Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και τα επιτεύγματα της ιατρικής έχουν επηρεάσει το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ: καθένα από τα μέλη του μπορεί να διαμορφώνει την πραγματικότητα στις ΗΠΑ για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ όσο όταν ιδρύθηκε το δικαστήριο, πριν από 229 χρόνια, καθώς και να επιλέγει επί ποιου προέδρου θα παραιτηθεί ώστε να εξασφαλίζει ομοϊδεάτη διάδοχο.
Οι Αμερικανοί σήμερα ζουν δεκαετίες παραπάνω από όσο ζούσαν το 1789, έτος ίδρυσης του Ανώτατου Δικαστηρίου. Παράλληλα, η εξέλιξη της ιατρικής έχει αλλάξει την κυρίαρχη αιτία θανάτου από τις μολυσματικές ασθένειες στο παρελθόν στις χρόνιες ασθένειες σήμερα. Οι μολυσματικές ασθένειες σκοτώνουν γρήγορα, ενώ οι χρόνιες πιο αργά: αυτό σημαίνει ότι κάθε δικαστής (που τοποθετείται στο Ανώτατο Δικαστήριο για ισόβια θητεία) μπορεί να επιλέξει επί ποιου προέδρου θα υποβάλει την παραίτησή του λόγω γήρατος και, συνεπώς, αν θα περάσει τη σκυτάλη σε συντηρητικό ή φιλελεύθερο δικαστή.
Το γεγονός ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει μόνο εννέα μέλη καθιστά καθένα από αυτά εξαιρετικά σημαντικό – εξ ου ο «σκοτωμός» που γίνεται ανάμεσα σε Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς για το αν η τοποθέτηση του Μπρετ Κάβανο, εκλεκτού του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, θα εγκριθεί από το παρόν Κογκρέσο ή από εκείνο που θα προκύψει μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου (το οποίο μπορεί να έχει περάσει στον έλεγχο των Δημοκρατικών που θα απορρίψουν τον υπερσυντηρητικό Κάβανο).
Η ισόβια θητεία σήμαινε κάτι τελείως διαφορετικό όταν γραφόταν το Σύνταγμα των ΗΠΑ και το προσδόκιμο ζωής ήταν γύρω στα 40 χρόνια. Σύμφωνα με έρευνα των «New York Times», οι ανώτατοι δικαστές την περίοδο 1975-1999 ζούσαν κατά μέσο όρο 82,3 χρόνια και μόνο ένας δικαστής που ανέλαβε μέσα σε εκείνο το διάστημα έχει πεθάνει μέχρι σήμερα.
Παράλληλα, η μέση ηλικία των δικαστών που τοποθετούνται στο Ανώτατο Δικαστήριο έχει μειωθεί – ο Νιλ Γκόρσατς τοποθετήθηκε πέρυσι στα 49 του χρόνια, που σημαίνει ότι θα υπηρετεί στο δικαστήριο τουλάχιστον ως τα μέσα του αιώνα. Ο Κάβανο είναι 53 ετών. Το 1900 η μέση ηλικία των δικαστών που τοποθετούνταν στο Ανώτατο Δικαστήριο ήταν άνω των 55 ετών.
Ως αποτέλεσμα, η διάρκεια της θητείας ενός δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου έχει μεγαλώσει κατά μία δεκαετία από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Οι δικαστές που ανέλαβαν τον 18ο αιώνα υπηρετούσαν για περίπου 16 χρόνια κατά μέσο όρο, ενώ όσοι τοποθετήθηκαν στα τέλη του 20ού αιώνα υπηρετούν για 26 χρόνια κατά μέσο όρο – αριθμός που θα συνεχίσει να μεγαλώνει.
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα περισσότεροι από 80% των δικαστών που τοποθετήθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο πέθαναν στη διάρκεια της θητείας τους. Αντίθετα, το τελευταίο μισό του 20ού αιώνα, μόνο το 11% πέθανε ενώ υπηρετούσε ακόμη στο Ανώτατο Δικαστήριο – οι υπόλοιποι παραιτήθηκαν σε χρόνο της επιλογής τους.
Η τοποθέτηση νέων μελών στο Ανώτατο Δικαστήριο γίνεται όλο και σπανιότερη. Σύμφωνα με τους «New York Times», υπολογίζεται ότι μόνο 25 δικαστές θα τοποθετηθούν στα επόμενα 100 χρόνια – ενώ τα προηγούμενα 100 είχαν τοποθετηθεί 47. Αυτό σημαίνει ότι οι επιπτώσεις κάθε επιλογής προσώπου, όπως ο Κάβανο, είναι μεγαλύτερες και οι πολιτικές διαμάχες για την τοποθέτησή του ή μη σφοδρότερες.
Επιπλέον, ένας δικαστής που εκφυλίζεται πνευματικά λόγω ηλικίας μπορεί να καθυστερήσει την παραίτησή του ώστε να εξασφαλίσει ότι ο πρόεδρος που θα επιλέξει τον διάδοχό του θα είναι της αρεσκείας του, προκειμένου η έδρα του Ανώτατου Δικαστηρίου να παραμείνει, ανάλογα, σε συντηρητικό ή φιλελεύθερο δικαστή.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι και των δύο κομμάτων θα προτιμούσαν να τεθεί ηλικιακό όριο στη θητεία των μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου και να πάψει να είναι ισόβια.
Ενας πρόεδρος σήμερα έχει συμφέρον να επιλέξει έναν σχετικά νέο υποψήφιο για να τοποθετηθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο, προκειμένου ο εκλεκτός του να υπηρετήσει επί δεκαετίες σε αυτό. «Πρέπει να επιλέξουμε κάποιον που θα υπάρχει εκεί για 40, 45 χρόνια» είχε δηλώσει ο πρόεδρος Τραμπ προτού ανακοινώσει το όνομα του Κάβανο.
