Η χώρα έχει εγκατασταθεί σε έναν αδρανή χρόνο. Ο θορυβώδης κυβερνητικός ακτιβισμός έχει ξεπεράσει ακόμη και το έσχατο όριο της κενότητάς του. Η κυβερνητική πράξη είναι ένα κύμβαλο αλαλάζον.
Την ίδια ώρα η αντιπολίτευση, όλο αυτόν τον καιρό, όλα αυτά τα τελευταία τρία χρόνια της σχεδιασμένης κοινωνικής καταστροφής, είχε άπλετο χρόνο. Τον σπατάλησε. Και φαίνεται σήμερα να «συμπράττει» σε αυτή την ακινησία του αδρανούς χρόνου.
Η αντιπολίτευση, με τα δομικά χαρακτηριστικά της να παραμένουν αναλλοίωτα ακόμη και στην κρίση, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ποιο πραγματικά ήταν και είναι το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιδεολογική και πολιτική της ανεπάρκεια δεν τη βοήθησε να αποσυναρμολογήσει αυτό το σχέδιο μέχρι το τελευταίο του σημείο στίξης, να αποκαθηλώσει το ψέμα του, να απογυμνώσει τον πυρήνα του και τα αυτογενή συστατικά του. Ως λόγο, ως στάση, ως πράξη, ως συμπεριφορά, ως ταπείνωση.
Την ώρα που «έδινε» χρόνο στην κυβέρνηση, η ίδια έχανε τον χρόνο της. Και ο χαμένος αυτός χρόνος είναι σήμερα μια πλευρά του κοινωνικού και πολιτικού μας προβλήματος. Η κοινωνία που χάνει χρόνο τον στερεί από τη Δημοκρατία, καθώς τα αδιέξοδα γεννούν οργή, άρνηση και αποστροφή.
Η γνωστή θεωρία που μηχανικά λειτούργησε τις περασμένες δεκαετίες, της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία λόγω κόπωσης και φθοράς, διατηρεί στην κρίση την απήχησή της –ως εύκολη και προσιτή. Εκεί όμως που οι διεκδικητές περιμένουν να πέσει το «ώριμο φρούτο», δαπανάται ο χρόνος. Και αυτός ο χαμένος χρόνος αμείλικτα επιβαρύνεται διαρκώς μέσα σε μια συνθήκη σύγχυσης και ακατανοησίας. Εκεί που φυτρώνει η απογοήτευση και κερδίζουν η παραίτηση και η αποχή.
Σε αυτό το μέτωπο της σύγχυσης και της ακατανοησίας , που νικηφόρα διεκπεραιώνουν οι κυβερνητικοί, η αντιπολίτευση αρνήθηκε να προσέλθει. Να το ανατινάξει και να το διαλύσει. Με θεμελιωμένη κριτική και θεσμική αντίκρουση.
Το τέλμα του χρόνου δεν οδηγεί και στην ωρίμαση των πραγμάτων. Οι περιπατητές του παρελθόντος σπάνια έχουν κάτι να προσθέσουν στις εποχές της κρίσης. Η εποχή έχει εξαντληθεί. Μαζί της έχουν εξαντληθεί πρόσωπα, ιδέες, αντιλήψεις και μέθοδοι.
Η πολιτική μέθοδος της αντιπολίτευσης αποτέλεσε και αποτελεί ευνοϊκή συνθήκη για την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτόν, ακόμη και την έσχατη ώρα, η ανάγκη μιας μεγάλης ενημέρωσης και επεξήγησης εναντίον της σύγχυσης και της ακατανοησίας είναι στοιχείο καθοριστικό για να κινηθεί ο χρόνος.
Επεξήγηση. Επεξήγηση επίμονη και πειθαρχημένη των συνθηκών του παρόντος, των δεδομένων που αντικειμενικά το συνθέτουν και τι αυτό κυοφορεί, ως απαίτηση, ως δυνατότητα, ως απειλή και ως ευθύνη.
Η επόμενη φάση δεν θα μπορέσει να αντέξει μέσα της το παγωμένο παρελθόν. Μόνο η συνειδητοποίηση μπορεί να επιταχύνει τον χρόνο. Διαφορετικά θα εγκατασταθούμε στην αδράνεια και θα αργήσουμε να ακούσουμε την κατεβασιά του ποταμού.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
