Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έσπασε το εμπάργκο της απαγόρευσης να δημοσιεύεται ακόμα και το όνομά μου στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο.
Στις 26 Αυγούστου, στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» αναφέρεται «η Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη». Το ότι με συσχετίζουν με τους «αγανακτισμένους» και τους «αριστεριστές» νομίζω ότι προκαλεί όσους γνωρίζουν τη Σπίθα και μένα να υπερασπιστούν την αλήθεια. Δηλαδή τη διαφορετικότητά μας που βασίζεται σε αιτίες που δεν αναφέρονται αλλά αντιθέτως αποκρύπτονται από τον Λαό μας. Με πρώτη την υπεράσπιση των μέγιστων αγαθών, όπως η Εθνική Ανεξαρτησία και ο Εθνικός Πλούτος, που ξεπουλήθηκαν με την υπογραφή του Μνημονίου, και όχι πολιτικάντικες και οικονομίστικες διαφορές.
Οι όροι των Μνημονίων ήταν όροι επονείδιστοι που δεν επιβλήθηκαν σε καμιά άλλη χώρα και που κανονικά υπογράφονται μόνο μετά από μια στρατιωτική ήττα, όπως έγινε και με μας, όταν ηττηθήκαμε από τους Γερμανούς στα 1941. Και πάλι όμως, ακόμα και τότε, ο Λαός θεώρησε τον στρατηγό Τσολάκογλου προδότη!
Χωρίς την Εθνική Ανεξαρτησία χάνεται για τον Λαό το κύριο οξυγόνο που του επιτρέπει να ζει ομαλά και ελεύθερα. Χωρίς αυτό αρχίζει η Σήψη, που καμιά Κυβέρνηση και κανένα «μέτρο» δεν μπορεί να σταματήσει όσο παραμένουν αυτοί οι επαχθείς όροι. Γιατί φαίνεται πως ο Λαός μας δεν κατάλαβε ακόμη ό,τι γνωρίζει η διεθνής κοινότητα: Οτι δηλαδή υπήρξαν Ελληνες που παρέδωσαν τη χώρα σε ξένους, παρά το ότι δεν μας νίκησαν στο πεδίο της μάχης αλλά της οικονομίας. Πράγμα αδιανόητο!
Σε αυτό το σημείο οδηγηθήκαμε και βρισκόμαστε σήμερα. Στη σήψη του Λαού και της Χώρας. Ακριβώς για να εμποδίσει αυτή την τραγική εξέλιξη γεννήθηκε η «Σπίθα», που τελικά προδόθηκε και διαλύθηκε από εκείνους που προσποιούνταν τότε ότι ήταν σύμμαχοί μας, για να γίνουν κυβέρνηση και να βαθύνουν αυτή τη σήψη και να μας οδηγήσουν σε ιστορικά αδιέξοδα.
Η «Σπίθα» έγινε για να υπερασπίσουμε τα Εθνικά Ιδεώδη που βρίσκονται πάνω από οτιδήποτε άλλο: την Κοινωνία, την Οικονομία, την Πολιτική, τον Πολιτισμό. Δίχως αυτά, τα ιδεώδη εκφυλίζονται και το Εθνος σαπίζει.
Πριν από τις εκλογές ακόμα, είχαμε δεχθεί να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ όχι για τα οικονομικά θέματα αλλά για την πραγματική Ελευθερία, την Ανεξαρτησία και την Τιμή του Λαού μας. Συμφώνησαν μαζί μας να καλέσουμε τον Λαό στις 4 του Φλεβάρη του 2012 και ήρθαν στο Σύνταγμα δεκάδες χιλιάδες μ’ αυτό το Οραμα. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς όφειλε να απαιτήσει και να κερδίσει την κατάργηση αυτών των απεχθών και αντεθνικών όρων που, όπως είπα, επιβλήθηκαν αποκλειστικά και μόνο στη χώρα μας. Οσο για τα οικονομικά μέτρα, έπρεπε να τα αντιμετωπίσει όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Με άλλα λόγια, δεν φιλοδοξήσαμε να γίνουμε ένα ακόμη κόμμα μέσα στο υποταγμένο στους ξένους πολιτικό Σύστημα αλλά μια Αντιστασιακή φωνή που ηχεί έως σήμερα μόνη αλλά περήφανη, γιατί υπερασπίζεται την Ιδέα «Ελλάδα», την Ιστορία και την Τιμή της. Τα υπέρτατα αγαθά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
