«Περπατήσαμε 400 μέτρα για να πάμε τη Μαργαρίτα με το μωρό στο ασθενοφόρο»

Το επάγγελμά του, αυτό του φυσικοθεραπευτή, η ενασχόλησή του με το ψάρεμα, το απαράμιλλο θάρρος και η ψυχραιμία του τον βοήθησαν να σώσει από την πυρκαγιά όχι μόνο μέλη της οικογένειάς του, αλλά και γείτονές του, ενώ η φωτιά πλησίαζε απειλητικά.

«Ο καθένας θα το έκανε» λέει με σεμνότητα ο κ. Παναγιώτης Ράμφος.

Μόνιμος κάτοικος στο Μάτι. Εκεί ζει μαζί με τη μητέρα του και τη σύντροφό του, η οποία απουσίαζε. Το σπίτι τους και το αυτοκίνητό τους κάηκαν ολοσχερώς. Οι ίδιοι όμως σώθηκαν. Ο κ. Ράμφος ήρθε αντιμέτωπος με καταστάσεις οι οποίες δεν χρειάζεται, ούτε είναι σωστό, να περιγραφούν. Ο καθένας μπορεί να τις φανταστεί. Θα μεταφέρουμε σκηνές, έτσι όπως μας τις περιέγραψε, από τη διάσωση κάποιων ανθρώπων.

«Ημουν σπίτι όταν είδα τον καπνό. Επειδή ασχολούμαι με το ψάρεμα και μπορώ να «διαβάσω» τον καιρό, κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. «Είναι όστρια και θα μας κάψει» σκέφτηκα. Πήγα σε έναν φίλο μου, κοντά στο σπίτι, και του είπα: «Πάρε την οικογένειά σου, ό,τι πολύτιμο έχεις και φύγε στη θάλασσα». Κίνησα για το σπίτι μου. Δεν θυμάμαι την ακριβή ώρα αλλά πρέπει να ήταν περίπου 5.15 μ.μ. Δεν πήγα από τον σύντομο δρόμο. Εκανα κύκλο επίτηδες, μέσω της Μαραθώνος, για να δω πού βρίσκεται η φωτιά. Βρισκόταν ακόμη στον Ν. Βουτζά αλλά είχε ύψος 60 μέτρα. «Αυτό ήταν. Τελειώσαμε» σκέφτηκα. Ηθελε μόνο 300 μέτρα για να έρθει στη Μαραθώνος, δηλαδή να περάσει από τον Βουτζά στο Μάτι. Εφτασα σπίτι, ντύθηκα, «βούτηξα» τη μητέρα μου, ένα μπουκάλι νερό και την έβαλα στο αυτοκίνητο. Δύο στενά πιο πέρα έμενε ένας ασθενής μου, 81 ετών, με τη γυναίκα του η οποία πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας και είναι τετραπληγική. Για τη μετακίνησή της κανονικά χρειάζεται παλάγκο, δηλαδή ειδικό ιατρικό γερανάκι. Τη σήκωσα στα χέρια. Με βοήθησε και η κυρία που τη φροντίζει. Την έβαλα στο αυτοκίνητο και είπα στον Γιώργο, τον άνδρα της, «πηγαίνετε στη θάλασσα». Μπήκα κι εγώ στο αυτοκίνητό μου, όπου περίμενε η μητέρα μου. Στην οδό Μυκόνου μποτιλιαριστήκαμε. Παρατήσαμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε στη θάλασσα. Αφησα τη μητέρα μου μέσα στο νερό και ξανανέβηκα στον δρόμο για να βοηθήσω όσους μπορούσα. Ακολούθησαν τραγικές εικόνες. Εκρήξεις αυτοκινήτων, «έβρεχε» φωτιά… Καιγόσουν… Κατέβηκα ξανά στη θάλασσα και αφού καθίσαμε μέσα, περίπου τρεις ώρες, βγήκαμε. Τότε διαπίστωσα ότι ήμουν ο μόνος που είχε μπουκάλι νερό. Από την ώρα που είδα τον καπνό κατάλαβα τι επρόκειτο να γίνει και το είχα οργανώσει στο μυαλό μου. Κάναμε μια άτυπη ομάδα μαζί με τον Βασίλη, τον Δημήτρη και τον Μάτι για να βοηθήσουμε τους εγκαυματίες –ως φυσικοθεραπευτής έχω δουλέψει με εγκαύματα –και να σκεπάσουμε πτώματα στην Αργυρά Ακτή σκίζοντας τέντες από καταστήματα. Το κάναμε για να μην τα βλέπουν οι επιζώντες και παθαίνουν μεγαλύτερο πανικό. Μεταφέραμε με τα χέρια εγκαυματίες στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ τα οποία δεν μπορούσαν να πλησιάσουν. Δεν είχαν πρόσβαση. Για να καταλάβετε, περπατήσαμε 400 μέτρα για να πάμε τη Μαργαρίτα με το εξάμηνο μωρό της στο ασθενοφόρο για να φύγουν».

Ο κ. Ράμφος είπε κι άλλα. Αλλα που δεν περιγράφονται. «Λυπάμαι που τα λέω ωμά, αλλά είναι η αλήθεια και μόνο με την αλήθεια μπορεί να γίνει κάτι» δικαιολογήθηκε.

Πριν από λίγες ημέρες, στη Διοικούσα Επιτροπή του Περιφερειακού Τμήματος Αττικής του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, όπου συζητήθηκε η κατάσταση στο Μάτι και οι δράσεις που θα αναληφθούν, αποφασίστηκε να προταθεί ο κ. Παναγιώτης Ράμφος ως υποψήφιος για το Βραβείο Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Φυσικοθεραπείας.

Επίσης, το Περιφερειακό Τμήμα Αττικής έχει συγκροτήσει εθελοντική ομάδα με τη συμμετοχή δεκάδων φυσικοθεραπευτών οι οποίοι μπορούν να συνδράμουν άμεσα για την αποκατάσταση μυοσκελετικών τραυματισμών σε ασθενείς που χρήζουν αναπνευστικής φυσικοθεραπείας και στους εγκαυματίες ασθενείς μετά το πέρας της νοσηλείας τους. Οι πληγέντες μπορούν να επικοινωνούν με τη γραμματεία του Συλλόγου στο 210-8213.905.