Η ανάλυση εκλογικών αποτελεσμάτων, πολιτικών συγκυριών και κοινωνικών τάσεων μιας χώρας με ντόπια πολιτικά «εργαλεία», αποτελεί προσφιλή συνήθεια μεν, συνταγή εξαγωγής λάθος συμπερασμάτων δε. Καμιά φορά άλλωστε η διατύπωση ερωτήσεων είναι πιο σωστή τακτική από τις έτοιμες και προφανείς απαντήσεις.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για τη συμφωνία των Πρεσπών στην ΠΓΔΜ και, κυρίως, το ποσοστό της αποχής, μπορεί να μην δίνει στον Ζόραν Ζάεφ ένα ακλόνητο πολιτικό επιχείρημα απέναντι στους αντιπάλους του αλλά δεν αλλάζει δραματικά και τα δεδομένα. Για την ακρίβεια, τα δεδομένα ίσως είναι ακριβώς το ίδιο ρευστά όσο και πριν.
Ο Ζόραν Ζάεφ κατέστησε σαφές ότι θα επιμείνει στην συμφωνία. Και κάλεσε το VMRO να ψηφίσει την συμφωνία και τη συνταγματική αναθεώρηση που απαιτεί στη Βουλή, απειλώντας με εκλογές. Γιατί ένας «ηττημένος» πρωθυπουργός να πετάει τη μπάλα στον (κατά τις ελληνικές αναλύσεις πάντα) νικητή της χθεσινής βραδιάς;
