Οσοι κάνουν νυχτερινές βάρδιες παραπονιούνται ότι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου δουλεύουν μία ώρα παραπάνω. Οσοι «μαζεύουν ύπνο» γκρινιάζουν ότι την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου κοιμούνται μία ώρα λιγότερο. Οσοι μελετούν τους ανθρώπινους βιορυθμούς αποφαίνονται ότι η εφαρμογή της θερινής ώρας την άνοιξη (όταν προχωρούμε τους δείκτες των ρολογιών μας μία ώρα μπροστά) και η επιστροφή στη χειμερινή το φθινόπωρο (όταν τους ξαναγυρνάμε πίσω) ανατρέπουν το βιολογικό μας ρολόι και αναστατώνουν τον εσωτερικό μας κόσμο.
Εχοντας συσσωρεύσει πλήθος παραπόνων χρόνια τώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να αναθέσει στους ευρωπαίους πολίτες και τους φορείς που τους εκπροσωπούν να αποφασίσουν αν, εν τέλει, επιθυμούν να συνεχιστεί το μέτρο της αλλαγής ώρας το καλοκαίρι ή αν θα πρέπει να καταργηθεί. Και η κατάργηση θα αφορά ασφαλώς όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπεριλαμβανομένων και της Βρετανίας που αποχωρεί, και της Σερβίας και της πΓΔΜ που βρίσκονται στον προθάλαμο, και της Νορβηγίας που έχει απορρίψει δις με δημοψηφίσματα την ένταξή της, και της «ουδέτερης» Ελβετίας, η οποία επίσης είχε απορρίψει (το 1992) το ενδεχόμενο αυτό.
Η υιοθέτηση της αλλαγής της ώρας από τις ευρωπαϊκές χώρες που δεν μετέχουν στην ΕΕ γίνεται οικειοθελώς για προφανείς πρακτικούς λόγους.
