Το μαρτύριο των ΑμεΑ σε φέρι μποτ

Μέσα στα γκαράζ επιβατηγών-οχηματαγωγών πλοίων τύπου φέρι μποτ αναγκάζονται να ταξιδεύουν το 2018 τα άτομα που κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο. Οι άνθρωποι αυτοί αναγκάζονται εξαιτίας ελλείψεων στα συγκεκριμένου τύπου πλοία να ταξιδεύουν μέσα ή ανάμεσα στα αυτοκίνητα στα γκαράζ.

Το διαχρονικό αυτό πρόβλημα ήρθε ξανά στην επιφάνεια το Σαββατοκύριακο, όταν ο 28χρονος Δημήτρης Αντωνίου περιέγραψε τη δική του περιπέτεια μέσα στο πλοίο με προορισμό τη Θάσο. Η ανάρτησή του στη σελίδα του στο Facebook που συνοδευόταν από φωτογραφίες έγινε viral με χιλιάδες κοινοποιήσεις και εκατοντάδες σχόλια από χρήστες που ζητούσαν από την Πολιτεία να πάρει μέτρα ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορούν να ταξιδεύουν όπως και οι άλλοι πολίτες γιατί έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Στην ανάρτηση του έλεγε, μεταξύ άλλων: «Σχεδόν κανένα ferry boat δεν έχει προδιαγραφές (ασανσέρ ή κάτι αντίστοιχο) ώστε το αναπηρικό αμαξίδιο να μπορεί να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανεβαίνει στο κατάστρωμα του πλοίου. Ισα ίσα μου «έκαναν και χάρη» που μου το επιτρέψανε γιατί σε πιο μακρινά ταξίδια για λόγους ασφαλείας δεν γίνεται να μένω εκεί κάτω. Αλλά ούτε και πάνω μπορώ να ανέβω. «ΙΣΑ ΙΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΧΑΡΗ»;;;;;

Οπως είπε ο κ. Αντωνίου μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:«Θέλησα να πάω από την Κεραμωτή στη Θάσο και να χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά πλοίο. Επικοινώνησα με δύο εταιρείες που μου είπαν πως εάν θέλω να ταξιδέψω αναγκαστικά θα πρέπει να μείνω στο αυτοκίνητο γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ανέβω στο κατάστρωμα του πλοίου. Στην αρχή συμφώνησα γιατί ήταν απλό το δίλημμα: ή δεν πας καθόλου ή βιώνεις την ταλαιπωρία του γκαράζ».

Και πρόσθεσε: «Οταν όμως το βίωσα, γιατί ήταν η πρώτη φορά που μετακινήθηκα με πλοίο, ήταν δυσάρεστο το συναίσθημα. Σκέφτηκα, γιατί το κάνω όλο αυτό; Εβαλαν το αυτοκίνητο σε σκιά, όμως στενοχωρήθηκα γιατί αυτό γίνεται πολλά χρόνια τώρα. Υπάρχουν άνθρωποι που ταλαιπωρούνται και μετακινούνται συχνά με πλοία και έχουν περάσει χίλια μύρια με πλοία».

«Μου πρότειναν οι άνθρωποι του πλοίου να με κουβαλήσουν. Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι ηλεκτροκίνητο και ζυγίζει από μόνο του 150 κιλά. Πώς να σηκώσουν 200 κιλά, μ’ εμένα επάνω, από τη σκαλίτσα;» συμπληρώνει.

Οπως δηλώνει ο κ. Αντωνίου, δεν είναι «μόνο τα άτομα με αναπηρία, είναι και οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να ανέβουν τις σκάλες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είδα στο γκαράζ του πλοίου και μια μαμά με τα παιδιά της, που δεν μπορούσε να ανεβάσει τα καρότσια από τη σκάλα. Είναι θέματα που πρέπει να λυθούν και απορώ γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε κάνει κάτι».

Την ίδια «περιπέτεια» με τον κ. Αντωνίου ζει όταν ταξιδεύει επί πολλά χρόνια από τον Πειραιά προς την Αίγινα και ο κ. Γιάννης Κουταλίδης, ο οποίος μίλησε στο «Βήμα».

«Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο ασανσέρ ώστε να ανέβω επάνω… Δεν επιτρέπεται να μετακινηθώ στα χέρια, μετακινούμε μόνο με το αμαξίδιο, το οποίο είναι αρκετά βαρύ. Ακούω διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι έχουν κυλιόμενη σκάλα στο πλοίο. Δεν ξέρω αν υπάρχει νόμος που να λέει ότι εφόσον έχει κυλιόμενη σκάλα δεν θα πρέπει να έχει ασανσέρ» υπογράμμισε ο κ. Κουταλίδης και πρόσθεσε πως όταν ταξιδεύει αναγκαστικά βρίσκεται στον χώρο του γκαράζ καθώς δεν μπορεί το αναπηρικό αμαξίδιο να ανέβει με τις κυλιόμενες σκάλες.

Σημείωσε ακόμη ότι «παλαιότερα μου είχαν πει σε πλοίο να με σηκώσουν στα χέρια, να με βάλουν σε πλαστική καρέκλα ώστε να με ανεβάσουν στο σαλόνι από την κυλιόμενη σκάλα λέγοντάς μου ότι και τους ηλικιωμένους με κινητικά προβλήματα έτσι τους ανεβάζουν. Τους είπα πως δεν επιτρέπεται να σηκωθώ από το αμαξίδιο με τα χέρια αλλά μόνο με ειδικό γερανάκι στο σπίτι, δεν μπορεί να γίνει αυτό. Εν τέλει τα τελευταία χρόνια επιλέγω να ταξιδεύω με καράβι που έχει μεγάλα «παράθυρα» στον χώρο του γκαράζ και έτσι τουλάχιστον μπαίνει αέρας εκεί που βρίσκομαι».

«Εχει τύχει να ταξιδέψω και με άλλο πλοίο με ασανσέρ στο οποίο χωράει μόνο ένας άνθρωπος με το ζόρι αλλά το αμαξίδιο δεν μπορούσε να μπει και έτσι δεν το χρησιμοποίησα, ενώ υπάρχει και ένα άλλο με αναβατόριο σαν πλατφόρμα στο οποίο είχα ανέβει 1-2 φορές, έτριζε πολύ και τις επόμενες φορές μου είπαν καλύτερα να μην ξανανέβω λόγω έλλειψης συντήρησης» ανέφερε.

Σε μεγάλα πλοία προς Κυκλάδες ή Κρήτη, όπως είπε, δεν αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα γιατί υπήρχαν ευρύχωρα ασανσέρ.

Ο κ. Κουταλίδης δεν αντιμετωπίζει όμως προβλήματα μόνο όταν ταξιδεύει από και προς την Αίγινα αλλά και στην καθημερινότητά του καθώς οδηγοί αποκλείουν τις ράμπες στα πεζοδρόμια, καταλαμβάνουν τις θέσεις πάρκινγκ για αυτοκίνητα των ΑμεΑ, ενώ δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες για ΑμεΑ, ούτε ιδιωτικές σε καφετέριες κ.τ.λ., κάτι το οποίο τον περιορίζει στον χρόνο όπου θα βρίσκεται εκτός σπιτιού.

Μιλώντας στο «Βήμα» πέρυσι με αφορμή τη διαβούλευση νομοσχεδίου του υπουργείου Ναυτιλίας ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με ΑναπηρίαΓιάννης Βαρδακαστάνηςείχε πει ότι η προσβασιμότητα εξαρτάται από το κάθε λιμάνι και το κάθε πλοίο, συμπληρώνοντας πως τα νέα πλοία έχουν τη δυνατότητα εξυπηρέτησηςΑμΕΑ,κάτι που ωστόσο δεν συμβαίνει στα παλιά που είναι μη προσβάσιμα.Στον συγκεκριμένο Νόμο 4504(ΦΕΚ Α’ 184/29.11.2017) αναφερόταν στο άρθρο 88 για την προσβασιμότητα ΑμεΑ σε λιμάνια πως οι σχετικές διατάξεις νόμων «έχουν πεδίο εφαρμογής και σε επιβάτες, πρόσωπα με αναπηρία ή μειωμένης κινητικότητας ή τυφλά άτομα, χειριστές σκύλων, βοηθείας ή σκύλων οδηγών, εκπαιδευτές των αντιστοίχων σκύλων, καθώς και άτομα-αναδόχους κουταβιών που έχουν αναλάβει τη φροντίδα αυτών στα αρχικά στάδια της εκπαίδευσής τους, που κάνουν χρήση εγκαταστάσεων, χώρων αναμονής και αναψυχής λιμένων, των επιβατικών οχηματαγωγών Ε/Γ και κρουαζιερόπλοιων αναψυχής κ.λπ.».