Η κυβέρνηση βρίσκεται χωρίς αμφιβολία σε δεινή θέση.
Δεινότερη δεν γίνεται.
Όλα μοιάζουν να κατέρρευσαν σε ένα βράδυ για τον κ. Τσίπρα.
Μέχρι και την περασμένη Δευτέρα είχε κάτι να λέει, έστω κι αν ήταν εξόφθαλμα προπαγανδιστικό.
Μετά τη φονική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής όλα έχουν αλλάξει για τον ίδιο και το κόμμα του.
Δεν πείθει, δεν συγκινεί, παρά μόνο εξοργίζει και προκαλεί.
Ότι και αν κάνει, ότι κι αν πει στρέφεται εναντίον του.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες του οι κινήσεις , όλες του οι πρωτοβουλίες μετά τη φωτιά αμφισβητούνται σχεδόν αυτόματα εν ριπή οφθαλμού, δεν στέκουν ούτε μισή ώρα.
Ότι κι αν επιχείρησε αυτές τις μέρες ο πρωθυπουργός, ότι κι αν εμπνεύστηκε η επικοινωνιακή του ομάδα, χάθηκε μέσα στην ατμόσφαιρα βουβού θρήνου και γενικευμένης πανεθνικής θλίψης για τους δεκάδες αδικοχαμένους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα οι κυβερνητικές ,επικοινωνιακού χαρακτήρα, επινοήσεις θέριεψαν αντί να κατευνάσουν την οργή των πολιτών.
Το βάρος του γεγονότος παραμένει ασήκωτο και συνάμα αποκαλυπτικό πλήθους συγκεκαλυμμένων κυβερνητικών αδυναμιών, με πρώτες αυτές της ανεπαρκούς διαχείρισης, του ελλιπούς συντονισμού και της κομματικής επιλογής ακατάλληλων προσώπων σε καίριες θέσεις για τη δημόσια ασφάλεια και προστασία προσώπων.
Κυβερνητικά στελέχη προτρέπουν τώρα τον πρωθυπουργό να επιμείνει στην εξουσία, να προχωρήσει σε ρήξεις, να συγκρουστεί με κατεστημένα συμφέροντα και άλλα δήθεν ηρωικά, με την ελπίδα να αμβλυνθούν οι δυσμενείς εντυπώσεις και σταδιακά να επέλθει η λησμονιά.
Ματαιοπονούν, όπως συνήθως συμβαίνει με όλους τους κυνικούς εξουσιαστές.
Γιατί απλούστατα δεν αντιλαμβάνονται πως κάποια στιγμή ένα γεγονός αρκεί να σπάσουν οι γραμμές, να κοπούν οι δεσμοί και να χαθεί η όποια επαφή με την κοινωνία.
Την περασμένη Δευτέρα ράγιζε το γυαλί, χάθηκε η αθωότητα που τόσο διαφήμιζε ο κ. Τσίπρας, έδυσε το άστρο του.
Πλέον είναι υπόλογος, εμφανώς εκτεθειμένος κι ασυγχώρητος για το μεγάλο κακό.
Δεν έχει τύχη πια ,ούτε μέλλον. Όσο ταχύτερα κατανοήσει τη θέση του τόσο καλύτερα για τον ίδιο και τη χώρα βεβαίως.
ΤΟ ΒΗΜΑ
