Μπορεί να μην θυμάται κανείς πως έλεγαν τη… γυναίκα τού Καίσαρα, όλοι γνωρίζουν όμως ότι έπρεπε να είναι και να δείχνει τίμια. Το ίδιο οφείλει να κάνει όποιος διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, όποιος… μοιράζει δουλειές. Η ΕΠΟ φαίνεται πως δεν το κάνει με τον πλέον πειστικό τρόπο. Ενόψει του αγώνα της Εθνικής Ελλάδας θέλησε να πάρει προσφορά για τις ηλεκτρονικές πινακίδες (led), που θα τοποθετηθούν στο γήπεδο.
Στην πρόκληση ενδιαφέροντος, η οποία ΔΕΝ αφορά μόνο την αναμέτρηση με την Ουγγαρία, αλλά είναι διετούς διάρκειας (μίνιμουμ έξι αγώνες) ανταποκρίθηκαν δύο εταιρίες. Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι, με την Promosport και τη Ledit να έχουν καταθέσει φάκελο με προσφορά, ο οποίος είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, καθώς υπήρχαν προαπαιτούμενα (ένα από αυτά να είσαι ιδιοκτήτης του μηχανήματος).
Ως εδώ όλα καλά. Το παράδοξο είναι πως ΔΕΝ είχε γίνει σύσταση επιτροπής, η οποία ορίστηκε μετά από μια εβδομάδα, αλλά κι αυτό το προσπερνάμε. Στις 3/10 άνοιξαν οι προσφορές και τη δουλειά πήρε η πρώτη εταιρία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της υπόθεση είναι πως ΔΕΝ άνοιξαν οι φάκελοι παρουσία των εκπροσώπων (ή των δικηγόρων) των δύο εταιριών.
Μπορεί η μία εταιρία να είχε συστατική επιστολή από το… Λαύριο κι η άλλη από την ΟΥΕΦΑ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ, αλλά ποιος το γνωρίζει; Κι αλήθεια τι νόημα έχει να γίνεται διαγωνισμός, όταν στο τέλος της ημέρας κανείς δεν εξηγεί τα κριτήρια. Ακόμα κι αν η εταιρία που ανέλαβε το έργο είχε πιο πλήρη φάκελο, ποιος (πλην της επιτροπής) τον είδε;
Η διαφάνεια δεν είναι επιλογή για τις Ομοσπονδίες, είναι υποχρέωση. Και στην ΕΠΟ οφείλουν να εξηγήσουν γιατί ο συγκεκριμένος διαγωνισμός έγινε με τρόπο ασύμβατο.
