Αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κανείς παρακολουθώντας το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Ιθάκη είναι ότι όλο και περισσότερο, όλο και πιο γρήγορα, ο Αλέξης Τσίπρας στρέφει το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΠαΣοΚ του παρελθόντος.
Ακόμα και σε μια ιστορική στιγμή, αυτήν της λήξης της περιόδου των μνημονίων, αντί να είναι ενωτικός όπως θα περίμενε κανείς, σεβόμενος τις θυσίες των εργαζομένων, το αίμα και τα δάκρυα των 900.000 ανέργων, διάλεξε την πόλωση.
Θέλησε να ξύσει τις πληγές του παρελθόντος, να φέρει ξανά την Ιστορία στην αρχή των μνημονίων και της κρίσης, αναζητώντας άλλοθι για τις δικές του μνημονιακές επιλογές.
Θέλησε να ξεχωρίσει πολιτικούς και πολίτες σε καλούς και κακούς, υπαίτιους της κρίσης και σωτήρες.
Σε πολύ λίγο –η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης είναι κοντά –θα επιστρέψει στους προνομιούχους και μη προνομιούχους και στα ρετιρέ της εποχής του Ανδρέα. Και σε υποσχέσεις προς τους συνταξιούχους και τους ασθενεστέρους, υπηρετώντας τη στρατηγική του επιδίωξη που δεν είναι άλλη από την αναστροφή του πολιτικού κλίματος στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.
Ολο και περισσότερο θα θυμίζει ΠαΣοΚ με τον διχαστικό λόγο του παρελθόντος και την πολιτική του «σκληρού ροκ» του Κώστα Λαλιώτη.
Η επιλογή αυτή του δρόμου ταιριάζει στον κ. Τσίπρα. Γιατί ούτε στο κόμμα του ούτε στην πολιτική του καριέρα υπήρξε ποτέ συναινετικός μπροστά στον στόχο του που πάντοτε ήταν η εξουσία.
Τώρα έχει έναν λόγο παραπάνω να επιμένει στην επιλογή της σύγκρουσης, να ανεβάζει τους τόνους της αντιπαράθεσης, να ξαναθυμίζει τα διλήμματα του παρελθόντος, αφού τα δημοσκοπικά ευρήματα αποκαλύπτουν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και την εξαφάνιση των ΑΝΕΛ μετά την τραγωδία στο Μάτι και την επερχόμενη πολιτική αλλαγή.
Σε αυτό το κλίμα πόλωσης θα ζήσουμε μέχρι τις κάλπες, χωρίς να ελπίζουμε ότι μπορεί να αλλάξουν πολλά στην οικονομική πολιτική που αφήνει πίσω της η οκταετία των μνημονίων.
Ας είμαστε όλοι προετοιμασμένοι… Μην πέσουμε στην παγίδα του νέου διχασμού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
