Η μακρά σιωπή της Σκοπιανής αντιπολίτευσης, εντελώς πρόσφατα, λειτούργησε, ως απάντηση στα γεμάτα από θρασύδειλα επινίκεια, για τη μειοδοτική και ερήμην των λαών και των κοινοβουλίων της Ελλάδας και της πΓΔΜ, «συμφωνία των Πρεσπών».
Με άλλα λόγια, αυτή η ψυχρή «μουγκαμάρα» του 64% των ψηφοφόρων που απείχαν από το «δημοψήφισμα» για τη συμφωνία της ολιγαρχικής ελληνο-σκοπιανής τετράδας Τσίπρα, Ζάεφ-Κοτζιά, Ντιμιτρόφ, ήταν και ένα μήνυμα σωφρονισμού προς όλους εκείνους, που περιφρόνησαν ή και καθύβρισαν κατά τον ιταμότερο και χυδαίο τρόπο τα 2 εκατομμύρια δημοκρατικών πατριωτών. Όλων εκείνων, που διαδήλωσαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά της εθνομηδενιστικής και πατριδομηδενιστικής συμφωνίας, στη συνωμοτική και χωρίς τη συναίνεση των δύο λαών, συνάντηση των Πρεσπών.
Σ’ αυτό το γεμάτο από πραιτοριανούς, του αλήστου μνήμης Τόσκα, συναπάντημα, της μικτής ολιγαρχικής τετράδας, που όχι μόνον εμποδίστηκαν να το παρακολουθήσουν δημοκρατικοί Μακεδόνες από γειτονικές πόλεις της Ελλάδας, αλλά κακοποιήθηκαν και λιποθύμησαν από τα δακρυγόνα. Μόνον και μόνον για να μη…χαλάσουν τους εναγκαλισμούς και τους ασπασμούς της καταγέλαστης τετράδας κάτω από τις βεδουΐνικες τέντες… Άλλωστε, έτσι απολαμβάνει η ψευδο-αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση τα κατορθώματά της. Άλλοτε κυκλωμένη από τις προστατευτικές κλούβες των ΜΑΤ και άλλοτε με ουρές από φερτούς κομματικούς «οπαδούς» και … «θαυμάστριες».
Και τώρα, το επίμονο ερώτημα: «Γιατί αυτή η εκδικητική σιωπή και αποχή από το δημοψήφισμα της 30/09/18»; Η επικρατέστερη ίσως ερμηνεία είναι ο ατελείωτος συρφετός αυτόκλητων υψηλών καλοθελητών στα Σκόπια, από τον Μάθιου Νίμιτς και τον Στόλτενμπεργκ, μέχρι την Μέρκελ και ων έστι αριθμός Αμερικανοευρωπαίων, που συνδέονται με το άρμα του υπερπόντιου και δήθεν φιλοευρωπαϊκού βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).
Η άποψη του γράφοντος είναι ότι η στάση αυτή της αξιωματικής Σκοπιανής αντιπολίτευσης, δεν είναι κάτι άλλο, εκτός από την αφύπνιση του βαλκανικού, πεισματικού «γινατιού» ή κατά το ηπιότερον, του αυτοσεβασμού των λαών του Ευρωπαϊκού περιθωρίου, που νιώθουν προσβεβλημένοι, όταν κάποιοι «υψηλοί» απρόσκλητοι επισκέπτες τους παραβιάζουν το τελευταίο οχυρό της αξιοπρέπειάς τους, που αποτυπώνεται στο λαϊκό-θυμοσοφικό αξίωμα: «Φτωχοί αλλά περήφανοι»!
Η παραβίαση του άγραφου λαϊκού νόμου της αξιοπρέπειας, έχει τα πασίγνωστα ελατήριά της: Κατά κανόνα, οι απρόσκλητοι υψηλοί επισκέπτες δεν είναι κάτι το διαφορετικό από τους περιοδεύοντες εμπορικούς επισκέπτες, ή απλούστερα τους πασίγνωστους «πλασιέ». Αυτούς που… πλασάρουν φορτικά και με κάθε ελκυστικό δέλεαρ τα προϊόντα των αφεντικών τους.
Όμως, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Εάν κριθούν ως αφεντικά οι βιομηχανίες όπλων γιατί όχι και οι κάθε είδους βιομηχανίες καταναλωτικών αγαθών, ή μηχανολογικού εξοπλισμού, τότε γιατί να μη θεωρηθούν ακόμη και οι επιφανέστεροι εκπρόσωποι των προνομιούχων κρατών, ως πλασιέ, ως περιοδεύοντες εμπορικοί αντιπρόσωποί τους;
Στην περίπτωση όμως του μέσα από πολλές περιπέτειες νεότευκτου τεχνητού κρατιδίου της ΠΓΔΜ, η επιδρομή των επιφανών πολιτικών-στρατιωτικών πλασιέ έγινε κατά τον πλέον προσβλητικό τρόπο. Ακόμη και οι αφελέστεροι και πιο απονήρευτοι χωρικοί της γείτονος ΠΓΔΜ το αντιλήφθηκαν ότι αυτή η ασυνήθιστη συρροή Αμερικανοευρωπαίων καλοθελητών είχε ένα και μόνον στόχο: Την μετατροπή της έκτασης των 25.333 τ.χλμ. της χώρας τους σε αμερικανονατοϊκές πολεμικές βάσεις, με ανταλλάγματα μερικά πινάκια φακής, αλλά και σχέσεις κάθε άλλο παρά αμφοτεροβαρούς οφέλους…
Συνεχίζοντας αυτό το σημείωμά μου, δεν το κρύβω ότι άρχισα να λυπάμαι, να οικτίρω το αφελές και χαμογελαστό ηγετικό δίδυμο της ΠΓΔΜ Ζάεφ-Διμιτρόφ, που βαυκαλίζονται με την αυταπάτη ότι θα τοποθετήσουν στα πόδια των ελλήνων τη γεμάτη, από εκρηκτική αλυτρωτική γόμωση, νάρκη της Τσιπρο-Ζαεφικής συμφωνίας των Πρεσπών. Εάν τόσο ο Ζάεφ, όσο και ο Τσίπρας ευελπιστούν ότι θα εξαγοράσουν τη ρευστή εκλογική συνείδηση τριών-τεσσάρων βουλευτών της αντιπολίτευσης, για να πετύχουν την παγίωση, της εθνικής μειοδοσίας, ε, τότε δεν επικοινωνούν με τον όποιο διαθέτουν εγκέφαλό τους. Εάν μετρούν σαν τον Σεξπηρικό Σαϊλόκ τα κουκιά του Κοινοβουλίου, τότε αφελώς, αφελέστατα δεν υπολογίζουν το τσουνάμι της ασυγκράτητης λαϊκής αποδοκιμασίας.
____________________
* Επέλεξα, στον τίτλο του σημειώματός μου, τη λέξη «κόλαφος», αντί της πιο εύχρηστης «χαστούκι» ή και «καρπαζιά», γιατί είναι μια λέξη πιο κόσμια και σαφέστατα ηχομιμητική. (Κόλαφος από τον ήχο του χαστουκιού «κλαφ»).
