Η φωτιά τα αλλάζει όλα…

Η φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, πέραν των καταστροφικών συνεπειών της σε ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο, αποτέλεσε τομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Και αυτό γιατί αμφισβητήθηκε στην πράξη η ικανότητα της κυβέρνησης να ασκήσει αποτελεσματική διακυβέρνηση και να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.

Και επειδή, επιπρόσθετα, στο κέντρο της κριτικής και της αμφισβήτησης βρέθηκε ο ηγέτης του κόμματος που κυβερνά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ενεπλάκη το ίδιο βράδυ της αποφράδας 23ης Ιουλίου στη διαχείριση, επιχειρησιακή και επικοινωνιακή, της πρωτοφανούς καταστροφής.

Για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός εξετέθη στον μέγιστο βαθμό συμμετέχοντας σε εκείνη τη συνεδρίαση-παρωδία στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι και ευνοώντας, στη συνέχεια, την προκλητική και εμφανώς κυνική επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης τις πρώτες ημέρες μετά το τραγικό συμβάν.

Μέχρι εκείνη την καταστροφική νύχτα τίποτε δεν άγγιζε τον κ. Τσίπρα. Κατά έναν αδιευκρίνιστο τρόπο, είχε εξασφαλισμένες ανοχή και προστασία –οι όποιες ευθύνες του είτε δεν αποδίδονταν είτε δεν λαμβάνονταν καν υπ’ όψιν.

Οι κυβερνώντες δεν αντελήφθησαν εξαρχής το βάρος της μεγάλης σκιάς αποδοκιμασίας και αμφισβήτησης που άπλωσε πάνω τους το τραγικό γεγονός. Γι’ αυτό και οι πρώτες αντιδράσεις ήταν προκλητικές και προσβλητικές ακόμη και έναντι των πυροπλήκτων.

Με την πάροδο των ημερών, τη συνειδητοποίηση του μεγέθους της καταστροφής και την αλγεινή εντύπωση την οποία προκάλεσαν στην κοινή γνώμη τα φαινόμενα συναισθηματικής αναπηρίας που φανέρωσαν τα περισσότερα των κυβερνητικών στελεχών, προσπάθησαν να αλλάξουν στάση και συμπεριφορά.

Εξάλλου τα κύματα αντιδράσεων ήταν γενικευμένα, προέρχονταν από όλες τις δυνάμεις του πολιτικού τόξου, ιδιαίτερα από εκείνες που κινούνται αριστερότερα της κυβέρνησης. Οι επικρίσεις από την πλευρά του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ήταν σφοδρότατες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να χαμηλώσει τους τόνους και το βλέμμα.

Τις τελευταίες ημέρες είναι στην κυριολεξία αγνώριστος. Ούτε ύβρεις ούτε απειλές, παρά μόνο αναφορές συμπόνιας για τους αδικοχαμένους, εκκλήσεις προς τους πολιτικούς αντιπάλους για συναίνεση και πρωτοβουλίες για νέους θεσμούς αντιμετώπισης κρίσεων και φυσικών καταστροφών, χτισμένους με διαφάνεια και επανδρωμένους με πρόσωπα εγνωσμένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων και γενικής αποδοχής.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως οι κυβερνώντες απορρόφησαν εν ριπή οφθαλμού την κριτική των κομμάτων και των μέσων ενημέρωσης και προσαρμόστηκαν αναλόγως.

Η μεταμόρφωση του Πρωθυπουργού είναι δηλωτική του συγκλονισμού που υπέστησαν ο ίδιος και το κόμμα του. Ο κ. Τσίπρας μοιάζει να έχει αποβάλει τη λεοντή του ανίκητου και να έχει ενδυθεί δέρμα σεμνού και ταπεινού προβάτου.

Προφανώς έχουν μετρήσει το βάρος της συμφοράς που βρήκε τη χώρα και αντιλαμβάνονται την καθολικότητα της αμφισβήτησης και της αποδοκιμασίας.

Είναι σαν να έχει σβήσει όλη η προηγούμενη περίοδος και να χρειάζεται κάποιου είδους επανεκκίνηση. Αυτός είναι και ο λόγος που απορρίπτουν τη διεξαγωγή εκλογών στα αποκαΐδια, όπως λέει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.

Ουσιαστικά στο Μάτι χάθηκαν και τα όποια αποθέματα εμπιστοσύνης, με αποτέλεσμα ο Πρωθυπουργός και οι σύντροφοί του να χρειάζεται να δώσουν καινούργια δείγματα γραφής, ικανά να επιτρέψουν την ανάκτησή της.

Εξ ου και η μεταμόρφωση. Τώρα πια όλη η προσπάθεια του Πρωθυπουργού και του κόμματός του είναι να πείσουν εκ νέου για τη διαχειριστική τους επάρκεια και δυνατότητα.

Το δυστύχημα γι’ αυτούς, αλλά και για τη χώρα, είναι ότι η όλη αμφισβήτηση καταγράφεται σε χρόνο κατά τον οποίο χρειάζεται απόλυτη εμπιστοσύνη, ώστε η Ελλάδα και η οικονομία της να εκμεταλλευθούν στον μέγιστο βαθμό το τέλος των προγραμμάτων διάσωσης και την επανένταξη στο διεθνές οικονομικό σύστημα.

Ηδη το διογκούμενο στο εσωτερικό κύμα αμφισβήτησης μεταφέρεται και εκτός της χώρας. Τα επιτόκια των ομολόγων, με αφορμή και την κρίση της Τουρκίας αλλά και τις επικρατούσες αμφιβολίες για την Ιταλία, ξεπέρασαν και πάλι το 4%. Επίσης ουδείς μπορεί να αδιαφορήσει απέναντι στις εκκλήσεις του Φραγκίσκου Κουτεντάκη, υπευθύνου του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, για αυτοσυγκράτηση και αντίσταση στις πολιτικές πιέσεις για επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και επιμονή στη μεταρρυθμιστική ατζέντα μετά το τέλος των μνημονίων.

Ακόμη και αυτόκλητοι ξένοι συμπαραστάτες του κ. Τσίπρα, όπως ο Πιερ Μοσκοβισί, βρήκαν την ευκαιρία να θυμίσουν ότι στα τέλη του 2014 η Ελλάδα ήταν έτοιμη να ελευθερωθεί από τα μνημόνια αλλά ενέσκηψε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε άλλες αντιλήψεις, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί έτι περαιτέρω η οικονομία και να καθυστερήσει άλλα τρία χρόνια η έξοδος από το πρόγραμμα.

Ολα τούτα βεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση χάνει, πέραν των άλλων, και την έξωθεν καλή μαρτυρία, η οποία της προσέθετε δύναμη και αυτοπεποίθηση.

Είναι χαρακτηριστικό επίσης το γεγονός ότι οι υποψήφιοι διεθνείς επενδυτές, που είχαν εντοπίσει ευκαιρίες στην Ελλάδα, μεταφέρουν επιφύλαξη και εκδηλώνουν τάσεις αναμονής και αναστολής.

Αποτιμούν διαφορετικά πια τη διακυβέρνηση Τσίπρα, θεωρούν ότι εξάντλησε δυνάμεις και δυνατότητες, ότι έχουν «τελειώσει τα ψωμιά» της και πως από εδώ και πέρα θα δίνει μάχες χαρακωμάτων και κομματικής επιβίωσης.

Ουσιαστικά περιγράφουν ένα σκηνικό πολιτικής αστάθειας, το οποίο θα έχει συγκεκριμένη κατάληξη. Κατά βάση το στοιχείο του πολιτικού κινδύνου επανέρχεται, το ενδεχόμενο απώλειας της σταθερότητας επανακάμπτει, η προσοχή φεύγει από τον κατέχοντα, μέχρι πρότινος, την πολιτική ηγεμονία κ. Τσίπρα και στρέφεται αλλού.

Οπως βεβαιώνουν στελέχη πολυεθνικών εταιρειών και εκπρόσωποι διεθνών επενδυτικών σχημάτων, τα βλέμματα των ξένων στρέφονται αναγκαστικά πλέον προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν ότι στον βαθμό που επιβεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, όλη η προσοχή θα μεταφερθεί στη Νέα Δημοκρατία.

Οπως λένε χαρακτηριστικά, μέχρι την προκήρυξη των εκλογών θα διαμορφωθεί ένα καθεστώς ιδιότυπης αναστολής και αναμονής.

Με την προκήρυξη των εκλογών, αντιθέτως, θα διαμορφωθεί ένα κύμα προσδοκιών, ικανό να σπρώξει ακόμη περισσότερο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να καταστήσει την επικράτησή του βεβαία. Οι ξένοι θεωρούν ότι μια θετική προς τις επενδύσεις, φιλελεύθερη, χωρίς ιδεολογικές αναστολές κυβέρνηση θα καταστήσει τις ευκαιρίες ευκρινέστερες και την κίνηση των ξένων εντονότερη.

Ο πρόεδρος της ΝΔ γνωρίζει αυτές τις εκτιμήσεις και δεν χάνει την ευκαιρία να επιβεβαιώνει προθέσεις και διαθέσεις. Συναντάται συχνά-πυκνά με οικονομικούς παράγοντες, Ελληνες και ξένους, και τους προτρέπει να αντιμετωπίζουν, από τώρα, την Ελλάδα ως ευκαιρία και να προετοιμάζονται αναλόγως.

Ο ίδιος πιστεύει ότι αν εξαιρέσει κανείς τον τρέχοντα πολιτικό κίνδυνο –εξαιτίας της αποδιοργάνωσης της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και της δημόσιας διοίκησης -, «η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας στο μέλλον». Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει, έχει επιτύχει δημοσιονομική σταθερότητα, έχει προωθήσει πολλές μεταρρυθμίσεις και στον βαθμό που αποκτήσει ισχυρή κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά και την έκπληξη.

Πιστεύει ακράδαντα ότι η ΝΔ θα κερδίσει και θα επιτύχει εντυπωσιακά –για παλαιό ευρωπαϊκό συντηρητικό κόμμα –ποσοστά, γεγονός που θα του επιτρέψει να σχηματίσει ισχυρή μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, ικανή να ανοίξει καινούργιους δρόμους για τη χώρα.

Θεωρεί ότι ο αντίπαλός του έχει αποκαρδιώσει το πανελλήνιο, ότι τον εγκαταλείπουν και όσοι του προσέφεραν κάποιο άλλοθι, εξαιτίας της νεότητάς του ή της συμπάθειας που μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να έτρεφαν. «Οι κρίσεις«, λέει ο κ. Μητσοτάκης, «αποκαλύπτουν χαρακτήρες, και οι κυβερνώντες έδειξαν στη φωτιά τον χειρότερο εαυτό τους, πράγμα που ερέθισε τους πολίτες σε σημείο που να λένε «να φύγουν, να τελειώνουμε με αυτούς»».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην κατάσταση που βρίσκεται και με τη φθορά που έχει υποστεί δεν πρόκειται να καταφύγει τώρα σε εκλογές, αλλά θα επιμείνει όπως ο χαμένος τζογαδόρος μήπως και ρεφάρει.

Ωστόσο θεωρεί απέλπιδα την προσπάθεια και πως εκείνος το μόνο που έχει να κάνει είναι να προετοιμάσει όσο καλύτερα γίνεται το κόμμα του, ώστε ερχόμενος στην εξουσία να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία της χώρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.