Τι ώθηση έδωσαν στην κυβέρνηση οι κινήσεις του πρωθυπουργού; Αν κρίνει κανείς από το …χειροκρότημα δεν καταγράφεται και μεγάλος ενθουσιασμός. Ο ανασχηματισμός, όπως διαφημιζόταν, θα έδειχνε «τη νέα εποχή και τους νέους αγώνες» και, φυσικά, τους συμμάχους αυτής της νέας πορείας. Τι προκύπτει από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης;
Πρώτον, ότι τα όσα έλεγαν ή άφηναν να εννοηθεί κυβερνητικά και κομματικά στελέχη ότι το τέλος των μνημονίων σηματοδοτεί και το τέλος της σχέσης με τον Πάνο Καμμένο είναι παραμύθι. Τη νέα αρχή της σηματοδοτεί. Κερδισμένος του ανασχηματισμού είναι ο κ. Καμένος. Οι ΑΝΕΛ έχουν περισσότερα μέλη στην κυβέρνηση. Αναμενόμενο για όσους δεν είχαν αυταπάτες. Στην ατζέντα, στην πρώτη θέση, μπαίνει τώρα ο «αγώνας» κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ο υπουργός Άμυνας είναι απαραίτητος σε αυτή τη «μάχη». Όχι για τις επιδόσεις του στην πάταξη της διαφθοράς αλλά για την δυνατότητα του να επιτίθεται με ύβρεις και περίεργα υπονοούμενα στους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης. Δεν φτάνει μόνο ο Πολάκης.
Επιπλέον στην κυβέρνηση εισήλθε και η κυρία Παπακώστα. Παραμύθι και το αντιδεξιό μέτωπο. Ο κ. Τσίπρας που καλεί σε αντιδεξιά μέτωπα, κάνει ότι περνά από το χέρι του για να είναι στην επόμενη Βουλή ένα τμήμα της Δεξιάς που με όρους πολιτικής γεωγραφίας είναι τα …ξαδελφάκια του Άδωνι και του Βορίδη που τόσο πολύ αποστρέφονται στην Αριστερά.
Φυσικά ο πρωθυπουργός δεν έπαυσε ποτέ να αγαπά και την καραμανλική δεξιά. Απλά κοιτά και δεξιότερα. Αφού δεν μπόρεσε, όπως ήθελε, με το Μακεδονικό να πετύχει ρήγμα στα δεξιά της ΝΔ, ενισχύει τώρα αυτούς που φάνηκαν πρόθυμοι να το δημιουργήσουν. Σε γενικές γραμμές, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι αγαπά όλη τη δεξιά εκτός από αυτή του Κ. Μητσοτάκη.
Η επιλογή ενίσχυσης του πιο συντηρητικού κομματιού της δεξιάς αποδυναμώνει την προσπάθεια ανοίγματος στην κεντροαριστερά. Φυσικά είναι δικαίωμα κάθε «κεντροαριστερού» να σπεύσει να συγκροτήσει προοδευτικό μέτωπο με τον κ. Καμένο και την κυρία Παπακώστα. Όμως εκτός από αυτούς που αποκόμισαν ή προσδοκούν να αποκομίσουν οφέλη από μια τέτοια συστράτευση, δεν φαίνεται να υπάρχουν και πολλοί πρόθυμοι να ακολουθήσουν.
Τα υπόλοιπα, στη μάχη για τις εκλογές θα τα αναλάβει ο κ. Σκουρλέτης. Ως μνημονιακός υπουργός δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερα κατορθώματα. Ίσως γιατί η ψυχή του παρέμεινε, όλο αυτό το δάστημα, βαθιά αντιμνημονιακή. Τώρα που η συνθηκολόγηση με τους δανειστές έληξε καλείται να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο επόμενο βήμα προς το μέλλον. Την επιστροφή στο 2015.
