Η μαγική εβδομάδα του ελληνικού αθλητισμού

Η πλέον μαγική εβδομάδα του ελληνικού αθλητισμού εδώ και χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη καθώς μετά και το τρίτο χρυσό του ελληνικού στίβου στο Βερολίνο με τη Βούλα Παπαχρήστου, απόψε ο Λευτέρης Πετρούνιας διεκδικεί το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γλασκώβης.

Στο πιο μαύρο καλοκαίρι των τελευταίων δεκαετιών για τη χώρα μας, με τις τραγικές εξελίξεις και τους δεκάδες θανάτους από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική, μια αχτίδα αισιοδοξίας ήρθε από νέους Ελληνες και νέες Ελληνίδες που πρεσβεύουν και διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο την πατρίδα μας σε κάθε μεριά του κόσμου.

Από το Βερολίνο και τη Γλασκώβη μέχρι το μακρινό Τορόντο, η Ελλάδα ακούστηκε δυνατά και θα συνεχίζει να ακούγεται.

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες δυστυχώς η χώρα μας είχε γίνει πρώτη είδηση για την εκατόμβη νεκρών από τις πυρκαγιές και τα σοβαρά λάθη στους χειρισμούς της κατάστασης από τους υπευθύνους.

Ευτυχώς αυτή τη φορά είναι ευχάριστος ο λόγος που ασχολείται όλη η Ευρώπη, αλλά και ο κόσμος, με την Ελλάδα. Η Βούλα Παπαχρήστου χάρισε το τρίτο χρυσό μετάλλιο στη χώρα μας με το μεγάλο άλμα της (14,60 μ.) στον τελικό του τριπλούν, ισοφαρίζοντας την κορυφαία επίδοσή της για εφέτος.

Οι δύο μεγάλες κυρίες τού επί κοντώ, η Κατερίνα Στεφανίδη και η Νικόλ Κυριακοπούλου, σε έναν ανεπανάληπτο τελικό στο επί κοντώ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου «καθάρισαν» όλες τις αντιπάλους τους και μονομάχησαν (έχοντας εξασφαλίσει τα δύο πρώτα μετάλλια) για το χρυσό, αυτό της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Το οποίο και κατέκτησε η Κατερίνα Στεφανίδη (4,85 μ.) για να γίνει και η πρώτη ελληνίδα αθλήτρια που υπερασπίστηκε τον τίτλο της μετά το χρυσό πριν από δύο χρόνια στο Αμστερνταμ.

Με τη Νικόλ Κυριακοπούλου να επανέρχεται στα μετάλλια (2η με 4,80 μ.) στις μεγάλες διοργανώσεις σε χρόνο-ρεκόρ μετά την εγκυμοσύνη και τη γέννηση της κόρης της.

Για πρώτη φορά η Ελλάδα είχε στο ίδιο αγώνισμα δύο αθλήτριες στα ψηλότερα σκαλιά του βάθρου (χρυσό και ασημένιο).

Λίγο νωρίτερα χρονικά, στη Γλασκώβη, ο φοβερός και τρομερός Κρίστιαν Γκολομέεβ έγραφε Ιστορία. Με το 5ο πανελλήνιο ρεκόρ του σε τρεις ημέρες (τρία στα 50 μ. πεταλούδα και δύο στα 50 μ. ελεύθερο) κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της καριέρας του σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Βγήκε δεύτερος στα 50 μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης. Με 21.44 έχασε το χρυσό μετάλλιο για μόλις 10 εκατοστά του δευτερολέπτου από τον Βρετανό Πράουντ, αλλά όλοι οι Ελληνες ήταν πράουντ (υπερήφανοι) για το αστέρι της ελληνικής κολύμβησης, που έλαμψε μαζί με τον Απόστολο Χρήστου (χάλκινο στα 100 μ. ύπτιο) και τα άλλα παιδιά, με παρουσία σε 12 τελικούς και άλλους 14 ημιτελικούς αλλά και 17 παρουσίες σε 16άδα, και όλα αυτά διανθισμένα με οκτώ πανελλήνια ρεκόρ!

Μία ημέρα νωρίτερα οι ξένοι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να μάθουν ποιος είναι αυτός ο τρομερός 20χρονος άλτης, ο Μίλτος Τεντόγλου, που προσγειώθηκε στα 8,25 μ. και έγινε ο νεαρότερος πρωταθλητής Ευρώπης κατακτώντας το χρυσό στο μήκος.

Στο μακρινό Τορόντο του Καναδά και στο Ρότζερ Καπ, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ο έλληνας τενίστας με τα τρομερά ψυχικά αποθέματα, πέτυχε την κορυφαία νίκη της καριέρας του αποκλείοντας τον σπουδαίο Σέρβο Νόβακ Τζόκοβιτς (2-1).

Ολα αυτά τα παιδιά, αν και αγωνίζονταν μακριά από την Ελλάδα και πολλά από αυτά ζουν και μακριά από την πατρίδα, δεν την ξέχασαν και σχεδόν ταυτόχρονα αφιέρωσαν τις επιτυχίες τους στις οικογένειες που δοκιμάστηκαν τόσο πολύ χάνοντας τους ανθρώπους τους στις φλόγες.

Η πολιτεία περιορίστηκε (τουλάχιστον προς τις δύο κοπέλες) σε ένα «ευχαριστούμε» διά στόματος μάλιστα του Πρωθυπουργού που, αν ήθελε όμως, θα μπορούσε να ευχαριστήσει όλους τους έλληνες υπεραθλητές χωρίς καν να μιλήσει, αλλά με πράξεις.

Δημιουργώντας ένα προπονητικό κέντρο για παράδειγμα για την κολύμβηση, όπου αναγκάζονται όλα τα τμήματα να περιμένουν το ένα το άλλο, στον Αγιο Κοσμά, για αλλαγή σκυτάλης στην (ο Θεός να την κάνει) επαγγελματική προπόνηση και προετοιμασία. Αν μάλιστα χρειαστούν και κανένα νεράκι να δροσιστούν, πρέπει να πάνε μέχρι τη γειτονική Γλυφάδα, στα πέντε χιλιόμετρα, για να βρουν!

Που σε ένα τέτοιο ταλέντο, όπως ο Χρήστου, η Ομοσπονδία αναγκάζεται να του νοικιάζει (!) μια λωρίδα πισίνας στο ανοιχτό του ΟΑΚΑ έναντι 380 ευρώ τον μήνα και όταν κλείνει για καλοκαίρι το κολυμβητήριο να «τρέχει» ο αθλητής με τον προπονητή του Παναγιώτη Βελέντζα να βρει κολυμβητήριο, όπως και ο προπονητής του Κρίστιαν Γκολομέεβ, ο Ακης Οικονόμου, αλλά και τα άλλα παιδιά.

Στον στίβο οι αθλητές ζητούν κατανόηση στα καθημερινά προβλήματα, ενώ ένας άλλος υπερήρωας, έστω και χωρίς τα βασικά (λόγω απώλειας και καθυστέρησης της εταιρείας να ενημερώσει για την πορεία του δικού της λάθους) ο Χρήστος Βολικάκης εδώ είναι ξεχασμένος από την ίδια του την Ομοσπονδία, που δεν είχε καν την είδηση με τον πρώτο του τελικό, την ώρα που μάλιστα που το Ολυμπιακό Κέντρο Ποδηλασίας στο ΟΑΚΑ είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει σε λίγο καιρό όπως το ξέραμε, αφού πάει να μετραπεί σε γήπεδο μπάσκετ!

Αυτό δυστυχώς δεν επιβραβεύεται από την πολιτεία με πράξεις και απλά μένουν σε υποσχέσεις και ικανοποιούνται με μια δήλωση ή και ένα στιγμιότυπο με τον νικητή, αν και σιγά-σιγά αραιώνουν και οι φωτογραφίες.

Οπως και να έχει, (και) αυτό το καλοκαίρι ο ελληνικός αθλητισμός στέκεται ψηλά και υπερήφανα, όμως δεν μπορεί να βασίζεται πάντα στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στο φιλότιμο.

Οι αθλητές και οι αθλήτριες χρειάζονται πράξεις, διότι, από την πλευρά τους τουλάχιστον, εδώ και χρόνια δεν χρειάζεται να αποδεικνύουν ότι δεν είναι ελέφαντες.