηρηθεί στο ενεργειακό παιχνίδι, εκβιάζοντας παράλληλα την Κυπριακή Δημοκρατία και επενδύοντας σε ένα πόλεμο νεύρων που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό.

Η επιθετική ρητορική και οι επιδιώξεις της Άγκυρας

Το προηγούμενο διάστημα, σε καθημερινή σχεδόν βάση, υπήρξαν απειλητικές δηλώσεις εκ μέρους ανωτάτων αξιωματούχων της Τουρκίας, όπως του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τις οποίες η Άγκυρα σκοπεύει να διαφυλάξει τα «δικαιώματά της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στη Μεσόγειο» και «κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμία έρευνα σε Αιγαίο και Μεσόγειο χωρίς την άδεια και τη συνεργασία της Τουρκίας».

Την ίδια ώρα, στην τελική ευθεία έχει μπει η έναρξη των γεωτρήσεων της αμερικανικής ExxonMobil σε συνεργασία με την Qatar Petroleum στο Οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ, οι οποίες αναμένονται πριν το τέλος του 2018, ενώ πρόκειται να πάρει σειρά και η γαλλική Total για το Οικόπεδο 6, το πολύ στις αρχές του 2019. Εταιρείες οι οποίες δεν αποκλείεται στη συνέχεια να συμπράξουν για το Οικόπεδο 7, με το εν λόγω σενάριο να έχει ήδη αρχίσει να συζητείται, αμέσως μετά την ανακοίνωση της πρόσκλησης της Κυπριακής Δημοκρατίας προς ενδιαφερομένους που ήδη έχουν εξασφαλίσει συμφωνίες και πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στην ΑΟΖ της χώρας.

Οι απειλές εκ μέρους της Άγκυρας αποβλέπουν τόσο στο να αποτελέσουν ένα φόβητρο για τις ξένες εταιρείες, συνυπολογίζοντας το αρνητικό προηγούμενο της αποχώρησης της ιταλικής ΕΝΙ από προγραμματισμένη γεώτρηση στο Τεμάχιο 3 τον Φεβρουάριο του 2018, όσο και στο να δηλώσουν μια παράσταση τουρκικού επεκτατισμού σε αμφισβητούμενες – σύμφωνα με την Αγκυρα – περιοχές.

Η Αγκυρα στις διεκδικήσεις της ισχυρίζεται ότι ως η χώρα με τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο έχει το δικαίωμα να έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και υφαλοκρηπίδα που θα ορίζεται βάσει της μέσης γραμμής ανάμεσα στις τουρκικές και τις αιγυπτιακές ακτές. Για την Τουρκία τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα, ενώ περιορίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και ταυτόχρονα προχωρά σε επέκταση του ορίου της τουρκικής κυριαρχίας, περίπου στα 140 ναυτικά μίλια από τις τουρκικές ακτές με βάση τη μέση γραμμή με την Αίγυπτο.

Ετσι, αμφισβητεί την ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα και διεκδικεί, ως τουρκικά, μέρη των Οικοπέδων 1, 4, 5, 6 και 7 της κυπριακής ΑΟΖ. Ωστόσο η Τουρκία δεν σταματά εκεί, αφού για όσα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ δεν προβάλλει διεκδικήσεις άμεσα, το κάνει έμμεσα, μέσω του ψευδοκράτους των Κατεχομένων.

Η Αγκυρα επί της ουσίας αυτό που ζητά πίσω από τις πολεμικές κραυγές είναι συνδιαχείριση των φυσικών πόρων σε Αιγαίο και Μεσόγειο και μερίδιο στην πίτα των υδρογονανθράκων, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να δημιουργήσει τετελεσμένα και να διατηρηθεί ως παίκτης και ρυθμιστικός παράγοντας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς, κίνηση η οποία μπορεί βάλει «φωτιά» στην περιοχή.