Μια ξύλινη πόρτα από το χωριό που μεταποίησε σε τραπεζαρία, η παλιά τηλεόραση της γιαγιάς του που χρησιμοποιεί ως μίνι βιβλιοθήκη, ένα παιδικό έπιπλο που μετέτρεψε σε κομοδίνο, κάδρα με πολύχρωμα σκίτσα και παλιές ραπτομηχανές Singer συνθέτουν το σκηνικό μέσα στο οποίο ζει και δημιουργεί ο Κωσταντίνος Μπελιάς. Καθόλου παράταιρο περιβάλλον για τον 30χρονο graphic designer με την πηγαία και ασταμάτητη δημιουργικότητα. Συνεργασίες με διεθνή brands, όπως η Samsung και η Aperol, καμπάνιες προώθησης του Δήμου Αθηναίων, επιμέλεια video clip της Νατάσσας Μποφίλιου, σεμινάρια και η ιδιαίτερη οπτική αποτύπωση της Αθήνας στα social media αποδεικνύουν ότι γνωρίζει καλά το παιχνίδι της σύγχρονης αισθητικής.
Χαζεύοντας το πολύβουο Παγκράτι από το μπαλκόνι του στην Υμηττού, τον ρωτάω τι είναι αυτό που τον εμπνέει στο αστικό τοπίο της Αθήνας. «Από την αρχή ένιωσα ότι υπήρχαν εδώ πράγματα να ανακαλύψω και έπειτα, στις καθημερινές μου διαδρομές με τα πόδια, άρχισα να παρατηρώ τις όμορφες γωνιές του κέντρου. Στην Πατησίων, ας πούμε, υπάρχουν μερικά από τα πιο καλαίσθητα κτίρια της πόλης». Τα τελευταία δύο χρόνια ο Μπελιάς συνεργάζεται με τον Δήμο Αθηναίων και συγκεκριμένα με την Εταιρεία Ανάπτυξης & Τουριστικής Προβολής Αθηνών στην προσπάθεια προώθησης της πρωτεύουσας στο εξωτερικό ως city break προορισμού, ενώ συμμετείχε επικοινωνιακά και στο «Πρόγραμμα Προσωρινής Στέγασης Προσφύγων», υπό την αιγίδα του Δήμου και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. «Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Αθήνα δεχόταν ανέκαθεν επιρροές από διαφορετικές κουλτούρες. Αυτό έχει καταγραφεί στο DNA της πόλης». Αυτό που τον προβληματίζει περισσότερο τελευταία για τη ζωή στην πόλη είναι «η περίοδος ατσούμπαλης πολιτιστικής αποκέντρωσης που διανύουμε. Νομίζω ότι η απομάκρυνση από το κέντρο βασικών πυλώνων πολιτισμού, όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Εθνική Λυρική Σκηνή, θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το βιωτικό επίπεδο στην περιοχή. Είναι κρίμα, γιατί η Αθήνα αποτελεί ένα ακατέργαστο διαμάντι. Αντίθετα, εκτιμώ πολύ ότι το νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή χτίστηκε πιο κεντρικά, εδώ, στο Παγκράτι».
Οπως περιγράφει στο BHMAgazino, όλα ξεκίνησαν στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας, και συγκεκριμένα στο εργαστήρι του πατέρα του, στο υπόγειο του σπιτιού. «Ηταν η καλύτερη παιδική χαρά!» αναφέρει. «Ο πατέρας μου είναι creator –ασχολείται με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την επιπλοποιία -, οπότε θεωρώ ότι αποτέλεσε σημαντική αφορμή στο να ακολουθήσω αντίστοιχο δρόμο». Αυτή η επαφή του με τις χειροποίητες κατασκευές εξακολουθεί να τον επηρεάζει δημιουργικά, καθώς για την πρόσφατη καμπάνια των αθλητικών παπουτσιών Nike React, με πρωταγωνιστές γνωστούς νεαρούς Ελληνες εν δράσει, χρησιμοποίησε κολάζ που έφτιαξε ο ίδιος με χαρτόνια. «Θεωρώ ότι τα πράγματα που φτιάχνεις με το χέρι έχουν μεγαλύτερη αξία από αυτά που γίνονται στον υπολογιστή, γιατί έχουν μια ατέλεια αυθεντική. Στον υπολογιστή δεν υπάρχει ατέλεια, και όταν υπάρχει, είναι επιτηδευμένη».
Οι καλλιτεχνικές βάσεις της οικογένειας δεν επαρκούσαν για τη συνέχεια. «Οταν ξεκίνησα να σπουδάζω γραφιστική στην ΑΚΤΟ, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν παιδιά που, μεγαλώνοντας στην Αθήνα, είχαν περισσότερα ερεθίσματα, και έτσι η αισθητική τους αντίληψη ήταν πιο ανεπτυγμένη από τη δική μου. Αυτό άλλαξε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας στη Θεσσαλονίκη (ICTVC), όπου ήρθα ως φοιτητής για πρώτη φορά σε επαφή με το design thinking και με τον τρόπο δουλειάς μεγάλων εταιρειών του εξωτερικού». Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, ξεκίνησε να ασχολείται με την πρώιμη μορφή των διαδικτυακών μέσων, κυρίως με το Twitter. Λίγοι είχαν εμπλακεί δημιουργικά στο digital marketing τότε, και έτσι οι πρώτες πόρτες άνοιξαν σχετικά εύκολα. Γρήγορα τον προσέγγισαν μεγαλύτερα brands. «Επειδή η αισθητική μου είναι αθηνοκεντρική, συνήθως μου ζητούν να προσαρμόσω διεθνείς καμπάνιες στην ελληνική αγορά. Αυτό είναι πιο δύσκολο από το να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν, αλλά ανήκει στις ωραίες προκλήσεις της δουλειάς. Συχνά γκρινιάζουμε ότι ο πελάτης δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, αλλά αυτή η δυσκολία κάνει την υπόλοιπη διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα».
Ο ίδιος πιστεύει πως η ευελιξία είναι το μεγαλύτερο προσόν που πρέπει να διαθέτει ένας επαγγελματίας της εικόνας για να βιοποριστεί σήμερα στην Ελλάδα. Αντιθέτως, συχνά οι γραφίστες επικεντρώνονται μόνο στο στυλ που τους αρέσει, δυσκολεύοντας έτσι οι ίδιοι τη δουλειά τους, καθώς δεν είναι ανοιχτοί σε διαφορετικές προσλαμβάνουσες. Αλλα προτερήματα είναι η υπομονή, η διαρκής επαφή με τα διεθνή trends και φυσικά η ικανότητα κατανόησης των απαιτήσεων της σύγχρονης αγοράς. «Ολα αυτά είναι σημαντικότερα από το να ξέρεις να ζωγραφίζεις. Πιστέψτε με, εγώ δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μία ευθεία γραμμή!» παραδέχεται γελώντας.
Τα σκίτσα του πάντως, όπως και οι φωτογραφίες της αστικής καθημερινότητας της πρωτεύουσας με τις εύστοχες, χειρόγραφες ατάκες, προσελκύουν κύματα χιλιάδων followers στις σελίδες του στα κοινωνικά δίκτυα (αυτή τη στιγμή μετρά πάνω από 7.500 «ακολούθους» στο δημοφιλές Instagram). Ο ίδιος εξηγεί ότι το μήνυμα σε αυτές τις πλατφόρμες πρέπει να είναι εύπεπτο, αφού ο δέκτης τού αφιερώνει συνήθως μόλις 2-3 δευτερόλεπτα. Εύπεπτο πάντως δεν σημαίνει απαραίτητα εύκολο, γιατί όσο πιο αφαιρετική γίνεται η εικόνα τόσο περισσότερο κινδυνεύει να αλλοιωθεί ο στόχος της. «Προσωπικά, βρίσκομαι σε μια τέτοια φάση τώρα, πιο αφαιρετική. Πάντα ξεκινάς πιο φλύαρος και μεγαλώνοντας αλλάζεις, γιατί ξέρεις πια ακριβώς τι θέλεις να πεις». Είχε προηγηθεί μια περίοδος που οι χίπστερ, ρομαντικές φωτογραφίες του συνοδευόμενες από μελαγχολικά κειμενάκια ή στίχους, αποτελούσαν αγαπημένη «τροφή» των ελληνικών social media. Οταν τον ρωτάω αν φοβάται μήπως η νέα οπτική τού κοστίσει σε δημοφιλία, απαντά αβίαστα: «Λειτουργώ πιο πειραματικά και χωρίς να με αφορά πλέον τόσο ο δέκτης, μάλλον επειδή έχω δουλέψει προσωπικές μου ανασφάλειες και φυσικά επειδή δεν βιοπορίζομαι από τα κοινωνικά δίκτυα».
Για την ώρα, η δημοφιλία του εξαπλώνεται και εκτός social media, αφού τα σεμινάριά του πάνω στο Mobile Photography και στο Hand Lettered Typography στο Farö Creative Learning, στο κέντρο της Αθήνας, έχουν προσελκύσει από φοιτητές γραφιστικής μέχρι κυρίες άνω των 50 που θέλουν να εξοικειωθούν περισσότερο με τις δυνατότητες του smartphone τους. Από τη νέα σεζόν, σκοπεύει να επικεντρωθεί στη φωτογραφία, βοηθώντας τους μαθητές του να «σκηνοθετήσουν» καλύτερα το περιβάλλον που απεικονίζουν μέσα από συζητήσεις και φωτογραφικές βόλτες σε αθηναϊκές γειτονιές. Τον γοητεύει η διαφορετική οπτική μέσα από την οποία καθένας απαθανατίζει το ίδιο θέμα, αλλά και ο γενικότερος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι διαχειρίζονται διαδικτυακά την εικόνα. «Είναι ωραίο να παρατηρείς ότι ο κόσμος φωτογραφίζει κυρίως πράγματα που φοβάται να χάσει, όπως τα σκυλιά του ή τις διακοπές με τους φίλους του. Ακόμα και οι selfies αποτυπώνουν την ομορφιά ή τη νεότητα που οι άνθρωποι θα ήθελαν να κρατήσουν για πάντα».
Αν και δηλώνει πολύ «επαρχιώτης» για να εγκαταλείψει οριστικά την πόλη-μούσα του και να ζήσει μόνιμα στο εξωτερικό, ίδρυσε πρόσφατα μια νεοφυή επιχείρηση, την Eunoia & Partners, μαζί με τον αδελφό του, Γιώργο, με έδρα το Νιούκασλ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στόχος της είναι, μέσω consulting, να βοηθήσει επιτυχημένες εταιρείες με μακρά κληρονομιά να ενταχθούν δυναμικά στη σύγχρονη εποχή. «Θα ήθελα στο μέλλον να βιοπορίζομαι αποκλειστικά από αυτό και να μπορώ ιδανικά να δουλεύω από παντού. Να ζω από λίγο στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο». Και ποιος δεν θα το ήθελε…
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
