Δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι η φονική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στο σώμα της χώρας.
Κύματα ανασφάλειας διαπερνούν σύμπασα της ελληνική κοινωνία.
Οι πολίτες νοιώθουν εκτεθειμένοι, πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ήταν κι αυτοί θύματα της ίδιας ή μιας ανάλογης καταστροφής, σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας.
Και βεβαίως οικτίρουν τους ανεύθυνους υπευθύνους, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να απαλλαγούν από τις βαριές ευθύνες τους.
Η στάση τους προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί, παρά τις ετεροχρονισμένες μισές συγγνώμες και τα μισόλογα αυτοκριτικής για εκείνα τα πομπώδη των πρώτων ημερών ότι δήθεν έπραξαν ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν και πως δεν είναι αυτοί που φταίνε για το κακό παρά ο καιρός και οι άλλοι.
Επί της ουσίας όμως δεν έχουν αλλάξει στάση. Εξ αρχής οι κυβερνώντες πασχίζουν να αμβλύνουν τις δυσμενείς εντυπώσεις, να βγάλουν από πάνω τους το βαρύ φορτίο της απώλειας δεκάδων ανύποπτων και απροστάτευτων συμπολιτών μας.
Ολες τους οι κινήσεις, από τη δικαιολόγηση της αδυναμίας μέχρι την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, στοχεύουν στο χρόνο και στη λησμονιά που μπορεί να προσφέρει.
Να αποφευχθεί η εν ψυχρώ αποτίμηση της διαχειριστικής και πολιτικής ανεπάρκειάς τους , να διαχυθεί στο χρόνο και να ανακατανεμηθεί, κατά το δυνατόν, στους άλλους, στους προηγούμενους, στους αυθαιρετούχους, σε όσους περισσότερους γίνεται.
Και έτσι να κερδηθεί χρόνος, να προστατευθεί ο αρχηγός, να ελεγχθεί το κόστος για τον πρωθυπουργό, να περιορισθεί η έκθεσή του ώστε να υπεκφύγει αρχικώς και να επανακάμψει με αξιώσεις στη συνέχεια, μεταφέροντας τη συζήτηση αλλού, στα δήθεν μεγάλα, στα θεσμικά, σε εκείνα που υποτίθεται θα έπρεπε να απασχολούν την κοινωνία.
Να κρυφτεί δηλαδή η γύμνια του, που φανερώθηκε εκείνο το πρώτο βράδυ της καταστροφής, στη σύσκεψη παρωδία.
Και αυτή ακόμη η χρονική μεθόδευση της αντικατάστασης του αναπληρωτή υπουργού, του γραμματέα της Πολιτικής Προστασίας και των επικεφαλής της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής την ίδια λογική υπηρετεί.
Ο ανασχηματισμός που θα ακολουθήσει, τον μεγάλο αρχηγό θα θελήσει να αναδείξει ως δίκαιο και απερίσπαστο κριτή, ως εγγυητή του μέλλοντός μας.
Παλαιά τυπικά κόλπα, τα έχουν επιχειρήσει χωρίς αποτέλεσμα άλλοι κι άλλοι, πιο ευφάνταστοι και πιο σημαντικοί από τον κ.Τσίπρα.
Αγνοούν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του ότι στην Πολιτική αν περάσεις την κόκκινη γραμμή δεν υπάρχει επιστροφή.
Αυτή η γραμμή έσπασε εκείνο το μοιραίο βράδυ, της αποφράδας 23ης Ιουλίου και αποκαλύφθηκαν όλα.
Πλέον δεν υπάρχει αξιοπιστία, ούτε λόγια ικανά να επιτρέψουν την επανάκαμψή της.
Χάθηκε η εμπιστοσύνη μονομιάς…
TΟ ΒΗΜΑ