Η εκατόμβη των νεκρών από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και στο Νέο Βουτζά επιδρά καταλυτικά στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αδυνατεί να διαχειριστεί τη γενικευμένη αμφισβήτηση, η οποία πρώτη φορά έπληξε προσωπικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Οι προηγούμενες κρίσεις δεν είχαν πλήξει τον κ. Τσίπρα, με κάποιο μαγικό τρόπο τις προσπερνούσε, έμενε στο απυρόβλητο, δεν τον άγγιζε η όποια κριτική.
Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο τον συγχωρούσαν οι πολίτες, πιθανώς του αναγνώριζαν ελαφρυντικά.
Ήταν και το μέγα βάρος, η πρωτοφανής στα χρόνια των μνημονίων φθορά των ανταγωνιστών του, που δημιουργούσαν ένα φράχτη ανοχής και προστασίας.
Μετά την αποφράδα 23η Ιουλίου όλα άλλαξαν.
Ενεπλάκη ο ίδιος στην ατυχή διαχείριση της κρίσης και το χειρότερο οι πολίτες έμειναν με την εντύπωση ότι προσπάθησε να παραπλανήσει την κοινή γνώμη ώστε να αμβλύνει τις δυσμενείς εντυπώσεις.
Και επιπλέον οι συνεργάτες του, με πρώτο τον συνεταίρο του υπουργό Άμυνας, εμφανίστηκαν θρασείς και επιθετικοί απέναντι στους πυρόπληκτους, φανέρωσαν τον κυνισμό και τη συναισθηματική αναπηρία που τους συνοδεύει.
Το τραγικό γεγονός τράβηξε ουσιαστικά την κουρτίνα προστασίας, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αυτοαποκαλύφθηκαν, φανερώθηκαν οι διαχειριστικές και πολιτικές ανεπάρκειες που μέχρι εκείνη τη τραγική Δευτέρα ήταν καλά κρυμμένες.
Και μαζί ήλθαν στο προσκήνιο όλα τα συσσωρευμένα λάθη, οι πολλές απογοητεύσεις και βεβαίως αξιολογήθηκαν με πολύ διαφορετικό τρόπο οι προηγούμενες ενδείξεις ανεπάρκειας.
Κάπως έτσι οι ανοχές χάθηκαν, η αμφισβήτηση θέριεψε και η αποδοκιμασία γενικεύθηκε.
Αυτή την ώρα η κυβέρνηση ζει μέρες μεγάλης έντασης και μοναδικών εσωτερικών συγκρούσεων.
Οι αλληλοκατηγορίες περισσεύουν, η εσωτερική συνοχή έχει καταρρεύσει, κοινώς επικρατεί το δόγμα ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Θα επιχειρηθούν ωστόσο προσεχώς κάποιες απόπειρες ανασυγκρότησης και ανασύνταξης των δυνάμεων ,αλλά τίποτε δεν δείχνει ικανό να μεταβάλει τις συνθήκες της απόλυτης φθοράς.
Αντιθέτως όλα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει καεί κι αυτή στα αποκαΐδια της μεγάλης συμφοράς.
Γι’ αυτό και δεν χωρούν άλλοι τυχοδιωκτισμοί.
Το καλύτερο που έχει να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας ευπρεπούς και οργανωμένης αποχώρησης.
Έτσι συμβαίνει στις Δημοκρατίες.
Οτιδήποτε άλλο θα ζημιώσει τους πάντες. Προπάντων την έρμη χώρα και τον πολύπαθο λαό της.
ΤΟ ΒΗΜΑ
