Ηταν Σεπτέμβριος του 2014 όταν ο Αλέξης Τσίπρας καταράστηκε επισήμως τον διαβόητο ΕΝΦΙΑ, με την περίφημη φράση «είναι ένας νόμος παράλογος, δεν διορθώνεται, καταργείται». Εχουν περάσει 4 χρόνια από τότε και ο παράλογος νόμος πληρώνεται κανονικά από 7,4 εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων. Η καινούργια δόση μάλιστα για ένα εκατομμύριο περίπου ιδιοκτήτες θα είναι αυξημένη, ακόμη και πλέον των 200 ευρώ, για ενάμιση περίπου εκατομμύριο ο φόρος θα μειωθεί, ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα εκατομμύρια θα πληρώσουν το ίδιο.
Τον φόρο δεν τον επέβαλε βεβαίως ο Πρωθυπουργός. Από το στόμα του Ευάγγελου Βενιζέλου πρωτακούσαμε τα μαντάτα, με βασικό επιχείρημα μάλιστα κατώτερο της ευφυΐας και της αστικής του ευγένειας. Απελπισμένος και αυτός από τα απανωτά αδιέξοδα και την τεράστια πίεση, ισχυρίστηκε περίπου ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον φόρο ως… δώρο που στην ουσία θα μας έσωζε τα σπίτια! Εννοούσε βεβαίως ότι τα δισεκατομμύρια που θα εισέπραττε το κράτος θα ξεμπλόκαραν επιτέλους την οικονομία και έτσι θα απομακρυνόταν η προοπτική νέας χρεοκοπίας. Τρέχα γύρευε. Δεν ήξεραν πώς αλλιώς να φορολογήσουν και βρήκαν τον φόρο στα σπίτια ως δήθεν πιο δίκαιο.
Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Είναι και παράλογος και κατάφωρα άδικος φόρος, μια πράξη του κράτους από αυτές που μεγαλώνουν την απόγνωση των πολιτών, φουντώνουν την αγανάκτηση και τον θυμό, θεριεύουν τις αντισυστημικές τάσεις στην κοινωνία.
Ολες του οι παραδοχές είναι λάθος! Οποιος έχει σπίτι σήμερα δεν σημαίνει ότι είναι ευκατάστατος. Μπορεί να είναι άνεργος, χαμηλόμισθος, συνταξιούχος, ίσως επιπλέον να το χρωστάει και να ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες… Οπότε είναι φτωχός, πληρώνει και δάνειο και ΕΝΦΙΑ για ένα σπίτι που δεν του ανήκει και που αύριο μπορεί να το πλειστηριάσει η τράπεζα! Ο ορισμός της απελπισίας. Ο ΕΝΦΙΑ δηλαδή καταργεί τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας. Να πληρώνει κάποιος ανάλογα με τα εισοδήματά του. Ακόμη κι αν έχεις σπίτι προς εκμετάλλευση και εισπράττεις, ας πούμε, 5 χιλιάδες τον χρόνο, γιατί να πληρώσεις 500 ευρώ ΕΝΦΙΑ, αν αυτό είναι το μόνο σου εισόδημα; Θα μπορούσα να φέρω δεκάδες παραδείγματα θηριώδους αδικίας που γίνεται μέσω του ΕΝΦΙΑ. Ακόμη και περιπτώσεις μεγάλης κληρονομιάς όπου οι δικαιούχοι βρέθηκαν σε θέση απελπιστική, καθώς ή έπρεπε να χαρίσουν το ακίνητο την εποχή που οι τιμές είχαν εξευτελιστεί ή να χρωστούν τον φόρο που αδυνατούσαν να πληρώσουν. Αλλαξαν χέρια λόγω αυτού του άθλιου φόρου χιλιάδες περιουσίες. Αδικήθηκαν και αδικούνται κατ’ εξακολούθηση οι πιο αδύναμοι κρίκοι αυτής της κοινωνίας.
Το ξέρω ότι αμέσως δεν μπορεί να καταργηθεί. Μπορεί όμως να γίνει δικαιότερος. Είναι επείγον για τη δημοκρατία να αποκατασταθεί, έστω στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ, το αίσθημα δικαίου. Αλλιώς θα ψάχνουμε στις εκλογές ψηφοφόρους και θα τρίβουμε τα μάτια μας με τις αντισυστημικές ψήφους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
