Σε λίγο, θα τρέχουν για τη σωτηρία τους, ασθμαίνοντας και δεν θα προλαβαίνουν, τόσο η σημερινή κυβέρνηση των ελαφρά τη καρδία εθνικών μειοδοσιών, όσο και ορισμένων … φυγάδων της αντιπολίτευσης, που δέχτηκαν με ελαφρότητα και επιπολαιότητα τη διαπραγμάτευση (=εκχώρηση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας) έναντι του αρχικού στόχου, για την erga omnes αποδεκτή νέα ονομασία της ΠΓΔΜ.
Και οι δύο παραπάνω εκπρόσωποί μας, προκειμένου να μην εμπλακούν στα δίχτυα του αθεράπευτου υπονομευτικού αλυτρωτισμού των πανάθλιων σοβινιστών στα βόρεια σύνορά μας, θα όφειλαν να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, με ένα και μόνον λογικό στόχο: Ν’ απαλειφθεί η λέξη «Μακεδονία» από οιονδήποτε έστω και σύνθετο εθνικό και γεωπολιτικό προσδιορισμό του άλλοτε και επί μακρόν γνωστού Σαντζακίου του Βαρδάρη1, που ο ίδιος ο συνετός και αείμνηστος Κίρο Γκλιγκόροφ το είχε προσδιορίσει ως αδιαφιλονίκητη πατρίδα των εποίκων Σλάβων.
Από τη στιγμή λοιπόν, που η λέξη «Μακεδονία» υπεγράφη με εξευτελιστικούς εναγκαλισμούς και ασπασμούς μεταξύ της «παρεΐτσας» των Πρεσπών (Τσίπρας-Ζάεφ-Κοτζιάς και Σια), η πατρίδα μας, ερήμην του … «κυρίαρχου» λαού της, ήδη πορεύεται στον Γολγοθά ενός ακούσιου και ανυπαίτιου για τους απροστάτευτους έλληνες, υποδουλωτικού μαρτυρίου.
Από την ίδια αυτή στιγμή, αναζωπυρώθηκαν τα υπό προσωρινήν ανακωχή εθνικιστικά, σοβινιστικά και εις βάρος της Ελλάδας επεκτατικά κίνητρα των τυχοδιωκτών του χειρότερου στα δυτικά Βαλκάνια αλυτρωτικού-διαλυτικού θύλακα. Και ήδη, ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ και μάλιστα εντός του Ευρωκοινοβουλίου και με τη σιωπηρή, πλήρη συναίνεση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει: «Είμαστε Μακεδόνες. Θα μιλάμε τη μακεδονική γλώσσα».
Ο ίδιος «εξήγησε» ότι «η διάκριση μεταξύ της «ελληνικής» και βόρειας Μακεδονίας θα ισχύσει έναντι όλων». Αλλά τελείως σιβυλλικά πάγωσε το ακροατήριο στο Ευρωκοινοβούλιο, λέγοντας ότι για το «συμφωνηθέν» θέμα της εθνικής ταυτότητας: «θα απαιτούνται διαρκώς διευκρινίσεις, για τα ζητήματα ταυτότητας, που ανακύπτουν από λάθη και παραλείψεις των σημερινών κυβερνήσεών μας, αλλά και από όσα πιθανόν θα αντιμετωπίσουμε ως προς τα μακεδονικά μας προϊόντα και τη χρήση του όρου της προέλευσής τους».2
Ας δούμε όμως τις παγίδες που άρχισαν να στήνονται εναντίον της Ελλάδας από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του τύποις ευπροσήγορου αλλά παμπόνηρου Σκοπιανού διπλωμάτη Ντιμιτρόφ.
α) Με τη φράση «Είμαστε Μακεδόνες. Θα μιλάμε τη μακεδονική γλώσσα», παραχαράσσει και μονοπωλεί αδιάντροπα και μάλιστα, με την άνεση διακεκριμένου ταχυδακτυλουργού, την ταυτότητα του «Μακεδόνος», αποφεύγοντας ανερυθρίαστα τον «συμφωνημένο» όρο «βόρειος Μακεδόνας».
Και δεν τολμά να κάνει τη διάκριση βόρειος-νότιος Μακεδόνας κατ’ αναλογίαν του βορειοκορεάτης-νοτιοκορεάτης. Προφανώς διότι, στην περίπτωση της διχοτομημένης Κορέας, τόσο το βόρειο όσο και το νότιο τμήμα της, κατοικούνται από κατοίκους κοινής, ακραιφνώς κορεατικής εθνικής ταυτότητας. Ενώ στην περίπτωσή μας έχουμε να κάνουμε με μια τεχνητή «εθνότητα» που διεκδικεί την ονομασία μιας eo ipso, μιας αυτοδικαίως δικαιούχου αυτής της ονομασίας, δηλαδή της Ελλάδας.
β) Η υπεκφυγή του Ντιμιτρόφ, να απαντήσει σ’ αυτές τις παρατηρήσεις, προφανώς υποκρύπτουν μονοπώληση του όρου «Μακεδόνας» με απώτερο στόχο την αναβίωση του Ζαχαριαδικού στόχου της ενιαίας «ανεξάρτητης» και αποκομμένης από τον εθνικό ελλαδικό κορμό «Μακεδονίας του Αιγαίου». Άραγε δεν γνώριζαν οι κυβερνώντες φωστήρες του νεοκομμουνισμού, με τα παλαιοημερολογίτικα σταλινο-ζαχαριαδικά πλέγματα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτές τις ναρκοθετημένες για την Ελλάδα εμπλοκές;
γ) Ο ίδιος όμως ο μάγος της διπλωματικής απατηλής ταχυδακτυλουργίας Ντιμιτρόφ πιάστηκε στην ίδια την παγίδα του, παραδεχόμενος, ότι θα απαιτούνται «διαρκώς διευκρινίσεις για τα θέματα της ταυτότητας» κλπ. Με άλλα λόγια, ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ παραδέχεται ότι με την υπαιτιότητα της μοιραίας ελληνικής δυάδας Τσίπρας-Κοτζιάς υπεγράφη μειοδοτική εις βάρος της Ελλάδας συμφωνία, που ήδη ανοίγει το δρόμο για αμέτρητες de facto και όχι de jure μειοδοτικές υποχωρήσεις από κυβερνήσεις με τον ηθικό αμοραλισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (και μάλιστα με την πρόσφατη διεύρυνσή τους προς όλες τις τυχοδιωκτικές ιδεοπολιτικές κατευθύνσεις).
Εκτός εάν ο Αλ. Τσίπρας και οι … εξωτικοί παλαιοί και νέοι γραφικοί κυβερνητικοί, εταίροι του, έχουν προαποφασίσει να δωρίσουν την καυτή πατάτα της κατάργησης των προδοτικών μειοδοσιών τους, στην επόμενη κυβέρνηση. Οπότε, ο πιθανότερος αν μη και βέβαιος κυβερνητικός διάδοχος Κυρ. Μητσοτάκης οφείλει να προετοιμάσει από τώρα τον ελληνικό λαό, την ΕΕ και τη διεθνή κοινή γνώμη, για τις εθνικώς ενδεδειγμένες αντιμειοδοτικές ανατροπές.
δ) Η ελληνική κοινή γνώμη αυτομάτως και μετά τις αλυτρωτικές παλινωδίες των Σκοπιανών θέτει τα ερωτήματα:
– Εάν ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ αποκαλεί όχι Βορειομακεδόνες, αλλά Μακεδόνες τα 2 εκατομμύρια της εθνολογικά ασπόνδυλης και πολυσυλλεκτικής κουρελούς της ΠΓΔΜ, καπηλεύεται ή όχι και ιδιοποιείται τον όρο Μακεδόνες, που αρχαιόθεν τον φέρουν οι κάτοικοι των σημερινών 13 νομών της δυτικής, κεντρικής και ανατολικής Μακεδονίας μας, (Φλώρινας, Καστοριάς, Κοζάνης, Γρεβενών, Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Σερρών, Πιερίας, Ημαθίας, Πέλλας, Δράμας και Καβάλας);
– Αποτελεί ή όχι αναίσχυντο και αγενέστατο, μη αρμόζοντα, σε οιονδήποτε ΥΠΕΞ του κόσμου εκβιασμό, αυτή η συμπεριφορά του Νίκολα Ντιμιτρόφ και της κυβέρνησης που εκπροσωπεί;
ε) Ήδη, τόσο ο Ζόραν Ζάεφ, όσο και ο Νίκολα Ντιμιτρόφ άρχισαν να εκδηλώνουν το κατοχικό ενδιαφέρον τους για ένα είδος δουλείας οδικής διόδου, των Σκοπιανών προς τη Θεσσαλονίκη, καθώς και τη «μακεδονική ταυτότητα» και αποκλειστικότητα σε προϊόντα Σκοπιανής προέλευσης. Άραγε ικανοποιούνται οι με περίσσευμα μικρόνοιας συνυπογράψαντες, επιπόλαια και δουλικά, κ.κ. Τσίπρας και Κοτζιάς την ανεκδιήγητη και δουλική συμφωνία των Πρεσπών;
————————————-
1. Σαντζάκιο: Διοικητική υποδιαίρεση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
2. Σαφώς ο Ιβάνοφ υπονοεί τον «Μακεδονικό χαλβά», την ελληνική-μακεδονική φέτα και αμέτρητα πατενταρισμένα προϊόντα μας (κρασιά, τσίπουρα, ούζα) κλπ, που το νέο-Ζαχαριαδικό μόρφωμα της Μακεδονίας του Αιγαίου θα τα ιδιοποιηθεί, με την εξ υφαρπαγής ένδειξη «προϊόν Μακεδονίας» ή «Μακεδονικό προϊόν».
Έτσι, μπαίνουμε στο θέατρο μιας ατέρμονης ιλαροτραγωδίας, με θύμα μια Ελλάδα ξεπουλημένη, με χαμόγελα και αμοιβαίους ελληνοσκοπιανούς ασπασμούς από την τετράδα Τσίπρας-Κοτζιάς-Ζάεφ-Ιβάνοφ.
