Ο γράφων έχει αφιερώσει σημαντικό χρόνο της ακαδημαϊκής του έρευνας ασχολούμενος με ασύμμετρες χρηματοοικονομικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, τα άσχημα οικονομικά νέα, μέσω, ας πούμε του twitter, «ταξιδεύουν» πολύ πιο γρήγορα, και επηρεάζουν με πολύ μεγαλύτερη ένταση, το κόστος δανεισμού μια χώρας, όπως η Ελλάδα σε σχέση με τα καλά νέα. Ή, για παράδειγμα, η Ποσοτική Χαλάρωση (Quantitative Easing) λειτουργεί περισσότερο ευεργετικά για την οικονομία σε περιόδους ύφεσης/ οικονομικής νηνεμίας και λιγότερο ευεργετικά σε περιόδους κατά τις οποίες η ανάπτυξη είναι ήδη ισχυρή.
Οι ασύμμετρες πολιτικές καταστάσεις, όμως, εξακολουθούν και εκπλήσσουν (αρνητικά) τον γράφοντα και, σίγουρα, θα πρέπει να απασχολήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος καθώς διακρίνονται κατά κόρον για τον παραλογισμό τους.
Πράγματι, μετά τις φονικές πλημύρες του Ιουλίου στο Μάτι της Αττικής, το ψύχραιμο «μάτι» θα έπρεπε να διακρίνει πρωτόγνωρα ασύμμετρες πολιτικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, τρία κυβερνητικά στελέχη σε τομείς ευθύνης (οι κκ. Σκουρλέτης, Σταθάκης, Φάμελλος) βγαίνουν, από κοινού, και εσπευσμένα, να ανακοινώσουν πρόγραμμα κατεδάφισης αυθαιρέτων (υπάρχει άραγε κονδύλι προϋπολογισμού για κάτι τέτοιο ή θα ενεργοποιηθεί ο καλούμενος δημοσιονομικός «κόφτης»;) ενώ, μέρες αργότερα, και με μεγάλη καθυστέρηση, μόνο ένας υπεύθυνος, μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (ο κ. Τόσκας), αποφασίζει να παραιτηθεί: Για κάθε τρεις λοιπόν που θα κατεδαφίζουν, ένας μόνο θα παραιτείται…
Την ίδια στιγμή, «εξέχων» υπουργός της σημερινής κυβέρνησης δίνει άλλο στίγμα πολιτικής και, ταυτόχρονα, «αριθμητικής» ασυμμετρίας καθώς δηλώνει ότι ο κυβερνητικός μηχανισμός λειτούργησε (και προφανώς εξακολουθεί να λειτουργεί) αποτελεσματικά παρόλο που ο τελικός αριθμός των νεκρών «θολώνει» την αποτελεσματικότητα. «Πολλαπλή ασυμμετρία» μέσα σε μία δήλωση: τα πηγαίνουμε καλά, ως κράτος, όχι όταν δεν υπάρχουν νεκροί αλλά παρόλο που υπάρχουν νεκροί (αυτήν την στιγμή 90). Σε ποιο συγκεκριμένο, και προφανώς ανεκτό αριθμό, άραγε, επιτέλους ξεθολώνουμε;
Εδώ λοιπόν βρίσκεται ο παραλογισμός της όλης πολιτικής ασυμμετρίας: εξακολουθούμε δυστυχώς και ψηφίζουμε, και άρα προάγουμε, σε θέσεις ευθύνης, πολιτικούς οι οποίοι προκαλούν και τραβούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Εάν ήταν ήπιοι, κανένα μέσο ενημέρωσης δε θα ασχολείτο μαζί τους.
Έτσι όμως όπως προχωράμε, καμία επιστροφή στην κανονικότητα, την οποία ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, δεν πρόκειται να λάβει χώρα.
Μιλώ με πολλούς Έλληνες του εξωτερικού και όλοι, συμφωνούμε ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες αποτελούν δείγματα μέγιστης πολιτικής παρακμής. Ασυμμετρία θα υπήρχε εάν δεν συμφωνούσε μαζί μας η πλειοψηφία των εντός της Ελλάδας συμπατριωτών μας…
