Οι λέξεις «συγγνώμη» και «δημοκρατία», αλλά και κάθε λέξη, που έχει σχέση με τον δημοκρατικό πλουραλισμό, περιλαμβάνονται στα αυστηρώς απαγορευμένα και μάλιστα με απειλές διαγραφών από τα μητρώα του ανεκδιήγητου κυβερνώντος ψευδο-αριστερο-ακροδεξιού μορφώματος.
Η συγνώμη απαγορεύτηκε σχεδόν δια ροπάλου στην παγίδευση του πληθυσμού του Νέου Βουτζά και στην υποχρεωτική από την αστυνομία οδήγηση των πυρόπληκτων στο χειρότερο πύρινο κρεματόριο στο Μάτι, με τους μέχρι στιγμής 99 νεκρούς. Τα απαγορευμένα έχουν και την ατέλειωτη σειρά τους:
Το κλάμα του πυροσβέστη και η τραγική, μέσω του διαδικτύου διήγησή του, για τη μάχη που έδωσε για τη σωτηρία των θυμάτων της πυρκαγιάς, του εκόστισε πειθαρχική ποινή. Άρα, στα ανήθικα μειονεκτήματα της Συριζαϊκής «αριστεράς», περιλαμβάνεται και η απαγόρευση των δακρύων συμπόνιας και μέχρις αυτοθυσίας συμπαράσταση στους συνανθρώπους μας.
Στα κυβερνητικά απαγορευμένα, άλλη μια πρωτιά: Το σε βαθμό κακοήθειας* ψέμα των ΑΠΕ για δήθεν συμφωνία της Τρόικας με την κυβέρνηση για αναστολή της μείωσης των συντάξεων. Ο εγκάρδιος φίλος του Ν. Κοτζιά και ιδεολογικός σύντροφός του, διευθυντής του ΑΠΕ ένιψε δεόντως τας χείρας του ως άλλος Πιλάτος, λέγοντας: «Και τι θέλετε, να απολύσω τον υπεύθυνο;»
Όχι κύριε, να ζητήσεις συγνώμη από το αναγνωστικό κοινό, από την άγρια φορολογική εκδορά του οποίου αμείβεσαι και εσύ και οι έμπιστοί σου. Τολμάς να ζητήσεις την απαγορευμένη συγνώμη; Δώσε αν τολμάς, την απάντηση!
Και τώρα λίγα λόγια για το ιστορικό μας σωματείο της ΕΣΗΕΑ, που θα όφειλε μια δημόσια τοποθέτηση για το ασυγχώρητο αυτό ψέμα, που αμαυρώνει το ρόλο του κρατικοδίαιτου ειδησεογραφικού οργανισμού. Όφειλε λοιπόν ή όχι η ΕΣΗΕΑ, ως κατ’ εξοχήν αρμόδια για την υποδειγματικά δημοκρατική λειτουργία όλων των ΜΜΕ, να αποδοκιμάσει αυτό το κρούσμα ασύστολου ψεύδους που το καυτηρίασε το ίδιο το γραφείο Τύπου της Ευρωπαϊκής Commission;
Γιατί το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ διέγραψε ελαφρά τη καρδία, στις 7 Απριλίου 2016, ομάδα διακεκριμένων και αρίστου ήθους δημοσιογράφων διότι άσκησαν κριτική, για το δημοψήφισμα-μαϊμού του 2015, που η ίδια η επιπόλαια και αδίστακτη κυβέρνηση το «πήρε πίσω», μ’ ένα δουλικό «Ναι» μέσα σε λίγα 24ωρα; Και γιατί μετά τη δημόσια κατακραυγή γι’ αυτή τη στάση της δεν ετόλμησαν τα μέλη του πειθαρχικού να ζητήσουν συγνώμη;
Πότε με το καλό το πειθαρχικό θα καλέσει τους υπεύθυνους του ΑΠΕ σε απολογία; Οφείλει ή όχι ν’ αποκηρύξει παρόμοια κυβερνητικά ατοπήματα;
Τέλος, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ οφείλει ν’ αποφασίσει αν όχι ομόφωνα, τουλάχιστον κατά πλειοψηφία την επαναφορά του εκλογικού συστήματος για τις συνδικαλιστικές μας αρχαιρεσίες, με κοινό ψηφοδέλτιο που θ’ αντιπροσωπεύει όλες τις κοινωνικές αντιλήψεις και ιδεοπολιτικές τάσεις. Με το σύστημα αυτό, το ιστορικό μας σωματείο ελάμπρυνε το ρόλο του, την πρώτη μεταδικτατορική δεκαετία. Τότε, με το σύστημα αυτό, κυριαρχούσε η ομοψυχία και η δημοκρατική διαλεκτική: Θέση + αντίθεση = σύνθεση.
Η κατοπινή εκλογική αναμέτρηση, μεταξύ πολιτικά χρωματισμένων συνδυασμών κυριολεκτικά έδεσε τα χέρια των συναδέλφων να διαλέγουν στο πρώην κοινό ψηφοδέλτιο εξαίρετους δημοσιογράφους από όλες τις ιδεοπολιτικές τάσεις.
Αλλά και η πολυφωνική αυτή σύνθεση των ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποτελούσε και μια διαρκή προειδοποίηση προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ν’ αναπτύσσουν σχέσεις αλληλοσεβασμού και όχι σχέσεις εντολέως-εντολοδόχου με τους δημοσιογράφους.
Και τότε βέβαια, εκτός του κοινού ψηφοδελτίου, μεθοδεύονταν συσπειρώσεις ομοϊδεατών, αλλά όχι μέχρι του σημείου να μετατρέπονται οι χώροι των αρχαιρεσιών σε … γιουσουρούμ.
———————
* Για όσους νομίζουν, ότι υπερβάλλω, ας ανατρέξουν στο διαδίκτυο, για να ακούσουν ιδίοις ωσίν, τη δήλωση του επικεφαλής του γραφείου τύπου της Commission, συμπατριώτη μας Μαργαρίτη Σχοινά.
