Η TV παίζει τολμηρά με τα φύλα

Ενώ οι ομοφυλόφιλοι ηθοποιοί καταγγέλλουν πως τα κινηματογραφικά στούντιο δεν τους προτείνουν πραγματικά καλούς ρόλους και ότι προτιμούν να αναθέτουν ακόμα και την ερμηνεία gay χαρακτήρων σε straight ηθοποιούς, το τηλεοπτικό δίκτυο «The CW» φαίνεται αποφασισμένο να κάνει τη διαφορά. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα σειρά του με τον τίτλο «Batwoman» αναζητεί μια νεαρή λεσβία ηθοποιό. Ετσι, φέρνει στα σπίτια μας την πρώτη ομοφυλόφιλη υπερήρωα, γιατί αυτό είναι η Batwoman, και επιβεβαιώνει πως η μικρή οθόνη είναι σήμερα πιο αποφασισμένη από ό,τι η μεγάλη να μιλήσει για θέματα που αποτελούσαν (αποτελούν;) ταμπού. Το επιβεβαιώνει και με τις δεκάδες ψυχαγωγικές σειρές που προβάλλονται με επιτυχία σε όλον τον κόσμο, όπου η ομοφυλοφιλία, οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις, η επιλογή και η αλλαγή φύλου κ.λπ. αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή τολμηρότητα. Μπροστά σε μια νέα, ως φαίνεται, εποχή όπου το φύλο των ανθρώπων δεν θα είναι απαραιτήτως αυτό που καθορίζεται από τα γονίδια που κληροδοτεί στο παιδί ο πατέρας, αλλά αυτό που θα επιθυμεί και θα επιλέγει το ίδιο το παιδί, η τηλεόραση εμπνέεται και παίζει με θάρρος, μπερδεύοντας ενίοτε πολύ τα πράγματα. Ή ξεμπερδεύοντάς τα;

Οπως και αν έχει, στο «Orange is the new black», που διαδραματίζεται σε γυναικείες φυλακές, η ομάδα των σεναριογράφων βάζει την κεντρική ηρωίδα, την Πάιπερ Τσάπμαν (Τέιλορ Σίλινγκ), να έχει σχέση με γυναίκα, ακολούθως να αποφασίζει πως είναι straight και να ετοιμάζεται για γάμο με τον καλό της και στη συνέχεια όταν συναντά (πίσω από τα σίδερα) την παλιά αγαπημένη της να υποκύπτει και πάλι στη γοητεία της. Δεν είναι η μόνη που ταξιδεύει από αγκαλιά σε αγκαλιά, από όποιο φύλο και αν προέρχονται αυτές οι αγκαλιές: Η φυλακή, στη δημοφιλή σειρά του Netflix (πρόσφατα κυκλοφόρησε ο έκτος κύκλος της), είναι το ιδανικό περιβάλλον για να δοκιμάσουν οι έγκλειστες (ανάμεσά τους, σε έναν χαρακτηριστικό ρόλο, η transgender ηθοποιός Λεβέρν Κοξ), αλλά και το σωφρονιστικό προσωπικό τα όρια της σεξουαλικότητάς τους. Η σειρά ξεκίνησε ως μια εύπεπτη κομεντί και έχει εξελιχθεί σε ένα τολμηρό δράμα (με τις απαραίτητες πινελιές χιούμορ να προσθέτουν χρώμα στον δυσοίωνο καμβά), όπου ο ερωτισμός και η βία (όχι μόνο η σωματική αλλά και ψυχολογική) συχνά διασταυρώνονται.

Με μεγαλύτερη τόλμη (αλλά ευτυχώς χωρίς βία ή μάλλον χωρίς σωματική βία) διερευνά τη λίμπιντο των ηρώων του το «Transparent» (Amazon video). Το οποίο ξεκινώντας την ιστορία από την ανάγκη του μεσήλικου πατέρα τριών παιδιών να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του ως γυναίκα, βάζει στο παιχνίδι και τα παιδιά: η μία κόρη εξερευνά και τη λεσβιακή πλευρά της, η άλλη αποφασίζει πως είναι εντελώς λεσβία (ώσπου να αλλάξει ξανά γνώμη;), ο γυναικάς γιος γοητεύεται κάποια στιγμή από μια τρανσέξουαλ. Παρά το (γλυκόπικρο) χιούμορ που διατρέχει τη σειρά, βρισκόμαστε μπροστά σε μία από τις πιο ασταθείς, ανώριμες και εκνευριστικές οικογένειες που έχουν περάσει από την τηλεόραση. Απομένει να δούμε πού θα οδηγήσει όλη αυτή η σεξουαλική… αναποφασιστικότητα – επανάσταση των ηρώων της, όταν και αν το σίριαλ συνεχιστεί, αφού προ μηνών ο straight πρωταγωνιστής του, ο Τζέφρι Τάμπορ (δηλαδή ο μπαμπάς που θέλει να γίνει μαμά), αποχώρησε – απολύθηκε αφού κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση από δύο transgender εργαζομένους στην παραγωγή. Εν προκειμένω, πραγματική ζωή και μυθοπλασία έγιναν ένα;

Πρόθυμοι να δοκιμάσουν τα πάντα στο κρεβάτι τους εμφανίζονται και οι ήρωες του «Shameless», τόσο ξεδιάντροποι όσο τους θέλει και ο τίτλος της επιτυχημένης σειράς του Showtime που στις 9 Σεπτεμβρίου επιστρέφει για ένατη χρονιά. Και το κάνουν. Δοκιμάζουν (σχεδόν) τα πάντα, (σχεδόν) όλοι, από τον απερίγραπτο μπαμπά Γκάλαχερ (σπουδαία η ερμηνεία του Γουίλιαμ Μέισι) ως τα παιδιά του και τους φίλους τους (έναν από αυτούς ερμηνεύει ο transgender ηθοποιός Ελιοτ Φλέτσερ), όχι πάντα για την ηδονή ή για την εμπειρία, αλλά και για να επιτύχουν τους όποιους σκοπούς τους. Εδώ η σεξουαλικότητα βγαίνει στο παζάρι και πωλείται, ενίοτε για μερικά ψωροδολάρια. Παραδείγματα προς αποφυγήν τα μέλη της οικογένειας Γκάλαχερ, όμως και μέσα από την κατρακύλα τους βρίσκουν τον τρόπο να μιλήσουν για την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια, την καλοσύνη, την τρυφερότητα και την πραγματική αγάπη. Κυρίως για τον σεβασμό του ίδιου μας του εαυτού.

Το «Sense 8» (Netflix) είναι τόσο (πολύ!) τολμηρό όσο θα περιμέναμε να είναι ένα σίριαλ που υπογράφουν οι αδελφές Λάνα Γουατσόφσκι (που πριν από το 2010 λεγόταν Λάρι Γουατσόφσκι) και Λίλι Γουατσόφσκι (Αντι Γουατσόφσκι πριν από το 2016): Και εδώ η αγάπη στέκει υπεράνω φύλου, για να μην πούμε καταργεί τα φύλα. Στο «Fearless» (ITV) το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας τοποθετείται στην αμερικανική Αγρια Δύση, με την αδελφή του σερίφη μιας χαμένης στο πουθενά πόλης, όταν χηρεύει, να φοράει αντρικά ρούχα, να συμπεριφέρεται με το θάρρος και τη δύναμη ενός καουμπόη και να έχει ερωτικές σχέσεις με μία γυναίκα. Η μικρή κοινωνία μπορεί να μην το παραδέχεται φωναχτά, αλλά στην πραγματικότητα ξέρει, καταλαβαίνει τα πάντα και με έναν τρόπο αγκαλιάζει και αγαπάει την παράξενη αλλά και σπουδαία αυτή γυναίκα. Με την ιστορία της η εξαιρετική σειρά δίνει μια ανάσα τρυφερότητας σε έναν τραχύ κόσμο, τον κόσμο της τηλεόρασης, που αντιμετωπίζει (και) το θέμα των φύλων και των ρόλων τους με τόλμη μεν, αλλά και με ανατριχιαστικά ωμό τρόπο. Το σοκ εξάλλου είναι το ζητούμενο, ένας παράγοντας που λειτουργεί ως κράχτης για μεγάλο αριθμό θεατών.

Επειδή το τηλεοπτικό παιχνίδι των φύλων είναι την ίδια στιγμή και εμπορικό παιχνίδι. Τα κανάλια επιμένουν σε αυτό επειδή βλέπουν πως πουλάει. Προσπερνώντας όμως τις ακρότητες (βλέπουμε πια πολλές) και χωρίς να ξεχνάμε ότι κάθε δίκτυο είναι μια επιχείρηση που περισσότερο από όλα την ενδιαφέρουν τα κέρδη, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε και τη θετική συνεισφορά της μικρής οθόνης σε ένα θέμα δύσκολο. Μιλώντας ανοιχτά (πιο ανοιχτά από τον κινηματογράφο που αυτολογοκρίνεται και λογοκρίνεται, για διάφορους λόγους, πιο έντονα) για τέτοια θέματα-ταμπού –σεξουαλική αυτοδιάθεση, ταυτότητα φύλου κ.λπ. –δίνει υλικό για σκέψη, μας εξοικειώνει με καταστάσεις που έμοιαζαν ακραίες (ενώ μπορεί και να μην ήταν) και μας θυμίζει πως κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει, χωρίς να εμποδίζεται, να λοιδορείται και να απομονώνεται. Αρκεί να μην κάνει κακό στους άλλους (και στον εαυτό του). Αυτό, όσο απλό και αν ακούγεται, πολύ συχνά το ξεχνάμε. Ερχεται τώρα για να μας το ξαναθυμίσει (και) η «Batwoman», μια γυναίκα που αγαπάει τη δικαιοσύνη και τα κορίτσια. Θα καταφέρει να επιβιώσει στον σκληρό κόσμο μας;