Το επικοινωνιακό πανηγυράκι του ανασχηματισμού Παπακώστα και …λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων λαμβάνει σιγά- σιγά τέλος για να βρεθεί η κυβέρνηση ξανά αντιμέτωπη με τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και της χώρας. Στην πρώτη, μετά την έξοδο από το μνημόνιο, σύνοδο του Euroworking Group θα αποφασιστεί το καθεστώς της μεταμνημονιακής εποπτείας ενόψει και της άφιξης των ελεγκτών που έχει προγραμματιστεί για τις 10 Σεπτεμβρίου.
Την ίδια μέρα θα βρίσκεται στην Αθήνα ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν, γνωστός για τη σκληρή στάση του απέναντι στην Ελλάδα, για να σχηματίσει,όπως έχει δηλώσει, μια εικόνα για την πορεία των μεταρρυθμίσεων στην χώρα. Από τη μια η κυβέρνηση, για την ακρίβεια το επιτελείο του Μαξίμου, καλλιεργεί ένα κλίμα παροχολογίας και από την άλλη το οικονομικό επιτελείο, που παρέμεινε αλώβητο για να διατηρηθεί προφανώς μια αίσθηση στοιχειώδους σοβαρότητας απέναντι στους Ευρωπαίους, καλείται να διαχειριστεί τις δεσμεύσεις που έχουμε ήδη αναλάβει.
Γιατί είναι πλέον εμφανές ότι μετά το πολιτικό λίφτινγκ, ο κ.Τσίπρας ετοιμάζεται, ενόψει και ΔΕΘ, να εξαντλήσει κάθε περιθώριο παροχών,που επιτρέπουν τα υπερπλεονάσματα, για να διασώσει ότι μπορεί από την εκλογική του πελατεία. Δεν είναι τυχαίο ότι συντηρείται εδώ και εβδομάδες η φιλολογία ότι δεν περικοπούν οι συντάξεις, όπως έχει ήδη νομοθετήσει,ενώ παράλληλα μοιράζονται αφειδώς υποσχέσεις για επιδόματα.
Μόνο που όλα τα μηνύματα από τους κοινοτικούς υπεύθυνους, αλλά κορυφαίοι ευρωπαίοι υπουργοί, όπως ο γερμανός κ.Σόλτς, επιμένουν με δημόσιες παρεμβάσεις τους να διαμηνύουν ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται.
Παρόλες τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που ενδημούν, λόγω και των εξελίξεων σε γειτονικές χώρες όπως η Ιταλία και η Τουρκία, ο κ.Τσίπρας φαίνεται αποφασισμένος να παίξει το τελευταίο του χαρτί, μήπως και καταφέρει να διασώσει ότι μπορεί.
Πιστός στη γραμμή του λαϊκισμού, με την οποία πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια, από τη μια θα κατασκευάζει εχθρούς, θα στοχοποιεί πολιτικούς αντιπάλους κι από την άλλη θα υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια. Είναι ο μόνος δρόμος που του απέμεινε, μόνο που είναι αρκετά ολισθηρός κι επικίνδυνος. Επιμένει όμως να τον ακολουθεί γιατί αυτό που προέχει για τον ίδιο, είναι το προσωπικό του συμφέρον κι όχι το συνολικό συμφέρον της χώρας…