Ψάξτε αλλού για ανάπτυξη

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που μπήκε σε μνημόνια και η τελευταία που βγαίνει. Υστερα από οκτώ και πλέον δύσκολα χρόνια, όπου καταγράφηκε απώλεια πάνω από το 25% του ΑΕΠ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πανηγυρίσει γιατί «κλείνει οριστικά ένας επώδυνος κύκλος».

Καλοδεχούμενα, φυσικά, το τέλος του προγράμματος και η συμφωνία για το χρέος που δίνουν μια ανάσα και ίσως και μια ευκαιρία για την Ελλάδα. Αλλά μένουν ακόμη πολλά να γίνουν.

Η οικονομία θα συνεχίσει να λειτουργεί σε ιδιαίτερα στενές δημοσιονομικές συνθήκες καθώς η χώρα θα βρίσκεται υπό καθεστώς επιτήρησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις…

Τα μνημόνια έχουν ανοίξει μεγάλες πληγές που δύσκολα θα επουλωθούν. Τα προηγούμενα χρόνια το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων επιδεινώθηκε δραματικά και οι πολιτικές λιτότητας είχαν σκληρές κοινωνικές επιπτώσεις. Η ανεργία που θέριεψε οδήγησε στην περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων, τα δε εισοδήματα εξαερώθηκαν. Από το 2009 μέχρι σήμερα οι συνολικές αμοιβές των μισθωτών υποχώρησαν κατά 30%. Το διάστημα 2011-2017 τα νοικοκυριά μείωσαν τον πλούτο τους κατά 32,5 δισ. ευρώ. Τα σεντούκια έχουν αδειάσει. Ο ελληνικός λαός συγκαταλέγεται πλέον ανάμεσα στους φτωχότερους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Χιλιάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις καθημερινές υποχρεώσεις τους και στα χρέη προς την Εφορία, η οποία υπό τη δαμόκλειο σπάθη των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών έχει «στεγνώσει» την αγορά.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα που βγαίνουμε –όπως λένε –από τα μνημόνια, η «στρατηγική ανάπτυξης» που προκρίνεται βασίζεται στην υπερφορολόγηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το α’ εξάμηνο του 2018 νοικοκυριά και επιχειρήσεις πλήρωσαν κατά μέσο όρο τον μήνα 3,1 δισ. ευρώ, ενώ στο δεύτερο εξάμηνο, που θα έχουμε μόνο «μεταμνημονιακή παρακολούθηση», θα πρέπει να πληρώνουν περί τα 5 δισ. ευρώ μηνιαίως.

Ομως, ανάπτυξη με υπερφορολόγηση δεν νοείται. Η ανάγκη για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης είναι δεδομένη. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και άμεσες δράσεις. Το κράτος πρέπει να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή αλλά και να αναζητήσει έσοδα και από άλλες πηγές που θα επιταχύνουν την ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Είναι δικαίωμα των πολιτών να ζητούν να μην πάνε χαμένες οι θυσίες που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια και να μπορούν να κοιτάζουν αισιόδοξα το μέλλον, είναι υποχρέωση των πολιτικών να επαναφέρουν τη χώρα στην κανονικότητα.