Εφέτος το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής σε ένα μικρό ορεινό χωριό, στο Πωγώνι της Ηπείρου, με λιγότερους από 50 μόνιμους κατοίκους ήταν διαφορετικό.
Η απώλεια τεσσάρων χωριανών τους τελευταίους μήνες, το πένθος των οικογενειών τους αλλά και των συγχωριανών που κάθε μέρα βλέπουν να χάνουν τους ανθρώπους τους, να λιγοστεύουν και τον τόπο τους να ερημώνει βάρυνε τις καρδιές και την ατμόσφαιρα.
Ισως όμως εφέτος όλα τα πανηγύρια, οι εκδηλώσεις χαράς, συνάντησης των ανθρώπων στους τόπους καταγωγής τους, στις εκκλησίες και στα μοναστήρια της Παναγιάς ήταν διαφορετικά σε όλη η Ελλάδα.
Ο ξαφνικός, άδικος και βασανιστικός θάνατος 96 ανθρώπων στο Μάτι με ευθύνη της Πολιτείας και προφανώς της κυβέρνησης βάρυνε τις ψυχές όλων. Οχι μόνο των οικογενειών τους…
Σε αυτή την ατμόσφαιρα, όσο κι αν η κυβέρνηση θέλει να διώξει από πάνω της την τεράστια ευθύνη που έχει και να επιστρέψει στις υποσχέσεις για καλύτερες μέρες προετοιμάζοντας τα πανηγύρια του δικού της Αυγούστου για την έξοδο της χώρας από την εποχή των μνημονίων, θα πρέπει να σκεφτεί καλά τι θα πει και τι θα πράξει.
Το γεγονός, το τέλος του τρίτου Μνημονίου, συντελείται αύριο. Και είναι σημαντικό στον βαθμό που η χώρα θα ανακτήσει σταδιακά την κυριαρχία της στις αποφάσεις οικονομικής πολιτικής.
Ομως το διαλυμένο κράτος, το βάρος των 924.941 επίσημα καταμετρημένων ανέργων που αφήνει πίσω της αυτή η περίοδος, οι δραματικές απώλειες εισοδημάτων μισθών και συντάξεων απαιτούν μια τεράστια προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας στην οποία θα πρέπει να κινητοποιηθούν και να συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις του τόπου. Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες, ακόμη και οι ξενιτεμένοι.
Αυτό καλείται να αντιληφθεί ο πολιτικός κόσμος που έχει τις ευθύνες για τις τραγωδίες που ζήσαμε τη δεκαετία των μνημονίων.
Να αφήσει τα πανηγύρια και τα εύκολα λόγια και να εργαστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές, όπου εκεί οι θλιμμένοι πολίτες αυτής της χώρας θα αποφασίσουν για την τύχη και το μέλλον τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
