Καταγέλαστες και διόλου σοβαρές οι όψιμες περιβαλλοντικές ευαισθησίες και φοβέρες μιας κυβέρνησης, που μόλις πριν από περίπου 20 ημέρες εκδήλωσε την πρόθεσή της για νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων από το 1975 μέχρι σήμερα και μάλιστα με το bonus χαμηλών προστίμων και εκπτώσεων.
Όλο αυτό το κακόγουστο και σαδιστικό θέατρο της περιβαλλοντικής μετάλλαξης ενός αριστεροφανούς και με ακροδεξιό υπόβαθρο καθεστώτος, μας δίνει την ευκαιρία μιας σύντομης και ανελέητης ανατομίας στο κυβερνητικό ιδεώδες του ρουσφετολογικού ψεύδους και της μικροαστικής κουτοπονηριάς.
Οι κυβερνητικές μπουλντόζες, κατέβασαν χειρόφρενο για να κατεδαφίσουν τα ετοιμόρροπα κτίρια από τις δολοφονικές πυρκαγιές στο Βουτζά και το Μάτι Αττικής. Έως εδώ έχει καλώς.
Το εάν οι ίδιες μπουλντόζες θα καθαρίσουν, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση, τις ελληνικές ακτές, από τις πελώριες και απροσπέλαστες, στους πολίτες μάντρες, των διαφόρων πρώτων, εξοχικών κατοικιών, επαύλεων ή και κέντρων εστίασης και διασκέδασης, εάν λοιπόν ανατείλει ο κυβερνητικός ήλιος από τη δύση, τότε να μου τηλεφωνήσετε!
Το εάν, ακόμη και στις ημέρες μας, αμέτρητα πανεπιστήμια προηγμένων χωρών παραδίδουν μαθήματα περιβαλλοντικής πολιτικής, ως προς την άρρηκτη σχέση της σοσιαλιστικής πολιτικής με την προστασία του περιβάλλοντος, αυτό δεν σημαίνει ότι η ημέτερη «πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς» φέρει υπερήφανα το εύσημο μιας σοσιαλιστικής ή αριστερής περιβαλλοντικής ευαισθησίας.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα για το σημερινό φαυλοκρατικό κυβερνών καθεστώς, που από τη μια πλευρά, διά της αστυνομίας του, οδηγεί τους πυρόπληκτους υποχρεωτικά στον πύρινο τάφο, στο Μάτι Αττικής και από την άλλη επιρρίπτει την ευθύνη για τις υλικές καταστροφές και τα ανθρώπινα θύματα στους ίδιους τους νεκρούς «που θολώνουν» τα αίτια της Δαντικής κόλασης. Τέτοια ξετσιπωσιά είναι πρωτοφανέρωτη και πρωτάκουστη.
Στις εν κρυπτώ ετοιμαζόμενες εορτές των Συριζανελικών κυβερνητικών «επινίκιων», για την εθνική μειοδοσία του ονόματος και της εθνικής ταυτότητας του τεχνητού Σκοπιανού εθνο-φυλετικού συνονθυλεύματος, για τα μεταμνημονιακά «αναστενάρια» των κυβερνητικών υπόλογων, για τη ζημιά των 200 δισ. ευρώ του υπαίτιου τρίτου μνημονίου τους, σ’ όλην αυτή την προετοιμασία των διθυράμβων (ή ορθότερα των ρέκβιεμ και των πολιτικών μνημοσύνων) για την καταβαράθρωση της εθνικής οικονομίας και τη φυγή 450.000 επιστημόνων μας στην αλλοδαπή, γιατί όχι και για το σημερινό σκλαβοπάζαρο της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, το ορθότερο που θα είχε να πράξει όχι για την υστεροφημία, αλλά για τη σωτηρία της ψυχής του, το βαβυλωνιακό ετερόκλιτο και κυριολεκτικά σκόρπιο πολιτικοφανές μωσαϊκό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα ήταν ν’ αποχωρήσει σεμνά και ταπεινά οδεύοντας πάνω στα οικονομικά συντρίμμια και τα αποκαΐδια τους.
Εάν τα επιχειρήματα αυτού του σημειώματος τους ενοχλούν, τότε ο συντάκτης αυτού του κειμένου τους παραπέμπει στη γνωστή παραίνεση του επικεφαλής των λαϊκών οργανοπαικτών προς την κομπανία τους: «Πιο σιγά τα κλαρίνα, τις πίπιζες και τα νταούλια γιατί ο γάμος είναι φτωχός»!…
Υ.Γ: Θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη, εάν αποσιωπούσαμε την εξ αδιαίρετου ευθύνη όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων για το χωροταξικό, πολεοδομικό, αρχιτεκτονικό και ρυμοτομικό χάος που αποδίδεται α) στην σκόπιμη έλλειψη γενικού σχεδιασμού και β) στην χαριστική συμπεριφορά όλων αυτών των κυβερνήσεων προς «ημετέρους» καταπατητές δασικών και άλλων δημοσίων εκτάσεων, αλλά και προς αυθαιρέτως δομούντες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το οποιοδήποτε αμαρτωλό παρελθόν εξαγνίζει το ασυγκρίτως αμαρτωλότερο σημερινό παρόν. Αλλά γι’ αυτά περισσότερες λεπτομέρειες σε προσεχές σημείωμά μας.
