Μια νέα μελέτη αναδεικνύει το εύρος της επιρροής κληρονομικών και περιβαλλοντικών παραγόντων στις γονιδιακές μεταλλάξεις.
Επιγενετικές διαδικασίες επηρεάζουν την έκφραση ή δραστηριότητα των γονιδίων χωρίς να αλλάζουν την υποκείμενη αλληλουχία του DNA και πιστεύεται ότι πρόκειται για έναν μηχανισμό δια του οποίου το περιβάλλον μπορεί να αλληλεπιδράσει με το γονιδίωμα.
Σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπουPLOS Genetics, επιστημονική ομάδα από τα Πανεπιστήμια του Έξετερ, του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου και του Πανεπιστημίου Duke ανέλυσαν το DNA 700 ζευγών διδύμων για να εντοπίσουν παράγοντες που επηρεάζουν τις χημικές τροποποιήσεις του DNΑ σε όλο το εύρος του γονιδιώματος.
Οι ερευνητές συνέκριναν τις ομοιότητες μεταξύ μονοζυγωτικών και δυζυγωτικών διδύμων και βρήκαν ότι τα επιγενετικά σημάδια είναι πιο όμοια μεταξύ των πανομοιότυτων διδύμων, γεγονός που υπογραμμίζει τον ρόλο της παραλλαγής της αλληλουχίας του DNA στην ρύθμιση της γονιδιακής δραστηριότητας. Αλλά παρατήρησαν επίσης ότι στα σημεία όπου η επιγενετική παραλλαγή σχετίζεται άμεσα με περιβαλλοντικές επιρροές (όπως το κάπνισμα και η παχυσαρκία) βρίσκεται επίσης εν μέρει υπό γενετικό έλεγχο.
«Οι παρατηρήσεις αυτές αναδεικνύουν πως τόσο κληρονομικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που εκφράζονται και λειτουργούν τα γονίδια μας, με σημαντικές επιρροές για τις μελέτες που διεξάγονται ανά τον κόσμο αναφορικά με την υγεία και τη νοσηρότητα του ανθρώπου», σχολιάζει ο καθηγητής Τζοναθαν Μιλλ από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Έξετερ.
Και η Έιλις Χαννον, συγγραφέας της μελέτης συμπληρώνει ότι «η μελέτη παρέχει ένα χρήσιμο πλαίσιο για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων των επιγενετικών επιδημιολογικών μελετών και δείχνει πως οι επιγενετικές διαφορές είναι ένας πιθανός μηχανισμός που συνδέει την γενετική παραλλαγή με τη γονιδιακή ρύθμιση».
