Τις ημέρες αυτές κάθε χρόνο πολλοί γονείς των οποίων τα παιδιά δεν πέτυχαν στις ιατρικές σχολές της χώρας μας μου θέτουν αυτό το ερώτημα.
Ιστορικά, οι πρώην ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες φιλοξενούσαν τους περισσότερους έλληνες φοιτητές της Ιατρικής, ενώ ακολουθούσε η Ιταλία. Τα τελευταία χρόνια λειτουργούν αγγλόφωνες ιατρικές σχολές στην Κύπρο, που λόγω της κοινής με τους Ελληνες γλώσσας, θρησκείας, παράδοσης, πολιτισμού αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση προβληματισμού των ελλήνων γονέων.
Σε αντίθεση με άλλες επιστήμες, η φοίτηση στην Ιατρική Σχολή είναι ο πρώτος κρίκος στην προσπάθεια ενός νέου να υπηρετήσει τελικά τον ασθενή του, σαν ειδικευμένος γιατρός. Ο δεύτερος κρίκος είναι το νοσοκομείο, το πανεπιστήμιο, το Ιδρυμα στο οποίο θα συνεχίσει τις σπουδές του για να έχει το δικαίωμα να πάρει τον τίτλο ειδικότητος, ενώ οι πιο πολλοί νέοι γιατροί σήμερα προχωρούν την εκπαίδευσή τους σε κάποια υποειδικότητα και επιπλέον υπηρεσία σε εκπαιδευτικό νοσοκομείο (που είναι ο τρίτος κρίκος), πριν εξασκήσουν ως «ελεύθεροι επαγγελματίες» την Ιατρική.
Η εμπειρία και η λογική δείχνουν ότι αν ένας νέος φοιτήσει σε μια όχι τόσο καλή και διεθνώς αναγνωρισμένη Ιατρική Σχολή θα έχει δυσκολία να γίνει δεκτός σε ένα καλό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη λήψη της ειδικότητας και της υποειδικότητας. Θα γίνει τελικά ένας όχι τόσο καλός γιατρός. Αντίθετα, αν προσέξει πολύ ο υποψήφιος φοιτητής της Ιατρικής, και μάλιστα οι γονείς του που θα υποχρεωθούν να πληρώνουν ούτως ή άλλως τα υψηλά δίδακτρα για 6 χρόνια, να κάνουν αίτηση στην καλύτερη δυνατή Ιατρική Σχολή εκτός Ελλάδος, τότε και οι προϋποθέσεις για να γίνει ο υποψήφιος μετά από 10 τουλάχιστον χρόνια καλός γιατρός είναι καλύτερες.
Σήμερα, με τη βοήθεια των Διεθνών Κατατάξεων (Rankings), όπως το Times Higher Education ή το QS Ranking, μπορούμε εύκολα να δούμε και να επιλέξουμε την πραγματικά καλύτερη Ιατρική Σχολή στην Ευρώπη για το παιδί μας. Οταν μια Ιατρική Σχολή κατατάσσεται στην 1000ή, 2000ή ή μετά την 3000ή θέση διεθνώς, δύσκολα πείθει ότι αξίζει την προσοχή μας.
Οι διαφημίσεις, οι εν πολλοίς υπερβολικές και αναληθείς παρουσιάσεις του «προϊόντος» τους στην ιστοσελίδα κάθε ιδιωτικής Ιατρικής Σχολής, οι δημόσιες παρουσιάσεις στη χώρα μας δεν πρέπει να παρασύρουν τον υποψήφιο φοιτητή της Ιατρικής σε λαθεμένες επιλογές που θα τις «πληρώνει» εφ’ όρου ζωής.
Καλό θα ήταν να είχαμε στη χώρα μας ιδιωτικά πανεπιστήμια και ιδιωτικές ιατρικές σχολές. Ομως αυτά τα ιδιωτικά ιδρύματα δεν θα πρέπει να είναι κυρίως κερδοσκοπικά, αλλά κυρίως ακαδημαϊκά. Πρέπει να πληρούν τις σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές ώστε στις Διεθνείς Κατατάξεις (Rankings) να ευρίσκονται τουλάχιστον μέσα στις 500 καλύτερες διεθνώς.
Στην Ελλάδα με τον μεγάλο αριθμό κορυφαίων διεθνώς καθηγητών της Διασποράς, αλλά και τη θετική και (κυρίως) αρνητική εμπειρία των υπαρχόντων ελλήνων καθηγητών, μπορεί άμεσα να δημιουργηθεί μια αγγλόφωνη κατά προτίμηση μη κερδοσκοπική, μη κρατική, Ιατρική Σχολή, ώστε να μην αναγκάζονται τόσα Ελληνόπουλα να καταφεύγουν σε αμφιβόλου αξίας ιατρικές σχολές εκτός Ελλάδος.
Ο κ. Δ. Λινός είναι καθηγητής Χειρουργικής στο ΕΚΠΑ,Governor του American College of Surgeons.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
